Sen yoksun diye kalbim ne kadar ağrıyor, biliyor musun?
İnsan bir veda eder!
Tamam. Biliyorum, nefret ediyorsun.
Bari güzel günlerimizin hatırına, bir elveda deseydin ya. Belki bu kadar üzülmezdim. İçimde şu an öyle bir boşluk var ki.
Bende diyorum; neden böyleyim?
Meğer sen giderken beni de benden alıp gitmişsin.
Niye böyle bir şey yaptın ki...
09.06.2015
Salı
18.36
Sen yoksun diye ağzıma tek lokma bir şey sokmadım.
Düşüncelerim beni yerken, kokun burnumda tutarken nasıl başka bir organımı düşüneyim? Daha kalbimi susturup, söz geçiremiyorum bile ben.
Böyle olmamın sebebi sen değilsin, biliyorum. Seni suçlayamam.
Seni severken böyle olacağını biliyordum, bu kadar acıtacağını hesaba katmamıştım sadece.
Diğerleri bu durumda ne yapıyor bilemem ama ben yokluğun ile yeterince sınav oldum. Belki de düşük alıp sınıfta kaldım ama tek tesellim; sonuna kadar savaştım.
Ağlayarak kaybettiğimi kabullenmek zorunda bırakıldım.
En çok canımı yakanda bu ya; kabullenmek savaşmaktan daha çok acıtıyormuş, öğrenmek zorunda kaldım.
Birini, hatıraların ve anıların onun ile doluyken unutmaya çalışmak; toprağın altında nefes almaya benziyormuş.
Sensiz mutlu olmaya zorlanmak, bir şeyler yapmaya çalışmak, kendi kendine dikiş atmak gibi bir şeymiş.
Elime iğne iplik alıp paramparça olan yerlerimi kanata kanata dikmeye başladım.
Sargı bezi olarak seni kullanmaya ihtiyaç duyduğum halde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lacivert Sevdim
PoesiaLacivert Sevdim burda yazdığım ilk cümlelerden oluşuyor. İlk kitabım ve göründüğü üzere acemilik akıyor her yerinden. Lütfen ilk bölüm hoşunuza gitmese bile diğer bölümlere bir şans verin. Eminim ki kalemimin geliştiğini göreceksiniz. Bir miktar kır...
