「Born To Die」-Sasunaru

religion

Roma, İtalya, şimdi

Saat, gece yarısını geçiyordu. Roma'nın arnavutlu kaldırımlarında yürürken, sağanak şeklinde yağan yağmurun uğultusunu kulaklarımda duyabiliyordum. Hava soğuk değildi, hatta rahatsız edici bir sıcaklığı vardı.

Gözlerimi kısıp, 10 metre ileride, yolu aydınlatan sokak lambasının altında, siyah bir şemsiye tutan Hendrick'i gördüm. Buluşmak için her zaman, en sevdiği hava olan yağmuru seçerdi. Bu, onu tanıdığım 300 yıldan beri böyleydi.

Yanına geldiğimde, bana fötr şapkasının altından o sahte gülümsemesini sundu.
"Benvenuto, Sasuke." //*hoşgeldin
"Hn."
Bana elindeki şemsiyeyi uzattı ama geri çevirdim. Ondan, herhangi bir şeye muhtaçmış gibi gözükmek istemiyordum.

"Ondan bir iz bulabildiniz mi?"
Sorduğum soru, asırlardır aynıydı.
"Daha değil."
Onunda cevabı asırlardır aynıydı.
"Ama sana yeni bir iş buldum."
Gözlerimi devirdim.
"Birkaç zamandan beri şüphelendiğim bir tip var. Fiziksel görünümü tanıma tamamen uyuyor. Dışarıdan bakılınca, herkes gibi normal bir hayatı varmış gibi duruyor. Ama Albatros Cemiyeti hakkında çok fazla şey biliyor. Bilmesi gerektiğinden çok daha fazla şey..."

İlgisiz gözler ile onu dinlemeye devam ettim.
"Onu daha önce hiç gördün mü bilmiyorum..."
Şiddetli yağan yağmurda, Hendrick'in ne söylediğini duyabilmek için büyük bir efor sarf etmeme rağmen, son söylediklerini çok net bir şekilde duyabilmiştim.

"...Naruto Uzumaki. Onu benim için izlemeni istiyorum."
Bu masum çocuğun kılına, Hendrick ve onun gibi adamlar tarafından zarar gelmesine izin vermeyecektim.

【𓇽】

Çarşamba günü, eve korkunç bir baş ağrısı ile döndüm. Bütün birgün, Naruto'yu görememiştim ve tam anlamıyla facia olan bir dersten çıkmıştım. Feodalizmi anlatıyordum. Üç haftadan beri. Bugün bir tane çocuğa, feodal sistemin hangi dönemde olduğunu sorunca, çocuk bana tarih öncesi dedi.

Daha da korkunç olan şey, Naruto'yu okulda görmemiş olmamdı. Kendimi, 480 yıl önce bir söz vermiştim. Kimseye bağlanmayacaktım. Kimseye aşık olmayacaktım. Ancak bu şekilde, şu lanet giresice hayatıma devam edebilirdim.
Bu benim hayatım boyunca çekeceğim cezaydı.

Koltukta yanıma oturan Pierro'nun kulaklarının arkasındaki tüyleri okşadım. Saat kaçtı? Naruto ile, saat 7'de Trastevere'de bulaşacaktım. Birazcık daha şehir dışında olan Trastevere'ye yürümek zamanımı alacağından muhtemelen taksiyle giderdim.

Giyisi dolabımı açtığımda ne giyeceğimi 480 yıldan beri ilk defa kararsızdım. Naruto'nun karşısına daha önce okulda ya da okuldan hemen sonra çıktığımdan üzerimde siyah bir pantolon ve siyah bir gömlek alıyordu. Okul, erkek öğretmenlerin gömlek dışında bir şey giymesine izin vermiyordu.

Kendimi Naruto'ya beğendirmeye mi çalışıyordum? Nefes verdim ve kaşlarımı kaldırdım. Dolabımdan siyah,  dar bir pantolon ve petrol mavisi boyunlu kazağımı çıkarttım.

Bana, kapının orada yatan Pierro bile yorgun gözlerini kaldırarak baktı. Pierro'nun çoğu duygumu anladığını düşünüyordum ki çıkardıklarımı giyindikten sonra her ihtimale karşı siyah botlarımı ve siyah paltomuda giydim. Evden çıkarken Pierro'ya ödül mamasını vermeği ihmal etmedim.