Sana gelmeyi bıraktığım gün sona geldiğimi fark ettim.
Halbuki bunu en başında bana gülümsediğin an anlamam gerekiyordu.
Bunu kendimize neden yaptık ki şimdi biz?
Cesur gözlerindeki o buruk hüzünle ellerini izliyor. Zeki ise...
Ah Zeki ise sinirden küplere binmiş durumda. Nasıl sonuna kucak açarsın? Nasıl?
Biliyordun böyle olacağını, niye kalbinden vazgeçiyorsun?
Biliyordum.
Bilmek işime yaramıyordu ama. Bilmek sevmek kadar zoruma gitmiyordu. Kalbimi kırmıyordu.
Vaz geçmiştim bir şekilde ondan. Öyle zannetmişim sadece. Zeki öyle diyor.
Yoruldum ben, sen her aklıma geldiğinde içli içli nefes almaya çalışmaktan, boğazıma düğüm olmandan.
Kafam bulanık dolanmaktan, yaşamaya çalışmaktan.
Aylar geçti üzerinden belki, belki de yıllar. Biliyorsun, benim tarihlerle hiçbir zaman aram olmadı. Belki de bilmiyorsun. Bilmiyorsun.
Senin benimle alakalı bildiklerinin niye bir elin beş parmağını geçmeyecek şeyler olduğunu hissediyorum ben? Hissetmek ne ki, biliyorum.
Zeki tam şuan umutsuz bir vakaymışım gibi yüzüme bakıyor. Cesur ise belki de ilk defa bu kadar kırgın, kırık, mahvolmuş bir durumda. Üzdüler beni. Biliyorsun.
Neden böyle oldu ki şimdi?
Niye mahvolduk biz?
Bazen seni o kadar çok özlüyorum ki...
Seni özlemeye hakkım yokmuş, seni sevmeye, sen tarafından sevilmeye hakkım yokmuş, seninle ilgili hayaller kurmaya, seni düşünmeye hakkım yokmuş.
Benim zaten hiçbir şeye hakkım yok ki...
Yokum, sen ben de ne kadar varsan, ben sen de o kadar yokum.
Aniden aklıma gülümsediğin fotoğraflar geliyor. Benden başka herkese gülümsediğin fotoğraflar!
Önce duvara toslamışım gibi duraksıyorum, boğazıma takılacağını bile bile nefes almaya çalışıyorum sonra. 'Ben kimim ki?' sorusu çıka geliyor içimde bir yerlerden, alacaklı gibi dikiliyor kalbimin kapısına 'Ben kimim ki? kimim ki ben!' diye bağıra bağıra ağlarken indiriyor acımasız yumruklarını kalp kapıma. Yumrukları öyle sert iniyor ki o kapıya, kırıp içeri girse darmaduman olacağım.
Son nefesini o kapının önünde vermeye yemin etmiş gibi 'Ben kimim ki...' sorusu mırıldanarak yere yığılıyor.
'Ben kimim ki?'
Ben kimim ki!
:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lacivert Sevdim
PoetryLacivert Sevdim burda yazdığım ilk cümlelerden oluşuyor. İlk kitabım ve göründüğü üzere acemilik akıyor her yerinden. Lütfen ilk bölüm hoşunuza gitmese bile diğer bölümlere bir şans verin. Eminim ki kalemimin geliştiğini göreceksiniz. Bir miktar kır...
