My Possessive Vampire

Extra Baggage

Nine : My Vampire Lover 💐

Extra Baggage

IT HAS been a week ever since the time that I encountered their uncle.

Simula noon ay wala ng masamang nangyari. Thank goodness. Hangga't maari ay doble ang pag-iingat ko sa lahat ng bagay.

Ang iba ay tila nabibigla pa dahil nagawa kong huwag gumawa ng anumang kapalpakan sa loob ng isang linggo. Honestly, I'm quite proud of myself too.

Although, naiisip ko rin ang ibang dahilan kung bakit walang nangyayaring masama ay dahil sa umiiwas rin si Jungkook samin or must to say sakin.

Hindi ko alam kung imagination ko lang 'yon or what, pero simula ng huling encounter namin ay hindi na niya ako kinakausap o pinapansin man lang. Maliban pa 'don, hindi ko na rin siya madalas nakakasalubong kahit saan.

It's just like the usual wherein I'd catch him stealing glances of me at sa tuwing nahuhuli ko siyang nakatingin ay agad siyang iiwas, pretending that he's looking at something else. Gusto ko siyang tanungin tungkol 'don pero sa tingin ko ay mas makakabuti samin ang ganitong set up.

"Hey, Eli, you're spacing out again." komento sakin ni Taehyung na nagpabalik sa akin sa kasalukuyan.

Hindi ko namalayang nakaupo na pala siya sa aking harapan. Nandito kami ngayon sa bahay, it was a weekend so everyone was slacking off.

"Sorry about that, ano na nga kasi ang pinag-uusapan natin?" tanong ko habang nahihiyang ngumiti.

"Nothing in particular, pero pansin kong napapadalas ang kaka-isip mo kay Jungkook lately." sabi niya habang nakasandal sa upuan.

"Napansin ko lang kasing parang iniiwasan niya ako." pag-amin ko. I ran my fingers through my tangled hair. Wala naman din kasing kwenta kung magsisinungaling ako, after all alam naman din niya ang sagot.

"You think so?" natatawang sagot niya. "He's avoiding me too." hindi ko mapigilang mapataas ang isang kilay dahil sa sinabi niya. Ngayon ko lang din naisip, hindi ko na nga rin pala sila nakikitang magka-usap.

"Bakit kaya?" tanong ko.

"Hindi ko alam." he smiles mysteriously. Alam ko na alam niya kung ano ang iniisip ni Jungkook, hindi ba?

"Minsan ay may mga bagay na mas makakabuting ilihim na lang, Eli." nabigla ako dahil sa pagsulpot ni Jimin sa aking likuran habang ang kaniyang mga kamay ay nakapatong sa likuran ng aking upuan.

I sighed in disbelief. "I hate secrets." pag-amin ko while crossing my arms. "Just wait until I learn how to use telepathy." biro ko. Tumawa lang sila tsaka ginulo ni Taehyung ang aking buhok.

"You wish." sabay nilang sabi. "Alam mo bang kaylangan mo munang maging bampira bago mo magawa 'yun? Gusto mo bang maging katulad namin?" dagdag ni Jimin.

Umiling ako. "No way, I don't care if I don't have the cool telepathy or teleportation powers but I love my human life, so thanks but no thanks." tanggi ko. " Pero possible bang maging normal na tao ang isang bampira?" hindi ko mapigilang itanong.

Jimin and Taehyung looked at each other then they shrugged. "Sa totoo lang hindi rin namin alam." Taehyung answered.

"Tanungin mo si Jin, siya ang pinaka-matanda samin baka sakaling alam niya ang sagot. But I honestly never encountered such things." sabi ni Jimin.