Make You Mine

Chapter 5

Our scene here suddenly became awkward. Lahat kami ay napatingin sa kanya, at nag aantay ng salita na lalabas mula mismo sa bibig niya. Is he annoyed? Again? And for what reason naman?May dalaw ba ang lalaking 'to ngayon? Kanina pa 'to ha.

"Ops, someone's jealous," Gio said while smiling widely to everyone. Nakatingin na sa kanya ang lahat. Dwight just waved his head, signs of frustration dahil kay Gio. Hays, ang lalaki na, ganito parin.

"Let's just start the consultation. I have many things to do and they're waiting for me," he coldly said at nag simula ng mag ayos. Tumango-tango naman kaming lahat. Pumapalakpak si Coach Tab at ang lahat ay nag simula ng kumilos. Tinignan pa ako ng dalawang mokong, kinurot ko ang kanilang tigiliran at tinulak palayo sa akin.

Pumunta na ako sa isang table at umupo doon. Inalagay ko ang mga gamit ko at inilabas ang mga kakailanganin ko. Madali lang naman 'to dahil wala naman silang mga sakit. I mean, they're all healthy. Tingin ko lang ay matatagalan ito dahil medyo marami sila.

Nag simula na silang pumila at nauna-una talaga si Gio. Ang laking tao, pero kung maka-asta akala mo bata. Napatawa nalang ako dahil nag uunahan pa talaga sila sa pila.

Una kong ginawa ay, tignan ang blood pressure nila. 'Yun ang unang term na alam ko dahil the patient must be relaxed. Para mas makapag communicate kami ng maayos. Para malaman ko rin yung mga needs niya.

"Alam mo ate hanggang ngayon, you still looks so beautiful," ani ni Gio habang naka titig sa akin. Inirapan ko lang siya. Gusto ko talaga sa mga taong hindi nag sisinungaling. "I remembered those days nung rookie pa ako, lagi ka pa ngang kasama ni Tyler nun eh. Lagi kang naka suporta sa kanya, nag pupunas ng pawis niya, nag dadala ng pagkain. Minsan pa nga taga sigaw e. Lahat lahat, kumbaga all in. Parang baby mo talaga siya," wika niya. Tila'y unti-unting natanggal ang ngiti sa aking labi.

"Nakainggit kaya ate," he said and pouted at me.

Yung binabanggit niya na mga araw ay yung mga panahon na mahal na mahal ko pa si Tyler. Hindi ko rin alam kung bakit ganon, kabataan ko siguro? Nalagpasan at naranasan ko na yung panahon na kung saan sobra akong nag mahal ng isang tao. Hindi ako nag dalawang isip na ibigay ang lahat, mahal ko siya e.

'Yun nga lang, medyo nakalimutan ko ang mag-tira para sa sarili ko.

Kaya nung naiwan at nawala na siya, ayun. Nangapa si gaga.

"Ala-ala nalang ang lahat ng 'yon, Gio. Maaari mo nang kalimutan," wala sa sarili kong sagot sa kanya. Hindi ko rin alam kung bakit ko nasabi 'yun. Do I sound like I am bitter? It's all from the past naman na diba.

"Ate naman. Pero sige, okay lang. Pero may tanong ako," pangungulit niya sakin. Tinanggal ko na sa braso niya ang pang BP at nag sulat ako sa papel ng nakuha kong stats sa kanya. "Oh, ano naman 'yun?" Tanong ko sa kanya habang hindi siya hinaharap. Patuloy parin ako sa pag susulat.

"May iba kana ba talagang baby?" He asked. He sounds really confused. Wait, does he have a hint? Alam niya kaya na may anak ako? Hindi naman siguro.

Humarap ako sa kanya. I smiled to him. "Oo, may iba na akong baby. At dihamak na mas cute 'yun kaysa sa iba diyan," ani ko sabay tingin kay Tyler na kanina pang masama ang titig sa aming dalawa.

Confirmed, may dalaw nga siya.

"I want to meet him," singit ni Dwight sa aming dalawa. Nabaling ang atensyon namin sa kanya. "Really, bro? Nakikinig ka sa usapan namin? You know what, it's bad," sa tono ni Gio ay parang pinararangalan pa niya si Dwight. Umirap lang sa kanya si Dwight.

Him? Wala nga talaga silang alam.

Sumenyas ako na lumapit silang dalawa sa akin.

"Gusto niyo ba talaga siyang makita?" Bulong ko sa kanila, dahil pakiramdam ko ay nakikinig sa amin ang mokong. They both nodded at me.

"Then fetch me later at the hospital. I will send to both of you yung address," I whispered to them. They're reaction is so priceless. They seemed happy and excited. "Really? You'll let us?" Tanong nila. Nakangiti akong tumango sa kanila.

Mag sasalita pa sana ako ng may maramdaman akong masamang presensya sa gilid ko.

Ang lamig, parang may multo ng nakaraan.

"Make it fast, you're consuming too much time," he said to me while him is in deep voice. I silently groaned. Really? Hindi na sana siya sumama dito kung ganyan lang din ang iaasta niya.

Bumalik na ako sa ginagawa ko at nag focus na lamang sa mga bata. I was able to test and identify all of them. Medyo natagalan nga lang dahil may kwentuhan pa, ngunit naging masaya naman. Even Coach Tab asked me to test him. He's old na daw and he need some help.

Kasalukuyan kong nililigpit ang mga gamit ko. Tapos na ang examination ko at i e-evaluate ko nalang ang mga 'to sa hospital.

"Uhm, is it okay if I speak?" Nag aalangan kong tanong. Tumango naman ang lahat sakin.

"Tapos na yung examination stage. Aayusin ko nalang ang iba pang kailangan sa hospital. All of you are good naman interms of health, but of course. Mahihirapan kayong i-maintain yun kapag walang tamang management," pag papaliwanag ko sa kanila.

"As for that, I will going to create a eating plan and vitamins to drink for all of you. Lahat kayo ay mag kakaiba ng pangangatawan, so it means iba-iba din ang bawat plano na ibibigay sa inyo. Walang ma-iingit at walang mang-gagaya, understood?" Tanong ko. They laughed and smiled to me.

Nag paalam na ako sa kanila at sumunod narin kay Tyler pabalik sa sasakyan niya. Hindi parin siya namamansin as of now. Hay nako, bahala na nga siya. Parang siyang bata. Hello? 27 plus na ata 'tong lalaki na 'to.

"May gagawin ka ba after ng duty mo?" Tanong niya pagkapasok namin. Agad akong nag isip ng isasagot sa kanya.

"Meron po, Sir," I firmly said to him. He looked at me.

"Oh, you can drop those formalities. You call me by my name. Like you used to do before," he said. Ano na naman 'to? And wow ha, nagawa niya pa talagang sabihin sakin 'yan? Umirap ako sa hangin.

"I want to be professional, Sir. Ayoko lang po ng mga issue," iritable kong ani sa kanya. Duh, bakit ba hindi nalang siya mag drive at pumunta na sa hospital? Bakit kailangan pa ng mga chitchat na ganito.

"Issue? What's wrong with that? I mean, okay lang kung ikaw ang ma-issue sakin. Wala namang magagalit," ani niya. Ano? Nahihibang na ba 'to? At ano ulit? Walang magagalit? Hindi ba ay asawa siya? Swinter ata yung pangalan nun, ewan ko.

Naiinis akong humarap sa kanya. "Alam mo, fuck you ka."

He smirked at me. "Oh, well. I would love to."