PİLDORA

4.BÖLÜM

... Sonsuz bir karanlıktaydı ve kulağını tırmalayan kilise çanının sesiyle kendisine gelmeye çalışıyordu.
Gözlerini bir anda açtı ve bir kaç dakika nerede olduğunu anlamaya çalıştı. Ellerini pamuk yorganın üzerinde yavaşça kaydırdı ve bu bile nerede olduğunu anlamaya yetmişti tekrar gelmişti kilisenin lanet şehrine. Bir hışımla yatağından doğruldu ve gıcırdayan ahşap parkelerin üzerinde hızla pencereye doğru ilerledi. Her zamanki gibi dışarıda kimse yoktu. Hava bulutlu ve her an yağmur yağacak gibiydi.
Solmuş otların üzerinde duran kuru yapraklar rüzgarın etkisiyle sağa sola uçuşuyorlardı.
Uzaktan gelen ayak seslerine odaklandı üniformalı kilise görevlileri her zamanki renksiz kalitesiz ve kilise başkanının adını verdiği gazeteleri dağıtıyorlardı. Her ayın başında bu dandik gazeteler için devletin onlara yulaf ekmesi için verdiği yarım dönüm arsanın vergisiyle beraber vergi öderlerdi. Ne var ki Clay tam 2 aydır yulaf ekmek mecburiyetinde kalmıyordu. Çünkü kilise tarafından öldürülen ailesi sayesinde tüm yemek ona kalıyordu (ne büyük bir avantaj ama).Ama artık para kazanmak için yulaf ekmesi gerekliydi devletin tarlalarını elinden alan yaşlılara satarak vergilerini ödeyecek parayı kazanmalıydı. Kilise yaşlıları elinden arsalarını alır ve onlara sadece vergi ödeyebilecekleri ve yemek alabilecekleri kadar para verirdi. Kilise belli bir yaşa gelen insanların elinden arsalarını alır ve onlara sadece vergi ödeyebilecekleri ve yemek alabilecekleri kadar para verirdi. Clay bunları düşünürken aklına takılan bir şeyler olduğunu fark etti. Bu kilise nasıl ilerleyebilirdi ki böyle kör bir ekonomiyle. Bir anda daha fazla düşünmek istemiyormuşçasına gıcırdayan eski pencereyi kapattı ve mutfağa gitti. Kovada hala biraz yağmur suyu vardı tabağına yulaf doldurdu üzerine yağmur suyu ekledi masaya oturdu ve yulafına elini bile sürmeden düşünmeye başladı. O nereye gitmişti? Olanlar gerçek miydi? O insanlar kimdi? Oraya nasıl gitmişti? Ve en önemlisi orada sonsuza dek kalabilecek miydi?...