Texting | Dolunay'da Aşk

Bölüm 14

Bölüm Şarkısı 'Rauf & Faik - Ya Lyublu Tebya'

*****

Belki hatırlamazsın ama bugün sen öleli tam iki yıl oluyor.

~Oğuz Atay

...

Sabah olduğunda annemin sesiyle uyanmıştım.

Annem; Masal, diyorum. Alarm kurmamışsın, kahvaltıya gecikeceğiz.

Aa, a hayır olamaz. Uyku arasında alarmı kapatmış olsam gerek. Sersemin tekiyim!

Olduğum yerde doğruldum, oturdum. Biraz sonra annemin beni, daha doğrusu yüzümü incelediğini farkettim.

Annem; Masal.

Ben; Hı?

Annem; Bir buraya dön bakayım.

Ben; Anne ne oldu ki yine?

Annem; Ya bir dön bu kadar laf edene kadar.

Ben; Al döndüm, ne oldu?

Bir süre yüzümü inceledi. Bir dakika, ağladığım anlaşılıyor muydu acaba?

Annem; Ne olmuş senin yüzüne?

Ben; Bilmem, ne olmuş?

Annem; Masal senin yüzün sapsarı olmuş. Dudağının üç tarafında yara çıkmış, gözlerin şişmiş. Ne oldu? Ağladın mı sen? Benim bilmediğim bir şey mi var?

Yara mı? Ellimi dudağımın üstüne getirdiğimde bir yanma hissettim. Ama bu yanmayı ağzımda da hissediyordum. Konuşurken ağzımın içi acıyordu.

Ben; Gece klima açıktı anne, üstümü örtmemiştim. Belki ondandır.

Annem; "Üstünü ört" dediğimde de kızarsın ama!

Ben; Neyse. Ben elimi-yüzümü yıkasam iyi olur.

Annem; Git, yıka. Pek inandırıcı gelmedin ama, söyleyim.

...

Gerçekten de aynanın karşısında duran ben değildim sanki. Ömrümden ömür gitti. Sanki, geceden sabaha kadar yaşlanmıştım. Dünyanın bütün yükü omuzlarımdaymış gibiydim.

"Herkes bakıyor, ama gören hiç yok. Acımızı gören yok..."

Ağzımın içi de birçok yarayla dolmuştu. Beyaz, küçük yaralar.

Ama keşke insanın tek yarası bu olsaydı.

"Aslında pek de yaşayamamış olduğum çocukluğumu özledim. Yere düşsem de, dizlerim kanasa keşke. Fakat ben çocukken bile her zaman eksiktim, yarımdım..."

Annem; Masal hadi, geç kaldık zaten. İnsanlara ayıp olacak.

Bana ayıp olmuyor mu anne?

"Hayat bana çok ayıp ediyor..."

Ben; Geldim.