Κάτι απρόσμενο..

Ταξίδι στα χιόνια (part 1)

    Άλλο ένα πρωί ξύπνησα από το ίδιο όνειρο που έβλεπα τις τελευταίες μέρες. Άλλη μια φορά να με επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό που να πονάω, από την επιθυμία μου να γίνει πραγματικότητα. Και ταυτόχρονα να νιώθω τόσο κουρασμένη ψυχικά, διότι δεν μπορούσα να σταματήσω να τον σκέφτομαι, ενώ ήξερα ότι ήταν αδύνατον να είμαστε μαζί και είχα κουραστεί να σκέφτομαι ξανά και ξανά εκείνη την νύχτα και πως θα ήταν αν είμασταν μαζί. Έπρεπε να προχωρήσω, δεν υπήρχε γυρισμός. Έπρεπε να το έχω εμπεδώσει πλέον.
  Σηκώθηκα νυσταγμένα από το κρεβάτι και πήγα να ετοιμαστώ για  να πάω σχολείο. Έβαλα ένα μπλε σκούρο τζιν και μια άσπρη μπλούζα και μαύρο δερμάτινο μπουφάν από πάνω. Καθώς ίσιωνα τα μαλλιά μου, σκεφτόμουν αν θα κάναμε κάτι με τα παιδιά, αφού θα έκλεινε το σχολείο για δυο βδομάδες για Χριστούγεννα. Πήγα στην κουζίνα για να φτιάξω στα γρήγορα ένα τοστ, και βρήκα την μαμά μου να κάθεται και να πίνει τον καφέ της.
"Ξενύχτισες;"
"Όχι ιδιαίτερα.."
"Αα και γιατί φαίνεσαι τόσο κουρασμένη;"

"Δεν ξέρω.." απάντησα λακωνικά.
"Αα καλά..Κανόνισες να πας πουθενά για Χριστούγεννα;"
"Όχι, ακόμα..Μάλλον θα πάμε κάπου, αν γίνεται φυσικά..."
"Με την παρέα σου από το σχολείο;"
"Λογικά.."
"Αν είναι θα μιλήσω με τον πατέρα σου και θα σου πω.."
"Εντάξει μαμά!" είπα χαρούμενη και κάθισα να φάω το τοστ.
 

.................................................................................................................................................

