MARCO'S POV
The house is too small for us not to meet. Kaya naman...lalayo muna ako. Sa 'old home' muna ako nila Dad.
I hastily packed my things, mahirap na..baka mag-abot pa kami ni Kairyn dito. I don't wanna see her NOW. I need space, mag-iisip muna ako. :((
*BAM* My room's door opened with a bang.
"MARCO BLAKE! HOW COULD YOU DO THIS TO ME? BAKIT 'DI MO SINABI? You know how much I cried for him! Akala ko kakampi kita? Akala ko naiintindihan mo ako?" pinaghahampas nya ako habang umiiyak. I don't wanna see her like this. Umiiyak na naman sya. at dahil ko yun :( AH! HINDI! DAHIL PA RIN TO KAY DAVE! >:((
I stopped her hand by holding it firmly.."Look Kairyn...tumutupad na ako sa consequence.Don't make things harder for me. Kaya pwede ba tama na..aalis na nga ako eh..."
tumigil sya sa pagpupumiglas at napatingin sa iniimpake kong gamit...hindi ko maintindihan ang expression nya...bakit ba may sadness dun? dahil hindi nya makikita ang cornea ni L? ganun?
"Aalis ka? Bakit ka aalis?" mas lalo syang umiyak.
"Because of the consequence nga!"
"LECHENG CONSEQUENCE YAN! Bat mo ba kinacareer yun?! I hate you! Pero I want you near." that made me halt. she wants me near? gusto kong maniwala. gusto kong maging masaya kahit pano pero alam kong hindi talaga ako ang gusto nyang makasama...at ayun napatunayan ko yun ng sabihin nyang "wag mo namang ipagkait sakin na makita kahit cornea lang ni L!"
sobrang masakit na...kaya hindi ko napigilang magtaas na rin ng boses at iparating na nahihirapan na ako "YOU WANT ME NEAR? JUST BECAUSE OF THIS CORNEA? akala mo gusto kong mapasakin ang cornea ni Dave? I just accepted this because Aunt Johnson begged! If I know things would turn out this way...hindi ko na sana ito tinanggap. Hindi ka na sana iiyak ng ganyan. Hindi ka na magagalit ng ganyan sakin. AKALA MO BA MADALI ITO PARA SAKIN?! F*ck! This is so d@mn hard for me Kairyn!" ang harsh ng words ko...sana maintindihan nya kahit pano.
"The feeling is mutual now, Kairyn. I don't wanna see you ever again na rin." mas napaiyak sya dahil dun. Gusto ko syang icomfort. I wanna wipe her tears and make her smile. pero...sarili ko naman muna. kahit ngayon lang. 'I'm sorry, Kairyn.'
I then made my way out of the room. out of the house. and inside my car.
"BULLSH*T! ANG SAKIT SAKIT!" dun na ako umiyak.
I don't want this to happen. sasabihin ko naman eh, pero hindi ngayon. Hindi pa nga kasi ako handa. pero nalaman na nya...nalaman na nya. At L na naman ng L ang laman ng isip nya.
wala na...wala nang pag-asang makita nya ako bilang ako.
'Cornea lang naman ito Kairyn, hindi buong pagkatao ni Dave.'
Bakit ba sya ganun?! Pano naman ako?!
KAIRYN'S POV
March 1 na...9 days na ang lumipas since Marco left the house! Gustong-gusto kong marinig ang paliwanag nya! kahit kasinungalingan gusto kong marinig...wag lang yung ganitong totally clueless ako. bakit ba nya inilihim ang ganung kaimportanteng bagay sakin? andaming 'bakit' sa utak ko...at sya lang makakasagot ng mga yun.
Ginawa ko na ang makakaya ko para makausap sya. naubos na nga ang pride ko at lahat...pero bigo pa rin ako!
I called his number lots of times pero can't be reached.
I tried to chat him on facebook...pero deactivated na yata ung account nya or he blocked me dun!
Inaabangan ko ang pagdalaw or paguwi nya sa bahay, pero he never did. I asked Tita Marie but she won't say anything to me.
BINABASA MO ANG
My Time With You (COMPLETED)
RomanceKapag may taong umaalis, may taong darating hindi ba? Pero bakit ako? Bakit sa buhay ko? Umaalis lang ang mga taong mahal ko at walang dumarating? Malas lang ba talaga ako? O mali lang ang mga taong pinagkatiwalaan ko na nagsabing hindi nila ako...
