Piazza dei Miracoli || jenlisa

15. Bölüm: Sospetto

Aktif olmak için elimden geleni yapıyorum, umarım sizi tatmin edebiliyordur ♡

Bu kitap ve Nemesis bittikten sonra size çok emin olduğum ve belki linç yiyeceğim bir kurguyla geleceğim, sabırsızlanıyorum.

20 veya 25 bölüm sürecek bu kitap.

Bu bölüm Lisa'nın ağzından değil, 3. Ağzıdan.

...

Jennie düşüncelerinde kaybolmuş halde önündeki tabakla bakışırken, karşısındaki küçük kız onun tam tersi bir haldeydi.

Lisa evde yoktu, bir fotoğraf çekimine çağrılmıştı ve Alice ve Jennie'i evinde bırakmak zorunda kalarak akşama kadar gitmişti

Alice, Jennie'nin ona yaptığı makarnayı dünyanın en güzel yemeğiymiş gibi afiyetle yiyor, bazen Jennie'nin rutinlerinden farklı düşünceli halini neşelendirmek adına sıradan sohbet konuları açıyordu.

Ama çabası pek işe yaramamıştı, Jennie dün geceki garip olaydan beri düzgün uyuyamamış ve sabaha kadar Lisa'nın vitamin ilaçlarıyla ilgili söylediği dandik yalanı düşünmüştü. Eğer daha önce sevgilisinin yalanını yakalamamış olsa, gönül rahatlığıyla ona inanabilirdi ama Lisa'nın ilaçlar konusunda yalan söyleme ihtimali, aşık zihninden ayrılıp objektif baktığında, hiç de kuvvetsiz bir ihtimal değildi.

Sabaha kadar saf bir güvenle mi yoksa sorgulayıcı bir tutumla mı yaklaşacağına kafa patlatmıştı. Bu sayede zihninin yorulduğu konudan bedeni de kendi payına düşeni aldı ve parlayan mavi gözlerinin, neşeyle gülen yüzünün yerini: uykusuz, çökmüş göz altları, renksiz bir yüz ve baygın, yorgun bakan gözler almıştı. Fakat genç kız, hala ihtimaller havuzunda zihnine eziyet ettiğinden, ayaküstü düşüncelere daldığının ve alımlı görüntüsünün bir cesetten farksız olduğunu anlayamıyordu.

Alice onun bu halinden ürkmeye, mutsuz olduğunu düşünmeye başlamıştı. Ama sürekli sohbet etmeye çalıştığındaki o neşeli ses tonunu yitirmeden, tekrar Jennie ile konuşmaya çalıştı. "Jennie?"

Jennie başını hızlıca kaldırıp, bir şey istediğini düşünerek küçük kıza baktı. Alice onun yüzünün halinden korktuğunu saklamaya çalışarak, ufak da bir çekingenlikle sordu. "Bir sorun mu var?"

Jennie bir süre bakışlarını ondan aldı ve düşünürcesine başka tarafa baktıktan sonra, kelimeleriyle Alice'i ürkütmemeye çalışarak sordu. "Alice... Lisa neden vitamin kullanıyordu?"

Küçük kız söylediği yalanla ilgili bir soru duyar duymaz, kalbi hızlıca atmaya ve düşünceleri düğümlenmeye başladı. Lisa'nın söylediği bu yalanla ilgili hiç bir fikri yoktu, sadece ablasını onaylamıştı ve bu yalanı nasıl devam ettireceğini bilmiyordu. Yutkundu ve hızlıca atan kalbinin duyulmamasını dileyerek, telaşla söyleyecek bir şey düşünmeye başladı.

Bu sırada Jennie bütün dikkatini ona kenetlemiş, karşısında küçük bir kız değil de bir suçlu varmış gibi onu ve haraketlerini izliyordu. Alice'i korkutmamak adına bakışlarına şefkat ve tatlılık katmak istese de, merakı ve şüphesi bu iki hoş duyguyu da gölgelemiş, bakışları korkunç bir hal alarak amaçladığı şeyin zıttını gerçekleştirmişti. Küçük kız onun korkutucu bakışları altında daha da afallıyor, düşündüğü kısa bir kaç saniye ona bir saat gibi geliyor ve zaman saymaktan bir bahane düşünemiyordu.

