The Wife's Suffering [COMPLETED] ✔

TWS 39

Shantal's POV,

Kararating ko lang sa office pero bulaklak na naman ang bumungad sa desk ko. Nilapaitan ko naman ito at napabuntong hininga na naman nang tama ang hinala ko sa nagbigay na naman nito.

Kinuha ko naman ito at nilagay sa gilid. Nagmumukha ng flower shop ang office ko dahil sa araw-araw niyang pagpapadala.

Kinuha ko naman ang phone ko mula sa bag ko nang magring na ito. Tiningnan ko muna ang tumawag saka ko sinagot.

["Did you---"]

"Can you stop sending flowers to me, Dean?" I cut him off.

["Why? You don't l---"]

"How many times do I have to tell you na tigilan mo na ito. Hindi na nakakatuwa. Hanggang ngayon wala ka pa ring pagpapahalaga sa asawa mo. You're still the unfaithful Dean that I knew." Prangka kong sambit sa kaniya. Tumahimik naman siya sa kabilang linya kaya ako na mismo ang nagpatay ng tawag.

I'm not a bad person pero gusto ko lang siyang lumayo na sa akin dahil masasaktan ang asawa niya.

Ayokomg manggulo ng pamilya lalo na't may anak pa sila. Kung maaari, ayoko ng makita pa sila dahil...dahil...masasaktan lang ako.

Hanggang ngayon, hinuhunting pa rin ako ng nakaraan ko tungkol sa nangyari sa amin, sa mga araw na sobrang sakit ng dinanas ko sa kamay niya.

Inggit ako dahil nabuhay ang anak nila, samantalang ang akin ay nawala pa.

Napalingon naman ako sa selpon ko nang umilaw ito.

From Dean:

I'm sorry. I hope you will forgive me. I love you.

Napako ang tingin ko sa huli niyang sinabi.

Mahal? No Shantal, he's just guilty of what he done to you before. He's in love now with Jazrine.

Sigurado na ko sa nararamdaman ko na tuluyan na kong nakalaya sa pagmamahal ko sa kaniya. Pero ano itong nararamdaman ko ngayon? Bakit apektado pa rin ako sayo? Bakit kinakabahan ako tuwing nakikita kita?

Kung sakali bang hindi ka kasal at wala kang anak sa kaniya, may pag-asa bang bumalik ang nararamdaman ko sayo? O bumalik na kahit kasal ka na ngayon?

Don't think of it Shantal! You don't love him anymore. Kasal na siya at hindi na kayo pwede kahit anong mangyari.

But why did I feel sad with that thought?

I brush away that thought in my mind at kinuha nalang ang board ko para simulan na ang pagbisita sa mga patients ko. I want to be busy nang sa gayon ay di ko na siya maisip pa.

I was about to enter the room of one of my patient when I saw a figure of a familiar person.

"Mom?" I called Dean's Mom's name. Lumingon naman ito sa akin sabay ng panlalaki ng mga mata nito.

"Shannen...is that you?" He stopped walking and look at me. Ngumiti naman ako rito.

Sila ang tumulong sa akin nong walang-wala ako kaya hindi ko sila maggawang kalimutan at basta nalang rin ibaon sa limot.

"Oh my gosh! Is that really you?" Sambit nito at lumapit sa akin at hinawakan ang kamay ko. May katandaan na rin ito pero mahahalata mo pa rin ang sofisticated personality nito. "Are you doctor?" She ask kaya tumango naman ako.