Texting | Dolunay'da Aşk

Bölüm 8

Bölüm Şarkısı 'Can Oflaz - Fikrimin İnce Gülü'

*****

Hepimiz, büyük bir kaderin oyuncaklarıyız.

~Oğuz Atay

...

~Sabah

Sabahın körü. Ama ben hâla uykusuzum. Uyku tutmuyor. Neden?

Annem; Kalk!

Ben; Geldim.

Bunun "kahvaltı hazırlanacak" demek olduğunu anlamam hiç zor değil. Ffff...

Elimi yüzümü yıkayıp, dişlerimi fırçaladıktan sonra, direkt mutfağa gittim. Çay suyunu da kaynatmak için ocağa aldıktan sonra, başlayabilirdim.

Bir ara çöp atmaktan için balkona çıktığımda, gökyüzünün ne kadar hoş bir renk aldığını fark ettim.

"Gerçekten de, n'için hayatım boyunca ilk defa farkediyorum ne kadar güzel olduğunu? Nesin sen? Tüm dertlerin dermanı mı? Sanırım kıpırdamadan, günlerce seni izleyebilirim. Nedensiz..."

Annem; Ne yapıyorsun bir saattir orada? Ne var gökyüzünde?

Uzun zaman sonra ilk defa annemden böyle titrer bir ses duydum. Gözlerim doldu tekrar. Zaten sabaha kadar ağladığım için, gözlerim o kadar şişmişti, kızarmıştı ki, taaaa nereden fark edilebilirdi...

Ben; Hiç.

Derken, sesim soğuktu.

Annem; Nasıl oldun?

İstemsizce, gözyaşlarım süzülüyordu yanaklarımdan aşağıya doğru. Kımıldamadan anneme baktım. "Anne, ben berbat haldeyim. N'için kızına destek olmak yerine, ona böyle davranıyorsun? N'için kızının sana ihtiyacı olup, olmayacağını hiç düşünmüyorsun? İyi değilim anne. Her tarafım acıyor, ağrıyor. Ama ruhum daha berbat halde. Ruhum kanıyor anne. Ruhum kanıyor..."

Ben; İyiyim.

Konuşurken hem sesim titriyor, hem istemsizce gözyaşları süzüyordum. Sanki annem gözlerimden okumuştu bunları.

Annem; Vücuduna bakayım, aç bir. İz falan var mı?

"İyileşmeyeceğim..."

Ben; Gerek yok. Çayı demleyim.

Annem; Yarın doktora gideriz.

Oysa şimdi sarılsan bana, öpsen beni... Düşünsene, iyi gelir, değil mi? Değil anne. Değilmiş... Ben büyüyeli çok olmuştu zaten. Hiçbir zaman elimden alınan o çocukluğumu aramama fırsat vermedi hayat. Beni yetişkin olmak için zorladı. Yetişkin olmak istemiyorum anne. Ben, kendim olmak istiyorum. Masal olarak kalmak istiyorum. Benim sonum güzel bitmeyecek anne. Mutsuz bir sonla veda edeceğim dünyaya, öyle hissediyorum. 

Sessiz ağlayışımla, sofrayı da hazırladık. Ne annem, ne ben. Hiç konuşmuyoruz...

"Ruhum kan içinde anne..."

...

"Oğuzum ne yaptı acaba? Nasıl? Ah be Oğuzum. Neden her şey birden bire böyle berbat bir hâle geldi? Ben ister miydim böyle olmasını sevgili sevdiğim? Bekle ama, döneceğim..."

~Ertesi Hafta Kuzenimde

Ben; Böyle işte...

Rumeysa; Ya Masal. Üzülmeni istemem ama bu Oğuz'un sevgisi bana pek inandırıcı gelmedi.