Ang Awitin (SB19 Sejun)

[8]

Please read this while playing BTS-The Truth Untold, thank you.

Lumabas na ako ng venue ng magtext si kuya Yani na nasa labas na siya, naghihintay.

Pagkapasok ko ng sasakyan ay nagmaneho na kaagad siya, sa likod ako nakaupo. Nakatingin lang sa bintana, ng malungkot.

Napansin kong tingin ng tingin sa rear mirror si kuya Yani sakin, "Ba't malungkot ka ata bunso?"

I sighed and weakly smiled, "I already let Kath go, kuya."

I was a froshie in Benilde when someone approached me, "Hi, wala kasi akong kasama, i'm Kath and you're?"

I smiled and thought that she's pretty, "Justin."

'Di ko napansin na same kami ng course, Multimedia Arts.

Everytime na may groupings, thesis, or projects ang una talaga naming hahanapin ay ang isa't isa.

We protect each other a lot. May mga kaibigan din naman kami, pero we rely to each other the most.

Yung mga panahong nasaktan si Kath sa pagbusted sakanya ng gusto niya, nasaktan din ako. Syempre, gusto ko eh. Gustong gusto.

Ako? Duwag. Napakaduwag. Iniisip ko na baka kapag umamin ako ikasisira ng pagkakaibigan namin, na baka isang araw layuan nalang niya ako. I know that i'm not her type.

Napansin ko si Paulo pagkapasok ko ng training area.

"Jah, sino yung lagi mong kasamang babae?" tanong ni Paulo.

"Si Kathlene?"

"Ah, i always see her around our campus." Sambit niya habang nagststretching.

"And?"

"She's pretty. She caught my attention." Nakangiting sambit ni Paulo, kitang kita ang mga braces sa ngipin nito.

"Oo, maganda." Pabulong kong sabi.

Nalaman ko na magkasama sila ni Paulo lagi, para lang gumawa ng kanta.

Simula magstart ang clubs 'di ko na masyadong nakakasama si Kath. Wala akong karapatan na magalit o magtampo dahil pareho kong kaibigan si Paulo at Kath.

Kung saan sila masaya, ay dun ako masaya.

Kumakain kami sa isang fastfood dahil nilibre ko si Kath, pambawi ko dahil ilang araw din ako 'di nakapasok dahil training namin.

"Your place or mine?" Tanong ni Paulo.

Muntikan na ako masamid sa tanong niya, anong your place or mine? Anong gagawin niya kay Kath?

'Di ko namalayang natanong ko pala talaga sakanya yun nang bigla niyang sagutin. "We won't do anything stupid, just our assignments. Kung ano-anong iniisip mo Jah."

Jah. I told him not to call me that in public. Sabi kasi ng company na bawal ipaalam sa tao na close ang trainee sa isa't isa especially sa public. Ayokong magtaka si Kath.

Akala ko ako lang yung lalaking pwede siyang dalhin sa bahay, may iba rin pala.

Ngumiti ako nang ngumiti si Paulo bago umalis. Please take care of her as much as i'm taking care of her.

Nalaman kong may party ang Benilde for graduating class, which is kami. 'Di naman ako mahilig sa party pero kelangan kong sumama, para kay Kath.

"Dre, pwede pa-favor?" Sambit ni Sejun.

"Ano ba yun?"

"Gusto ko na kasi umamin sa Saturday, but it's my first time doing this."

My world stopped. Nakatulala. Siguro nga, 'di kami ni Kath para sa isa't isa. Maybe hanggang bestfriends lang kami.

"What should i do?"

"H-ha? W-wala pa kasi akong experience dyan." I wanted Kath to be my first, pero mukhang kukunin na ng iba.

"Magpapaalam ako sa'yo ha?"

"Ha? Ba't sakin?" Nagtatakang tanong ko.

"You're her bestfriend, and you're my bestfriend. Ayokong may conflict."

Ah. Oo, bestfriend lang. Bestfriend nyo pang dalawa.

"Luh, oo naman haha. Go lang kuya." Ngumiti ako, 'di ko pinapakitang masakit na.

I was waiting for Kath to go down. Nang makita ko siyang pababa ng hagdanan, ang ganda niya. Sobrang ganda niya.

Kinatatakutan ko man ang araw na ito, pero kailangan eh.

Pagkapasok namin ng venue ni Kath, napagkasunduan naming uminom ng cocktail at umupo lang sa gilid.

"Okay ka lang ba, Kath?" Tanong ko.

"Okay lang naman, medyo 'di lang sanay. Ikaw ba?"

"Kung okay ka, okay rin ako." Dahil dun ka masaya eh. Your happiness is my happiness.

Nakita kong lumapit si Paulo kay Kath, nakikinig lang ako sa usapan nila. Wala naman masamang makinig sa mga usapan nila diba?

Nang ayain ni Paulo na lumabas si Kath, tumingin si Kath sakin na para bang humihingi ng permiso kung pwedeng sumama.

Tumango ako. Wala akong magawa kundi tumango lamang. Alam kong, eto na ang huling araw na pwede ko siyang gustuhin.

Pagkaalis nila ng venue, pumunta ako sa banyo at tinignan ang sarili ko. Nakatitig lang ako sa salamin ng matagal, 'di ko namalayang onti-onti nang pumapatak ang aking mga luha.

Hindi ako maiyakin. Mga espesyal na tao lang ang iniiyakan ko, at mukhang sobrang espesyal nga ng mga taong iniiyakan ko ngayon.

"Gusto mo ba munang mag-unwind, bunso?"

Tumango ako at idinala ako sa Tagaytay.

'Di ko namalayan na malayo na pala ang aming narating, siguro dahil andami kong iniisip.

Nakasandal ang mga braso ko sa mga kahoy na railings at tinanaw ang tanawin kahit napakadilim na.

"Ba't 'di mo pinaglaban, bunso?"

"Duwag po kasi ako kuya. Baka kapag ginawa ko yun, mawala na siya sakin ng tuluyan."

"Pero nagsisi ka ba na pinakawalan mo na?"

"Hindi po. Masaya ako. Nabawasan ng bigat yung puso ko.

"Binata na talaga ang kapatid ko. Tama yang decision mo, Jah."

Nagkatinginan kami ni kuya at binalik ang mga mata sa tanawin.

Akala ko kung anong kasiyahan mo ay yun din ang aking kasiyahan. 'Di ko inaakala na dadating sa punto na kung ano ang kasiyahan mo, ay yun naman ay ikinasasakit ko.

I guess it's time to let go. I love you, Kathlene.

_____________________________________________________________________________________________________________________

Ang short haha :(, i may disappoint you at this chapter. I did my best to make this as sad as possible pero ang hirap pala. Pati sa story ko consistent si Jah ♡ 3 years ba naman ;) hihi, babawi ako sa next chapters ko. <3