Sevimli Doktor [ChanBaek]

15

"Yani istediğim kişiyi kovabilirim değil mi?"

Chanyeol çoğu kişiyle tanıştıktan yarım saat kadar sonra genel cerrahi katının toplantı odasında 2 asistanla ve bir operatör ile oturmuş sohbet ediyordu.

"Aslında profesörleri kovman biraz zor operatörler de kolay değil ama onun dışında asistan, intörn ve diğerlerini kolaylıkla kovabilirsin ama bunu yaparken iyi bir nedenin olsun lütfen burdan çıkınca iş bulmak çok zor oluyor de neden sordun bunu?"

Baekhyun ona en uzak olan köşeye oturmuş kendini sıkıştırmıştı, uzun boylu adama tekrar bakıp etkilenmek istemiyordu. Ayrıca az önce bu soruyu kim için sorduğunu elbette ki biliyordu, kendisi içindi ama şöyle bir gerçek vardı: Eğer buradan kovulursa bir bir daha iş bulma potansiyeli çok zordu, anca saati bir dolara ufak bir klinikte çalışabilirdi. Çünkü burası ülkenin en nitelikli hastanesiydi, buraya girmek çok zordu ama göndermek o kadar zor değildi ve buradan atılan kişilere hep bir şüpheyle yaklaşılırdı. Baekhyun'un tüyleri ürperdi, bunu kesinlikle istemezdi.

"Hiç, sadece bilirsin hastane insanı değilim ve bazı şeyleri öğrenmeye çalışıyorum diyelim"

Namjoon kafasını sallayıp uyuklayan sevgilisine baktı, bölüm şefinden hep ikisinin çalışma saatlerinin aynı olmasını isterdi. Çünkü ikisi aynı evde kalıyordu ve biri çalıştığında diğer evde yalnız oluyordu, beraber vakit geçirdikleri süre de azalıyordu.

"Biz artık kalkalım Chanyeol, Baekhyun seninle ilgilenir. Çok yorgunuz kusura bakma"

Chanyeol kafa salladığında ikili kalkıp odadan dışarı çıkmışlardı, kapı da kapanmıştı. Baekhyun hâlâ kafasını kaldırıp uzun adama bakmamıştı, bir saat kadar önce yaptığı şey geliyordu aklına çünkü.

"Demek iplerin artık benim elimde?"

Sessizliği bozan isim Chanyeol olmuştu, karşısında oldukça ufalmış doktoru izliyordu.

"Neden bana bakmıyorsun, yoksa korkuyor musun ufaklık?"

Baekhyun ondan artık eskisi kadar korkmuyor gibiydi, sadece ondan etkilendiğini artık kabul etmek zorundaydı. Tanrı aşkına kaç kere onunla ıslak hayaller kurmuştu öyle ve o kişi şuan karşısında oturup ondan korktuğu için mi böyle davrandığını söylüyordu.

"E-evet"

Başka ne söyleyebilirdi ki, 'oh hayır bayım lütfen beni altınıza alın çünkü sizden acayip etkileniyorum' mu?

"Korkun umrumda değil, kardeşimi geri istiyorum"

Chanyeol kollarını göğüsünde birleştirip gözlerini ufak doktora dikmişti, Baekhyun ise ne yapacağını bilmiyordu.

"Ben ne yapabilirim!"

Baekhyun'un ani çıkışına Baekhyun'un kendisi bile şaşırmıştı, Chanyeol bir süre şaşkın bir şekilde bakıp kaşlarını çattı sonra küçük doktora döndü.

"Neden seni taciz ettiğimi düşündün ki?"

Baekhyun yutkundu, nasıl taciz etmemiş miydi o koca adam onu? Ne saçmalıyordu? Basbayağı tacizdi işte!

"Beni taciz ettin."

Karşısında korkak ve küçük görünmek istemiyordu, bu yüzden kendini dizginlemeye çalışıyordu.

"Hayır etmedim."

Bu sefer kaşlarını çatan kişi Baekhyun olmuştu.

"Ne demek etmedim?

Baekhyun kaşlarını çattı karşısındaki pislik adam bunu nasıl inkar edebilirdi?

"Söyle o zaman, ne zaman nerde taciz ettim seni?"