Κάτι απρόσμενο..

Η διαφορά...

Δεν μπορούσα να συνηθίσω τον καινούργιο μου εαυτό. Ήμουν πλήρως διαφορετική από πριν. Η παλιά Ρεγγίνα ήταν αδύναμη, ευάλωτη και ευαίσθητη και η καινούργια είναι τελείως αντίθετη από αυτήν.Πλέον ήμουν δυνατή και όχι ευαίσθητη. Ήμουν αποφασισμένη να μην αφήσω κανέναν Ραφαήλ ή τον καθένα να με πληγώσει και να με ταπεινώσει.

Πλέον όλοι είχαν συνηθίσει τον καινούργιο εαυτό μου και το αποδέχονταν. Μόνο εγώ ένιωθα σαν κάτι να έλλειπε. Μόνο εγώ ένιωθα το βάθος της αλλαγής μου και πόσο δύσκολο είναι να καταλάβω. Και πόσο δύσκολο είναι να ζήσω με αυτό. Αλλά το είχα επιλέξει και παρά τις δυσκολίες που είχα με την αλλαγή μου, στιγμή δεν το μετάνιωσα. Δεν ήθελα κανείς να με πληγώσει πότε ξανά. Μπορεί να φαινόμουν υπερβολική, μπορεί να φαινόμουν σκληρή αλλά δεν ήταν έτσι. Δεν ήθελα να φαίνεται έτσι. Αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

Δεν είχα καταλάβει πόσο γρήγορα έφτασα σχολείο, καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά. Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα της εβδομάδας και ήμουν χαρούμενη που ήρθε το σαββατοκύριακο τόσο γρήγορα. Δεν είχα καταλάβει πως περνούσαν οι μέρες τόσο γρήγορα. Βέβαια η βδομάδα κύλησε πολύ ευχάριστα καθώς ήμουν συνέχεια με τα παιδιά και κάναμε βλακείες. Έκτος όμως από εκείνες τις στιγμές που τσακώθηκα με τον Ραφαήλ.

Δεν είχα ξεχάσει τον τσακωμό μας. Μου φαίνεται σαν να είναι εχθές και όχι πριν λίγες μέρες. Ήθελα να τα ξεχάσω όλα αυτά και να προχωρήσω μπροστά, δεν άντεχα να τα σκέφτομαι. Με στεναχωρούσε που δεν με συμπαθούσαν τα παιδιά χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, χωρίς να τους έχω κάνει κάτι για να με κοροϊδεύουν. Είχα βαρεθεί την ίδια ιστορία κάθε φορά. Είχα απλά κουραστεί.

Έφτασα στο σχολείο και βρήκα την κολλητή μου να με περιμένει. Απόρησα για μια στιγμή τι να με θέλει και έχει έρθει τόσο νωρίς.

"Που είσαι ρε; Σε ψάχνω και το κινητό σου είναι κλειστό.." είπε η Τζίνα.

"Ααα αλήθεια; Μισό.." είπα και κοίταξα το κινητό μου και όντως ήταν κλειστό.

"Λοιπόν τι έγινε; Τι είναι τόσο σημαντικό και βιάζεσαι να μου πεις;" είπα εγώ στην Τζίνα. Και εκείνη την στιγμή πλησίασε και η Νεκταρία.

"Της είπες;" είπε η Νεκταρία.

"Τι να μου πείτε; Δεν καταλαβαίνω.." ρώτησα εγώ, αρχίζοντας να ανησυχώ μήπως συμβαίνει κάτι.

"Άκουσα από τον Δημήτρη ότι αύριο θα γίνει μια εκδήλωση στο σχολείο, κάτι σαν χορό. Και ήθελα να σου πω αν ήθελες εσύ και η Νεκταρία να έρθετε σπίτι μου να ετοιμαστούμε. Τι λες;"