"Επιτέλους σπίτι!" είπα κουρασμένη, κλείνοντας την πόρτα. Καθώς άφησα την τσάντα στον καναπέ, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η Έμμα.
"Ναι;"
"Γεια σου Ρεγγίνα μου τι κάνεις;"
"Καλά εσύ;"
"Καλά και εγώ.Είμαι εδώ στο σπίτι με την Αλίνα και τον Λευτέρη και λέμε να πάμε κάπου  με χιόνι για μια βδομάδα περίπου.."
"Μια χαρά!Για που σκέφτεστε;"
"Δεν ξέρω, έχεις να προτείνεις κάτι;"
"Χμμ..Πήλιο;"
"Έχει χιόνι;"
"Λογικά ναι, αφού είναι Δεκέμβρης."
"Ααα ωραία!" είπε χαρούμενα.
"Ναι..Και πότε θα πάτε;"
"Λογικά όταν κλείσουν τα σχολεία, για να μπορεί και η Αλίνα."
"Μια χαρά!"
"Σε πήρα να σε ρωτήσω, άμα θέλεις να έρθεις μαζί μας.." και έμεινα για μια στιγμή,γιατί δεν περίμενα ότι θα μου έλεγαν να πάω μαζί τους.
"Εμ θα μιλήσω με τους γονείς μου και θα σου πω.Εντάξει;"
"Ναι Ρεγγίνα μου! Όποτε ξέρεις, πάρε με να μου πεις!" είπε χαρούμενα η Έμμα.Από την μία ήθελα πάρα πολύ να πάω, από την άλλη φοβόμουν επειδή θα ήταν και ο Λευτέρης.
"Με τι θα πάμε;"
"Με το αυτοκίνητο.."
"Ααα μια χαρά.Λοιπόν όταν μάθω, σε παίρνω. Φίλια!" και το έκλεισα.
"Μαμά!"  φώναξα.
"Ναι;"
"Με πήρε η Έμμα και μου πρότεινε να πάω μαζί τους  διακοπές.."
"Για που;"
"Ακόμα δεν ξέρουν, τους είπα για Πήλιο.."
"Θες να πας;"
"Ναι!" είπα ενθουσιασμένη "Γίνεται;"
"Θα μιλήσω με τον πατέρα σου και θα σου πω, σε καμιά ώρα.."
  Μέχρι να μου πουν αν θα πάω ή όχι, δεν είχα ησυχάσει. Από την μια προσπαθούσα να προετοιμάσω τον εαυτό μου για το κάθε ενδεχόμενο, και από την άλλη ήμουν τόσο χαρούμενη με την προοπτική αυτού του ταξιδιού.
"Ρεγγίνα, έρχεσαι λίγο;" με φώναξε ο μπαμπάς μου, από την κουζίνα. Και πήγα σχεδόν τρέχοντας.
"Ναι;" είπα, ενώ καθόμουν.
"Σου είπε η Έμμα να πας μαζί τους διακοπές για Χριστούγεννα;"
"Ναι.."
"Θες να πας;"
"Ναι!"
"Τότε θα πας!"είπε χαρούμενος.
"Αλήθεια;"
"Ναι!"
"Αχ σας ευχαριστώ! Πάω να πάρω τηλέφωνο την Έμμα!"
  Πέντε λεπτά αργότερα,μιλούσα με την Έμμα και κανονίζαμε τα τυπικά του ταξιδιού ημερομηνία,ώρα και μέρος. Αποφασίσαμε να φύγουμε την ίδια μέρα που έκλειναν τα σχολεία για Χριστούγεννα και να γυρίσουμε μετά την Πρωτοχρονιά.  Από ότι μου είπαν θα μέναμε σε ένα σπίτι με δυο κρεβατοκάμαρες, σαλόνι με τζάκι και κουζίνα, όπως ένα κανονικό σπίτι. Αν και μου φαινόταν περίεργο πως καταφέραμε να βρούμε να μείνουμε την τελευταία στιγμή, διότι το σχολείο σε  πέντε μέρες θα έκλεινε. Αλλά δεν κάθισα να το σκέφτομαι περισσότερο, αφού βρήκαμε ήταν όλα εντάξει.  Θα είμαστε έξι άτομα, ευτυχώς χωρούσαμε στο αυτοκίνητο, επειδή είναι εφταθέσιο.
  Πήγα κατευθείαν στην κουζίνα για να ενημερώσω του γονείς μου και αμέσως γύρισα στο δωμάτιο να πάρω τηλέφωνο την Τζίνα και την Ηλέκτρα, αν είναι να πάμε για καφέ. Και κανονίσαμε να βρεθούμε όλες μας, σε μισή ώρα στην πλατεία.
