Make You Mine

Chapter 12

Ang galing... napaka-galing.

Talagang tumawag pa siya kagabi para lang iparinig sa akin yung pag-lalandian nila nung Ex niya! Ang kapal talaga ng mukha. Ganon? Ganon na talaga siya ka-bored? Wala nang respeto? Tsk.

Hinding-hindi ko talaga ipapakita sa kanya ang anak ko. Bakit pa diba? Sa ganyang pag-uugali? Sa tingin ko hindi niya kayang maging ama. Ayokong ma-expose ang anak ko sa mga toxic na tao.

Ramdam ko ang bigat ng katawan ko habang nag-lalakad patungo sa trabaho ko. Parang nawalan ako nang gana bigla, siguro ayoko lang makita yung pag-mumukha niya. Sino bang may gusto diba? Ikaw, imagine it... tatawagan ka ng ex mo para lang iparinig yung landian nila nung ex niya rin naman. Like, hello? May tinga ka ba sa utak?

Para saan? Anong purpose diba? So unbelievable.

"Hi, Doc!" Masayang bati ng isang nurse na nasa table ni Ali nung makapasok ako ng room namin. I think, I've saw her once but hindi ko lang alam kung saan at kailan. Hindi naman ako magaling na memorizing game.

Kumunot ang noo ko pero nagawa ko paring ngumiti sa kanya. "Hello," bati ko. Nilapag ko ang mga gamit ko sa table na nasa harapan ko. Hindi ko maiwasan na tanungin na siya. "Uhm, where's Ali nga pala?" Usisa ko. Agad naman siyang lumingon sa akin at sumagot.

"Nag-absent po siya ngayon, Doc. Sinabihan niya po ako na kung pwede ay tulungan daw muna kita ngayon. Medyo marami raw po kasi kayong pasyente ngayon," paliwanag niya. Tumango-tango lang ako sa kanya. Bakit hindi manlang ako sinabihan nun?

Paupo na ako sa aking upuan nang biglang nag-ring ang telepono ko. Oh, maybe its Ali.

Ngunit pag-kakita ko ay agad na naging blanko ang ekspresyon ng aking mukha.

He still have the guts to call me? Wow, amazing.

I don't have a choice but to answer it.

I cleared my throat. "Why are you calling?"

"U-Uhm, I just want to ask if you're free th—"

"No, I'm not free. I have a lot of patients to attend today and also, I don't want to see your face. It disgust me." Matapang kong sagot sa kanya.

I heard he sighed.

"Look, I'm really sorry okay? I didn't mean to do that."

"Really? I don't believe you. But, you know what? I don't care. I don't even freaking care, so stop this. Just stop calling me and let me do my job properly."

"No. I can't let you do that babe."

"Then what!?"

Hindi ko na maiwasan na mag-taas ng boses.

"Just go straight here to my office. Right now, let's talk."

Napa-pikit ako ng mariin. Ano bang gusto niya?

"Hindi at ayoko. Marami pa akong gagawin."

"But I can let some of our doctors take some of your tasks."

"Ayoko nga. Sigurado naman akong hindi work-related ang pag-uusapan diyan. Hindi! Ano bang hindi mo maintindihan doon?"

He stopped for a second.

"Let's just say na... hindi ako tumatanggap ng rejections."

Napatawa ako ng mahina. Oo nga naman. Ano pa bang aasahan ko? Ganyan naman siya e, ever since.

"Oo nga naman... pasensya na ha. Nakalimutan ko na ganyan ka pala. Diba? Kung anong gusto mo, nakukuha mo... noted, Sir!"

"Please, don't take it in that way."