Jennie hala dikkatle onu süzerken, beden dilinden ve masum telaşından, bu vitamin işinin tamamen yalan olduğuna emin olmuştu ve bu his, ceset rengindeki yüz hatlarını germişti. Gerginliğini gizlemeye ve karşısındaki kızı daha fazla germemeye çalışarak elini hafifçe omzuna koydu ve konuyu değiştirdi. "Tabakları mutfağa götürüp yıka hadi."

Alice eline verilen bu kurtarıcı bilete sımsıkı sarıldı ve titreyen bedenini belli etmemek için hızlıca tabakları alıp mutfağa gitti.

...

Lisa eve geldikten sonra geçirilen zaman, oynanan bir kaç oyun ve Jennie'i güldürmek için olan çeşitli başka çabalar...

Sonunda gece geç saate geldiğinde ve Jennie ve Lisa yalnız kaldığında, Lisa sevgilisini rahat rahat sorgulayabilecekti. Ancak Jennie, onun tarafından manipüle edilmemeye özen gösterdi ve yalan şüphesini dile getirmeyip, sevgilisine şımarıkça yanaşarak bedensel bir yakınlıkla dikkatini dağıttı. Şimdi ise saat gece yarısıydı, Jennie yanında tatmin olmuş ve derin uykudaki bedenin nefes sesinden, cama vuran hafif rüzgarın sesine kadar bütün sesleri duyabilecek kadar uyanıktı.

Sessizce yerinden kalktı, salona ilerledi ve telefonunun ekranından yayılan hafif ışıkla salonun her yerini aramaya başladı.

Son derece küçük, dağınık evdeki bu işi zordu. Jennie ilk geldiğinde evi toplu bulsa da, karıştırdığı çekmecelerden evdeki dağınıklığın buraya sıkıştırıldığı belliydi. Bütün odalar rutubetli olduğundan, Lisa şu ana kadar salona koyduğu yatakta uyuyor, diğer iki odayı Alice'in olmadığı günler kullanmayı aklından geçirmiyordu. Salonun idare eder haline karşın, odalar insanı rahatsız edecek derecede kötüydü.

Jennie bu ortamda, çekmeceler ve kutulardaki dağınıklığın içinde, şüphesini doğrulayacak veya yalanlayacak bir şeyler ararken epey zorlanmıştı.

Fakat sonunda bulduğu küçük kutu ve içinden çıkan tonlarca ilaç ve bir kaç kağıdı görmesiyle, işine yarayacak şeyler bulma ihtimaline kalbi hızlandı.

Kağıtların bazıları reçete, bazıları ise çirkin bir yazıyla yazılmış ve katlanmış büyük kağıtlardı. Jennie birini açtığında, başındaki kocaman yazıyı gördü. "EGZERSİZLER VE YAPILMASI GEREKENLER" Genç kız bu yazıyı anlamlandıramayıp kutuyu daha çok karıştırdığında, bütün ilaçların yarım bırakıldığını veya hiç başlanmadığını gördü. Kutuyu tamamen boşalttığındaysa, yarım bırakılmış ilaçların bazılarının içilmeyip, kutuya atılmış olduğunu fark etti. Reçeteleri karıştırıp ne ilacı olduklarını anlamaya çalışssa da, durmadan sönen ışıkta sadece bir reçeteyi okuyabilmiş ve hiç bir şey anlamamıştı. Bir şey bulma umuduyla büyük kağıdı açtığında, odalardan birinden gelen kapı sesiyle irkildi ve ne olduğunu kendisi bile anlamadan her şeyi kutuya geri yerleştirip, mutfağa doğru yürüdü.

...