már megint túlcsordultam.
itt vannak az eltört kínai kancsó
tejének utolsó kékes cseppjei,
mint Radnótinál
a méz a viaszos vásznon,
úgy virítanak, büszkén.
elkezdtem egy macskás regényt írni... természetesen a második fejezet után megakadtam. a macska és ember közti kapcsolatban még ment, de ember s ember már bonyolult eset. hajj, mennyi minden tanulnivaló van ezen a mi szép világunkon.