Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
lambc-love like that
''Biri ile ilk karşılaşma anını düşündünüz mü hiç? O anları hatırlıyor musunuz? Geriye dönüp baktığınızda onu ilk gördüğünüz an, hayatınızda bu noktaya geleceğini tahmin etmiş miydiniz?''
Onun sesini duymak Jungkook için huzur kelimesinin tanımıydı belki de, onun sesini duyduğu her an dünyanın tüm gerçekliğinden soyutlanıyor ve bedeni sakin bir yaşam formuna geçerken gözleri usulca kapanıyordu. Kilitlediği kapının ardında yaşanan karmaşa umurunda değildi, şu an ekrana baktığında gördüğü krem rengi kazağının içinde çocuk ve onun derin sesi tüm dünyası oluyordu.
''Her gün yüzlerce insan yanımızdan geçip gidiyor, belki binlerce anı kaçırıyoruz. Duyduğumuz bir ses, gördüğümüz bir insan ya da sadece tek bir an, hayatımızı değiştirecek tek bir anı kaçırıyoruz fakat farkında değiliz. Hepimiz kendimiz olmak, çalışmak, hayatımıza devam etmekle o kadar meşgulüz ki yanımızdan geçip giden anların farkında değiliz, olamıyoruz. Şimdi gözlerinizi kapatın ve sevdiğiniz bir insanı gördüğünüz ilk anı hatırlamaya çabalayın. Lambc'den 'Love Like That' bize eşlik etsin, ne dersiniz?''
Arkasına yaslanmış ve gözlerini kapatmış Taehyung'u izlerken onu gördüğü ilk anı öyle net hatırlıyordu ki yeniden hatırlamak için uğraşmasına gerek yoktu, merak ettiği Taehyung onu hatırlıyor muydu? Onun için üzerinden oldukça uzun bir zaman dilimi geçmemişti ve onun hatırladığına inanmak istiyordu. Dudaklarının kenarına yerleşmiş gülümsemesi ile başı hafif geriye doğru yaslı halde onu izlemek... Jungkook iç çekerek arkasındaki yatak başlığına daha çok yaslandı ve karşısındaki güzel insanı izleyebilecek tek kişi olmayı diledi. Dün kolları arasında uyumuş, onunla yemek yapmış, onu öpmüş ve tenleri bir kez olsun birbirine dokunmaktan vazgeçmemişti fakat sanki yetmiyordu, onunla ne kadar çok zaman geçirirse daha çok geçirmek istiyordu ve asla doymuyordu ona, doyamıyordu. Şarkı bitmesine yakın gözlerini açtı Taehyung, doğrularak ekrana yaklaştı ve eline bir kart alarak incelemeye başladı. Dili dudakları arasında gezinirken şu an orada olmak istedi Jungkook, çok fazla istedi.
''Merhaba, vante. Uzun zaman oldu sana bir şeyler yazmayalı, ben papatya. Hayatının nasıl gittiğini merak ediyorum, seni dinlemeyi çok fazla istedim fakat elimdeki hiçbir imkân buna izin vermedi fakat geldim, buradayım. Sıkıcı hastane hayatından, insanlardan ve kendilerini beni iyi edeceğine inanan insanlardan kurtuldum. Çünkü biliyorum ki, kendimi sadece ben iyi edebilirim, ben iyileştirebilirim. Düşünceler bana ait, onları ben dinliyorum ve onlar sadece ilaçlar vererek onları susturuyorlar. Onların susturulmaya değil, anlaşılmaya ve yönlendirilmeye ihtiyaçları var. Mutlu musun? Ben mutluyum. Kulağımda senin önerdiğin Nighttime Walk ve ben seni düşünüyorum, artık buradayım.''
''Vay canına, onu hatırlıyor musunuz? Ben hatırlıyorum. Bugs bunny ile birlikte ilk konuklarımdan, beni amatör olduğum zamanlardan beri takip ediyorlar. Siz June-Serenade dinlerken ben de bu kartı bir kez daha okuyayım ve papatya, mutluyum. Hem de çok fazla, umarım sen de mutlu olursun.''
