Staring at the Sun [COMPLETED]

Chapter 25

"Sigurado ka bang dito ka lang?" tanong muli ni Ira.

Pumara na ako at bababa na sa highway. Sasakay nalang ako ng taxi or habal-habal papasok ng Solariega.

"Oo, may mamasakyan naman diyan. Salamat Ira, Gabby." I smiled at the two of them.

Nauna na ang tatlo kong kaibigan. Kahit papano nahimashimasan naman ako kanina habang kinekwentuhan nila ako. I felt relieved somehow knowing that I still.I have my friends.

"Andito lang kami okey?" si Gabby.

"I know. Thanks Gab and Ira. Mauna na ako! Kuya Solariega lang!"

I went out of the jeep and let out a long sigh. Mahigpit ang hawak ko strap ng bag habang winawala sa isip ang masamang nangyari rito noong nakaraang buwan.

This was the exact location where I was shot. Araw-araw na ata akong papaalalahanin ng insidenteng iyon sa tuwing uumuwi o umaalis ako ng bahay.

Kasabay ng insidenteng iyon ay ang pagsagi muli ni Syverth sa isip ko.

I should've hate that man in the first place. I should've fear him. Pero wala, masyado akong nabulag. His love comforted and secured me so much.

At anong napala ko? Nabalewala? Naloko? Well, iyon ang nasa isip ko.
I took all the time to gave myself a space to think. Tapos ngayong handa na sana ako saka siya susuko.

"Dito lang." nag abot ako ng bayad sa tricycle driver ng nakarating na ako.sa bahay.

I was so drained to think of everything. Gusto ko nalang humilata agad sa kama ko at matulog. I cried so much the whole week at ngayon ko lang talaga naramdaman ang pagod sa lahat ng pagiiwas na ginawa ko kay Syverth.

"Ginabi ka."

A cold baritone voice wake up all my senses. Parang biglang nabuhayan ang kaluluwa ko sa nakikita.

"Syve!" Oh my, he's here?!

Tinakbo ko ang kunting distansya namin sakay siya niyakap ng pagkahigpit-higpit.

Pinasalikop ko ang aking mga kamay sa kanyang leeg at bahagyang nagpakarga sa kanya. Hindi ko naman maiwasan na maiyak. I miss scent! His presence! Damn, miss him so much!

"Loren, I'm sorry." he hugged me back and carried me completely.

Para akong bata na umakap sa tatay niyang matagal niyang hindi nakita. I probably looked like a tarsier by the way I clung unto him.

"I'm sorry too Syve!" I buried my face to his neck, too shy to let him hear that I'm sobbing.

"I miss you Loren, hindi mo ako kinakausap. You're being a hard-headed girl." he teased.

Kinurot ko siya sa likod at natatawa siyang binababa ako. Hindi naman ako pumayag at mas lalong yumakap sa kanya. Dahilan para ma out balance siya at nagtawanan kami.

I miss his laughs too! Dang ayoko na magpabebe ulit ng matagal.

"Ikaw kasi! Hindi mo sinabi sa akin na pupunta kang Manila tapos kasama mo pa ang ex." tinampal ko ng mahina ang dibdib at bumaba na rin ako.

I stood next to him and he's now dominating infront of me.

"Kaya hindi mo ako kinakausap?" he eyed me.

"Oh please! Let's talk about this over dinner  Syve. I'm sure naghihintay na si mama sa loob." I said.

"Ba't ka ginabi muna?" he asked again.

I crossed my arms and smirked at him.

"I waited for you for almost an hour Syve, I thought sinukuan mo na ako." umirap ako sa kanya. Umamba siyang yayakapin ako.