   Έβαλα λίγη πούδρα και μάσκαρα,έφτιαξα τα μαλλιά μου και έφυγα γρήγορα για να πάω να βρω τα κορίτσια. Ήμουν τόσο χαρούμενη  που θα πήγαινα τελικά αυτό το ταξίδι με τα παιδιά, ίσως βοηθούσε και την σχέση μου με τον Λευτέρη, να μην υπάρχει αυτή η αμηχανία. Ίσως καταφέρω και να προχωρήσω. Αλλά ποιόν κοροϊδεύω;Δεν μπορώ να προχωρήσω, όσο αυτός είναι δίπλα μου, αλλά θα προσπαθήσω.
  Μετά από ένα τέταρτο, είχα φτάσει πλατεία και κατευθυνόμουν προς τα κορίτσια,που με περίμεναν.
"Γεια σας κορίτσια!Τι κάνετε;" είπα χαρούμενη. Μάλλον ήταν έκδηλη η χαρά μου, γιατί με κοίταξαν με περιέργεια.
"Πως και τόση χαρά;" ρώτησε η Τζίνα.
"Θα σας πω όταν καθίσουμε..Αλήθεια, που σκέφτεστε να καθίσουμε;"
"Παραμύθι;" πρότεινε η Ηλέκτρα.
"Ναι!" είπαμε εγώ και η Τζίνα ταυτόχρονα.  Πήγαμε προς την καφετέρια, καθώς έλεγε τα νέα της η Ηλέκτρα.
"Καλά του έκανες του μαλάκα, δεν θα είσαι εκεί όποτε του καπνίσει. Άστον να καταλάβει ότι δεν είσαι δεδομένη!" είπε έντονα η Τζίνα, συμφωνώντας  και εγώ μαζί της.
"Ναι...Δεν είναι σωστός!"
"Όχι, δεν είναι.. Αλλά μην περιμένεις και πολλά από αυτήν την ηλικία, ομορφιά μου. Είναι ανώριμοι, ανεγκέφαλοι και αχάριστοι όλοι τους." είπα εγώ.
"Συμφωνώ!" είπε η Τζίνα.
"Έχεις δίκιο..Τέλος πάντων, για πες μας εσύ Ρεγγίνα τα νέα σου.."
"Εμμ..Θα πάω διακοπές με την Έμμα." είπα χαρούμενα.
"Αλήθεια;Τέλεια!" είπε χαρούμενη η Τζίνα.
"Μια χαρά!Θα είναι και ο Λευτέρης;" ρώτησε η Ηλέκτρα.
"Ναι, με αυτοκίνητο θα πάμε και θα οδηγήσει αυτός. Θα φέρει και δυο φίλους του."
"Είναι ωραίοι;" ρώτησαν και οι δυο τους ταυτόχρονα.
"Ναι.."
"Αχα!Οπότε θα καλοπεράσεις.." είπε η Ηλέκτρα. Και γελάσαμε όλες μαζί.
"Χαχαχα δεν ξέρω, αλλά δεν νομίζω.."
"Γιατί;"
"Τουλάχιστον όχι με αυτήν την έννοια, που εννοείτε εσείς. Θα περάσω καλά, αλλά όσο βρίσκομαι με τον Λευτέρη στον ίδιο  χώρο, δεν θα μπορώ να είμαι χαλαρή."
"Ίσως αυτή να είναι μια ευκαιρία να φτιάξει αυτή η κατάσταση μεταξύ σας.." είπε η Ηλέκτρα.
"Ή ίσως να βρεις κάτι καλύτερο εκεί, ώστε να μπορέσεις να τον ξεχάσεις. Και θα είναι ακόμη πιο εύκολο, επειδή θα είστε μαζί στον ίδιο χώρο.."
"Δεν ξέρω, φοβάμαι μήπως γίνει χειρότερη η κατάσταση.."
"Αν είναι να αγχώνεσαι από τώρα, τότε σίγουρα   δεν θα περάσεις καλά!"
"Ναι;"
"Ναι, σκέψου ότι θα περάσεις τέλεια.Όταν ξεκινάς ένα ταξίδι με θετική διάθεση θα περάσεις σίγουρα καλύτερα από ότι θα πέρναγες αν είχες αρνητική διάθεση.Οπότε ηρέμησε και σκέψου θετικά." είπε η Ηλέκτρα.
"Θετική σκέψη!" είπα χαρούμενη.
"Έτσι μπράβο!Πόσα άτομα θα είστε;"
"Νομίζω έξι."
"Και χωράτε σ' ένα αυτοκίνητο;" ρώτησε μπερδεμένη η Τζίνα.
"Ναι, είναι εφταθέσιο."
"Ααα τότε κομπλέ!Θα σε δούμε πριν φύγεις ε;;"
"Εννοείται!"
"Τέλεια!"
  Συνεχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα περί σχολείου, μόδας και  για τις διακοπές των κοριτσιών.