Meyus Ruhlar

5.Bölüm

Multimedya: ;'(

▪️◾◼️

Kaya'yı orada bırakıp koşarak gidip Asmin ile ilgilenmiştim. Sonra da bardan çıkma kararı vermiştik. Şuanda ise Kaya, Asmin ve beni evimize bırakıyordu.

Arabada ölüm sessizliği söz konusuydu. Ama bu sessizliğin nedeni arabada Asmin'in olması değil, Kaya'nın dans ederken söyledikleriydi.

Senden uzak durmalıyım. Aksi takdirde üzülürsün, acı çekersin.

Neden benden uzak durması gerektiğini hala anlamış değilim. Tek bildiğim, benden uzak durmasını istemediğim...

Düşüncelerimle boğuşurken teypde çıkan şarkı kendime gelmemi sağladı.

Duman- Senden daha güzel...

Aklıma dans etme anımızın gelmesiyle kafamı iki yana sallayarak kendime gelmeye çalıştım ve asla ondan tarafa bakmadım. Ama araba sürmesine rağmen, onun gözlerinin bende olduğunu hissedebiliyordum.

En sonunda dayanamayıp, teybe uzandım ve şarkıyı değiştirdim. Asmin hafif çakırkeyif bir şekilde konuştu. Hala tam anlamıyla ayılmış değildi. "Niye değiştirdin ya? Dinliyorduk."

Uzun zamandır o tarafa çevirmediğim gözlerimi Kaya'nın üzerine çevirdim ve cevap verdim. "Uzak durmalıyım o şarkıdan. Aksi takdirde üzülürüm, acı çekerim."

Senden uzak durmalıyım. Aksi takdirde üzülürsün, acı çekersin.

Gözlerimi üzerinden ayırmadan söylediğim bu cümleler karşısında kaskatı kesildi ve sertçe yutkundu. Adem elması adeta dans eder gibi yukarıdan aşağıya inerken, arabaya bindiğimizden beri üzerimden ayırmadığı gözlerini şimdi bu tarafa bile çeviremiyordu.

Araba ani bir frenle sarsılırken, önüme döndüm ve eve geldiğimizi anladım. Arka koltukta oturan Asmin'e baktım ve inmek için hazır olduğunu gördüm. "Herşey için teşekkürler."

Yüzüne bakmadan kapı koluna uzandığım sırada eliyle kolumu yakaladı ve "Sana birşey vermem gerekiyor. Biraz durur musun?" diye sordu.

Kolumu elinden kurtarıp Asmin'e döndüm. O ise "Ben kaçıyorum, siz konuşun." dedi ve arabadan indi.

Anlamsız gözlerimle ona baktığımda eliyle torpidoya açtı ve içini karıştırdı. Bu sırada kolu birkaç kez çıplak bacağıma değerek nefesimin kesilmesine neden olmuştu.

Sonunda aradığını bulup elini çektiğinde, elinde tuttuğu telefonum ile gözlerim kocaman açılmıştı. Ona daha önce görüp görmediğini sormuştum ama o görmediğini söylemişti. Peki ya şimdi elinde salladığı telefon neyin nesi oluyordu?

"Şey," dedi ve duraksadı. Ardından devam etti. "Ben o gün, seni yangından çıkarmak için kucağıma alacağım sıra telefonun elindeydi. Bende taşırken düşmemesi için cebime atmıştım ve orada kalmış. Sen bana sorduğunda, 'bilmiyorum' dedim. Bunu neden yaptım bilmiyorum ama dedim işte. Biraz kurcalamak istediğimde şifre olmadığını gördüm ve Allah ne verdiyse her şeye baktım işte. Ha bu arada numaramı kaydettim. Instagram'dan da birbirimizi takip ettirdim. Bir de bizim çocuklarla bir grubunuz varmış. WhatsApp da gezerken gördüm. Oraya kendimi ekledim. Onun dışında rehberindeki kişilere falan da baktım ama galerine girmedim belki özel birşey vardır diye."

Duyduklarımla öfkeden deliye dönmüş bir şekilde ona bakarken, onun bu kadar rahat davranması sinirlerimi tamamen alt üst ediyordu. "Özel birşey mi? Özel birşey mi? Kaya sen kendinde misin? Sağol ya girmemişsin galerime! Kaya sen kimsin ya? Sen kendini ne zannediyorsun? Ne hakla bütün telefonumu karıştırıp, bütün herşey ile kafana göre oynayabiliyorsun? Mafya babasının oğlu olduğundan mı bütün bu rahatlığın? Bana bak Kaya! Benden uzak dur! Benimle konuşma, bana dokunma, beni yangından kurtarma, beni partiye davet etme, benimle dans etme,benimle yan yana bile gelme! Senin istediğin de buydu zaten, benden uzak durmak. Şimdi oldu işte o istediğin. Bir hafta önce beni tanımadan nasılsan, şimdi de öyle devam et hayatına!"

O kadar çok bağırmıştım ki, boğazımın acısını yeni fark ediyordum. Bu kadar büyük bir tepki beklemediği her halinden belliydi. Bu şaşkın halinden hemen sıyrılıp ciddi bir hal aldı ve dudaklarını araladı. "Bir daha bana bağırma."

"Bağırırsam ne yaparsın? Babanın adamlarına beni öldürmelerini mi emredersin?

"Eğer bağırırsan, o güzel dudaklarını..." cümlesinin sonunu getiremeden, kendine yeni gelmişcesine silkindi ve telefonu kucağıma fırlattı. "Tamam İzem, istediğimiz gibi olsun. Bu durumda, benden uzak durman için yanımda olmaman gerekiyor. O halde in arabamdan."

Gerizekalı herif! Sanki çok meraklıyım arabasına. Yüzüne tiksinircesine baktım ve kapı kolunu çekerek, bedenimi arabadan çıkardım.

Kapıyı savururcasına kapattım. Kapı kapanmadan önce gördüğüm son şey ise tamamen sarsılmama neden oldu.

Evet, kapı kapanmadan önce Kaya'nın ağladığını görmem tamamen sarsılmama neden oldu...

▪️◾◼️

Okuduğunuz için teşekkürleeeerrrr *-*