Make You Mine

Chapter 6

Inis na inis ako sa kanya buong araw. Naalala niyo pa ba yung sinabi niya? "Oh, well. I would love to." Bwisit talaga! Ano bang ibig sabihin niya dun? Na ano? Gusto niya akong i-pak, ganoon ba? My gosh! Ganun ba talaga siya? He can easily say that? Para siyang walang anak kung umasta. Jusko, mabuti nalang talaga at hindi alam ni Cleo na may tatay siya.

Nag kamali na nga ako noon dahil naisuko ko na sa kanya ang bataan. Hindi ko na 'yun ipaparanas sa kanya.

Hindi ko na siya pinansin buong byahe pabalik ng hospital. I totally ignored him habang mag kasama kami. I let him felt that he doesn't exist in me anymore. Maging nung pag dating namin, lumabas ako agad sa sasakyan upang makalayo na sa pag mu-mukha niya.

My day went smooth parin naman kahit na ganun. Ang cu-cute kasi ng mga naging pasyente ko. They were toddlers and they're so adorable! Nung nakita ko sila, parang nawala agad yung badtrip ko.

Hindi ko maiwasang mapangiti, ngunit hindi ko maitago ang pait. Seeing a couple parent holding their own child with every corner, is something na hindi ko kayang maiparamdam kay Cleo. Oo, sabihin na natin na nasa tabi ko ang pamilya ko at handa silang punan ang pwesto ni Tyler. Pero, I can't deny the fact na darating at darating ang panahon na mag hahanap ng tatay si Cleo.

Kahit na hinahanda ko na ang sarili ko sa mga ganung mga bagay, hindi ko parin maiwasan na malungkot at matakot. I can't bear to hear and see my daughter crying in front of me dahil lang wala akong maipakitang ama sa kanya. Parang hindi ata kakayanin ng puso ko ang makita siyang umuwing luhaan dahil binu-bully siya just because wala siyang ama. Hindi ko kaya.

Pero sino naman ang ihaharap ko?

Oo, maaari ko nga siyang makausap at magawang maipaintindi sa kanya yung sitwasyon namin sa hinaharap. Pero kahit na sabihin niyang naiintindihan niya, alam ko na malaki ang magiging epekto sa kanya nun.

Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip ng maraming What If's. Diba? What if, lumaban siya kasama namin? What if, pinanindigan niya ako noon? Siguro masayang pamilya na kami 'no? He knows me. He knows that money doesn't matter to me. As long as kasama ko ang mga taong mahal ko, may tiwala ako na kakayanin namin. Ano mang pag subok ang dumating. Pag mamahalan kasi ang pundasyon namin e.

Maraming nag sasabi na, all you need to live is money. Pero ako, nakikita ko na kailangan ng pag mamahal para maipag patuloy mo ang buhay mo. Oo, mayaman ka. Nakukuha mo lahat ng gusto mo. Pero darating ka sa punto na mag hahanap ka, dahil nararamdaman mong may kulang. May kulang pa sa'yo.

Maraming mahihirap sa pilipinas. Pero nakikita niyo naman diba? They can still survive. Being able to open your eyes in the morning, is something you should be always thankful. Pag mamahal ang kinakapitan nila sa tuwing pakiramdam nila'y wala nang pag asa.

Pero wala e, nakita ng mismo ng aking mga mata at narinig ng dalawa kong tenga ang pag sangayon niya sa gusto ng mga magulang niya.

Umoo siya agad. Hindi niya manlang ako naisip.

"Ate, are you okay? Bakit nakatulala ka lang? You seem so occupied. Deep thoughts?" Ani ni Gio sabay kalabit sakin. Napatingin ako sa kanya. "No, no. I'm fine. Don't worry," I answered. I smiled to them and he nodded at me.

We were on our way to my house. I will be letting them to see my daughter. I know and I trust them. I've knew them so well and I think they won't spill about anything naman. Dwight is driving for us while Gio is sitting beside him.

They picked me up. But I didn't know that they're waiting for almost 1 Hour! I was shocked dahil kasama naman sa message ko yung time frame ng work ko. They said na super excited lang daw sila to the point na napaaga daw yung alis nila.

Hm, napaaga ah?

For all I know, curious lang sila doon sa bago kong baby.

"What does he look like ate?" Dwight asked. Napahawak ako sa noo ko. They've been asked me that for 5th time already. Alam naman na nila yung sagot pero ayaw parin mag paawat.

"Again, for the 5th time, you'll see," simpleng sagot ko sa kanila. Nginusuan lang ako ni Gio at umacting na nag ta-tantrums pa! Oh, my. What do I need to do?

"Ugh! It's so frustrating! I cannot see any face in my imagination. It's really hard to guess," A frustrated Gio said. I laughed at him. He keeps doing that to himself though. He looked at me. "Why don't you just tell us ate! You know, so we won't going to get any shock later." He argue to me. Pumikit ako at tinignan siyang muli. "Fine," he said in defeat.

One hour had passed and we arrive safety in our subdivision. I told them to just wait here and don't do any actions dahil alam kong mag kakalat ang dalawang ito.

Pumasok na ako sa bahay at agad na hinahanap ang anak ko. Nakita ko sila sa sala na nag lalaro kasama si Alleana. I smile automatically formed in my face.

My baby.

"Mummy?" She asked when she saw me. Kiniliti siya ni Alleana. "Yes, baby. That's your mommy. Come on, go to her," she said to her. Agad namang gumapang ang anak ko papalapit sakin. I squatted in front of her so we're able to meet each other's face.

"Hi, baby! How are you? Mommy misses you, so much! Come, I'll show you to your Tito's outside." I sweetly said to her. She giggled at me. Kumunot naman ang noo ni Alleana.

"Tito's, Sis? Who naman?" She asked. Sinenyasan ko lang siya na sumunod sa amin. Binuhat ko ang anak ko at lumabas para makita niya ang mga tito niya.

Habang palabas kami ay nakangiti lang ang anak ko sakin. What a great way to relax after a tiring day.

Nung nasa harap na kami nila Gio and Dwight ay hindi na maipinta ang mga mukha nila. They were too shocked! To the point where no one can speak for them.

"S-so, the baby you're telling us ate, is a real baby!" Finally! May nakapag salita na rin! Natatawa ako sa kanila ngayon. Nawala yung pagiging madaldal nila.

"Cleo, meet your Tito Gio and Tito Dwight. Say hi!" I said to her. She smiled to them. "Hi!" She said while waving her hand. "Gio, Dwight. Meet my daughter, Cleo." Pag papakilala ko sa kanila. Okay, hindi pa nila ma-process pero okay lang. Gulat pa e.

"Can I hold her ate?" Gio asked me. He was a bit hesitant but I agreed to it. Ipinasa ko sa kanya si Cleo and luckily she didn't cry! She usually cry when a stranger is trying to hold her.

"Oh, damn. She's so cute!" Ani ni Gio habang titig na titig pa sa anak ko. Ngumiti lang ako sa kanya. Napansin ko naman na parang iba ang tinitignan ni Dwight. Napatingin ako sa kapatid kong kanina pa iba iba ang direksyon ng tingin.

Hm.

"Dwight! Why are you looking at my sister like that?" I asked. Mukhang bumalik na siya sa ulirat niya at tinignan ako. "Huh? What? Sister ate?" Naguguluhan niyang tanong. Tumango ako sa kanya at tumingin sa kapatid ko.

"Yes, she's my sister." I said. Hindi ko alam kung anong meron sa kanila but something's different.

Mahina akong hinila ng kapatid ko. "Sis! Why you didn't tell me that you're bringing my ex here?" She whispered.