Bakışlarımı duvara çevirdim ama çevirir çevirmez gözlerim bulanıklaşmaya başlamıştı. Gözlerim kararıp bilincim kapanırken duyduğum son şeyler Jisoo Unnie'nin 'JENNİE' diye bağırışı ve babamın kahkahasıydı. Eskiye geri dönüyordum. Bilincim tamamen kapandığında bir daha gözlerimi açmak istememiştim....
•
Jennie'den
Bilincim açılmıştı ama gözlerim hala kapalıydı. Ne kadar denersen deneyeyim gözlerimi açamadım. Konuşmak istiyordum ama dudaklarım sanki yeminliymiş gibi bir milim bile kıpırdamadı. Kulağıma sadece iki kişinin konuşması geliyordu. Başım ağrıyordu ve dayanılır gibi değildi.
Zorla da olsa gözlerimi açtım. Etrafına baktım. Bulunduğum oda da biri kız, biri erkek olmak üzere iki kişi vardı. Nerede olduğuma dair en ufak bir düşüncem bile yoktu. Kız uyandığımı fark etmiş olacak ki yanıma gelip konuştu. "Jennie. Tantım iyi misin? Ne oldu bir anda? Başın mı döndü yoksa? Jennie beni çok korkuttun." Biraz şaşırmıştım. Beni nereden tanıdığını bilmiyordum ve en önemlisi annem neredeydi? "Ne oldu bana? Neredeyim?" diyerek sorularımı sıraladım. "Bir anda bayıldın ve hâlâ hastanedesin. Sen bayılınca zaten hemen Bay Kim'i aradım." tamam bu tuhaftı. Ne demek hâlâ hastanedeyim? Daha önceki de mi buradaydım? Niye?
"Ben anlamıyorum. Daha önceki neden hastanedeydim? Siz kimsiniz? Annem nerede? Jungkook nerede?" dediğimde ikiside şaşırmıştı. Başım daha şiddetli ağrıyınca elimi başıma götürdüm sarılıydı. Başımı mı vurmuştum? Siyah saçlı adam şaşkınlığını üstünden atmış olacak ki konuşmaya başladı. "Jennie hatırlamıyor musun?" Neyi? Neyi hatırlamam gerekiyordu? "Tanrı aşkına ben neden buradayım? Siz kimsiniz? Jungkook'u görmek istiyorum sonra da eve gitmek. Babam geç kalırsam çok kızar. Lütfen arkadaşımla birlikte buradan gitmek istiyorum. Annem beni çoktan merak etmiştir bile." dediğimde kızıl saçlı kız bana üzgün bir surat ifadesiyle bakıyordu.
"Bayıldığında başını çarpmıştın sanırım geçici bir hafıza kaybı yaşıyorsun Jennie." dedi. Ne olduğunu bilmiyordum ya da burada ne döndüğünü, sadece bir an önce bu hastaneden çıkıp eve gitmek ve anneme sarılmak istiyordum. Siyah saçlı adam konuşunca düşüncelerimden sıyrılıp dikkatimi ona verdim. "Üzgünüm Jennie ama gidemezsin. Burada kalmak zorundasın."
Ne demek gidemem? Ne demek burada kalmak zorundayım? "Nasıl gidemem ya? Beni burada zorla tutamazsınız. Eve gitmek istiyorum hemde hemen. Eğer şimdi beni bırakmazsanız polise gitmek zorunda kalıcam. Duydunuz mu beni? Ben eve gidicem." Sinirlenmiştim ve titriyordum. Kızıl saçlı kız elindeki iğneyle yanıma geldi ve iğneyi koluma batırdı. "Yaa ne yapıyorsun bırak beni. Bırakın beni evime gidicem ben bırakın." diye bağırıyordum. En sonunda sakinleştiricinin etkisiyle gözlerim kapandı ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
