Make You Mine

Chapter 10

"Nung nabasa ko yung sulat na iniwan mo sa tapat ng pintuan ng condo ko, parang tumigil yung mundo ko. Hindi ko alam kung ano yung nangyari at kung bakit naging ganoon yung desisyon mo. Kasi, we're doing well that time, right? I was able to changed myself dahil sayo, nang dahil sa tulong mo. Kaya naguluhan talaga ako noon," ani niya habang nakaupo sa harapan ko. Hindi ko alam kung paano na kami nakarating sa ganitong posisyon.

Siguro ay hindi na kinaya ng paa ko ang tensyon.

He already knew my side. Alam na niya yung buong saloobin ko sa kanya na itinago ko ng ilang taon. At first, I'm trying to refuse to hear his side. Natatakot kasi ako na baka, isang kasinungalingan na naman ang paniwalaan ko. Natatakot na ako dahil baka matulad na naman ako noon.

Yung mas nangibabaw yung pag mamahal ko sa kanya kaysa sa mga kasinungalingan niya.

"I was so desperate that time. Gustong-gusto kong malaman kung bakit mo ginawa sakin 'yun. Kung bakit ka humantong sa ganoong punto. Kasi... maniwala ka man sakin o hindi, ginawa ko na yung lahat ng makakaya ko para maipag-laban ka noon. Gusto ko kasing panindigan ka, at palagi kong ninanais na sana... palaging may tayo," ani niya habang nakatuon ang buong atensyon niya sakin.

Tears are flowing non-stop from his eyes. I've never seen him cry like this before. He always want to be strong. He doesn't like those tears. For him, it's one of the most idiotic thing to do. He prefer a sweat coming from his hardworks than a tears escaping in his eyes while sitting on the edge.

Palagi siyang malakas, pinipiling laging may mapatunayan.

Pero hanggang kailan ka magiging malakas? Hindi mo kayang panindigan 'yun habang buhay. Pwede ka namang mag-pahinga kapag napagod diba? Palagi kang magiging pagod, dapat ay matuto ka ring mag-pahinga.

"But you never tried to bring me back. After I left that letter? I haven't seen you since then. And it pains and killing me every night. My heart suffered a lot. Do you want to know why? Because there is still a little hope in my heart. I was hoping that one day, you will come to me and pick me up again. But I guess, I'm wrong... I'm always wrong," I couldn't held my tears as I've said that.

Gabi-gabi, umaasa ako na sana pag-gising ko, nandito na ulit siya sa tabi ko. Na sana, bumalik na yung taong mahal ko. Sinubukan ko naman na mag-move on e, many times but I failed. Hindi ko maturuan ang puso ko na itigil na yung pag-mamahal ko sa kanya.

He chuckled. I can feel the pain from that little laugh.

"God knows how much I want you back," he said without breaking his stares to me. He sighed. "When I had a free time, I didn't hesitate to go in front of your house and stand there secretly. I'm always looking at your window, I was hoping to see your beautiful face again," he said and showed a little smile from him.

Tumawa ako ng mahina sa sinabi niya. "Yeah, I saw you once and I found it so creepy. And I didn't thought na ikaw 'yun. Akala ko napadaang tao lang na nakisilong sa puno namin," ani ko sabay punas ng aking luha. Kailan kaya darating yung panahon na luluha tayo, pero mula sa isang masayang dahilan.

"I've done it countless times. Sa tingin ko kasi 'yun nalang yung paraan para makita kita. Hindi ko kasi kayang mag-pakita sa harap mo mismo. Kaya naisip ko na sa patagong paraan nalang. Para na rin hindi na kita masaktan," wika niya at umupo ng maayos.

His eyes are roaming around here. Suddenly, I want to hear more from him. I want to know how he feels, because I know that he's not okay. Gusto ko mag salita lang siya nang mag-salita.

"Palagi kong naiisip na kunin ka at ibalik sa tabi ko," ani niya at lumapit nang kaunti sa akin. "P-pero bakit? Bakit hindi mo ginawa?" Tanong ko sa kanya. He faced me at pagod na ngumiti sa harapan ko.

"Ayoko lang na saktan ka pa," simple niyang sagot.

"Naisip ko kasi na, finally. Nakawala kana sa isang kulungang matagal at palagi ka lang sinasaktan. Na sa wakas, nag-karoon ka na ng lakas ng loob para kumawala," paliwanag niya. Hindi ko na mapigilang mapaiyak. His words are so painful.

"Kaya kahit gustuhin ko man na pigilan kang umalis mula piling ko, hindi ko ginawa... oras mo na kasi na maging masaya. Yung totoong saya, hindi yung napipilitan lang. Oo, aaminin ko na naging gago talaga ako noon. Hindi ko 'yun pwedeng itanggi. At oo, nag-bago nga ako... pero huli na ang lahat," wika niya at pinunasan ang mga luha ko. He slowly held my chin and lift it up a bit so that we'll be able to face each other.

"At ang sakit. It hurts more because you didn't even tried to block me on your any social media accounts," he said. Kumunot ang noo ko. "H-huh? Why?" I asked him. He laughed a little and bowed down his face.

"Ipinakita mo kasi sa akin kung gaano ka kasaya nung nawala na ako sa tabi mo. You showed me that you're better off without me," he answered.

I've been hurt ever since and up until now. Walang nag-bago, masakit parin.

I tried to pose some happy moments before with my family, I'm trying hard to say in myself that I'm okay. But that's the big scam I've done before.

Ang hirap mag-panggap lalo na sa sarili mo. Mahirap lokohin ang sarili mo.

"Naging masaya ako, Tyler. Sobra akong naging masaya—," hindi na niya ako pinatapos ng mag salita siya muli.

"Hindi ko maiaalis sa'yo 'yun. Pero hindi natin pwedeng sabihin sa sarili natin na mas nangibabaw ang saya kaysa sa lungkot. We both knows that."

I couldn't say anything.

I just couldn't...

"Umalis ka kasi noon agad e, hindi mo ako pinatapos," ani niya. I looked at him. Kumunot ang noo ko. "A-anong sinasabi mo?" Nauutal kong ani sa kanya. He smiled to me.

"Ang sabi ko noon, oo sige. Papayag akong mag-pakasal, pero sa iisang tao lang. At yung tao na 'yun, handa akong makasama siya sa pang habang buhay. Tanggalan niyo man ako ng mana ako o hindi, magagawa ko paring mabuhay nang kasama siya. Kakayanin ko, kakayanin naming dalawa. We both love each other. Mahal ko 'yun e, mahal na mahal. Hindi niyo 'yun maiintindihan dahil hindi naman kayo nakaranas ng totoong pag-mamahal. So, do whatever you want. Pero hinding-hindi ako mag-papakasal sa isang taong hindi ko naman mahal."