Texting | Dolunay'da Aşk

Bölüm 9

Bölüm Şarkısı 'Suzan Hacıgarip - Kül'

*****

Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi.

~Oğuz Atay

...

Öykü; E, hadi Masal.

Ben; Tamam.

...

Ve storyyi açtım.

Tabi bu sırada bir sessizlik bastı sınıfı. Herkes başıma toplandı.

...

Elim, ayağım buz kesti, gözlerim doldu. O an, nefes almanın, aslında ne kadar da zor olduğunu bir kez daha anladım.

Öykü; Masal?

Yonca; Masal, bir şey desene. Bu kim?

Zeynep; Neeeeee? Sevgilisi mi varmış? Bu hani seni seviyordu.

Hâle; Kızlar durun bir. Masal, bir şey diyecek misin?..

...

Gözlerim, bunu göreceğine; intihar etseydi. Kim bilir? Belki bu kadar acımazlardı...

...

Sevgili sevdiğim, bir kızın elin tutmuş. Resmen parmakları birbirlerine kenetlenmişti. Bileğinden de, ona verdiğim bilekliğimi çıkarmıştı. Diğer ellerinde de döner. Bu fotoğraf, ölsem de silinmez gözümün önünden.

Selcan... Adını asla unutmayacağım.

O an tüm sınıfın başıma toplanıp, bu hâlimi görmesi... Bilmiyorum ki ne denir. Sürekli bana sorulan sorular var. Ama kimin sesi, hangi cümleye ait; onu bile seçemiyordum. Adeta beynim felç olmuştu. Peki neden? N'için Oğuz?

Oğuz'un attığı o storyye cevap yazmıştım; "HAYIRLI OLSUN KARDEŞİM!" diye.

Oğuz; Teşekkür ederim. Erkek kardeşi de var, istersen sana ayarlarım ama senden küçük, idare et.

";_; peki ben bu cümleleri hak edecek ne yaptım sana?"

Daha fazla dayanamıyorum. Gözyaşı döktüğüme, kimsenin şahit olmasını istemiyorum. Ama tutamıyorum onları. Ayağa kalkmak için yeltendiğim esnada, hemen Yonca bileklerime yapıştı.

Yonca; Masal otur, sakin ol bir. Konuşalım bak.

Masal; Ne olursun. Yalvarırım bırak, gideyim. Gitmem gerek, lütfen.

Bu sefer daha sıkı tutmuştu bileğimi. Herkesin bana acıyarak baktığını hissedebiliyorum. Yerime geri oturmuşken, bu sefer bir hışım, herkesi ittirerek WC'ye koştum. Artık dayanacak güç kalmadı bende.

Wc'de boş bir yere girip, kapıyı kitledim. Artık gözyaşlarımla başbaşayız.

Bileğimde onun hediye ettiği bileklik duruyordu. Bileğimden çıkartıp elime aldım. Sanki hâla onun kokusu vardı üzerinde. Ona sarıldığım an içime çektiğim kokuydu bu. O an canlandı gözümde. Ağlayışım büyüdü.

...

Az sonra Öykü'nün sesini duydum.

Öykü; Masal, aç kapıyı. Konuşalım.

Cevap vermiyordum. Veremiyordum doğrusu.

Öykü; Benden de mi kaçacaksın Masal?

Ne yapabilirim ki? Böyle büyüdüm ben. Üzüldüğümde; kırıldığımda hep kaçtım. Kovalarlar sandım, kaçtım. Kimse destek olmadı ki bana. Hep alışagelmiş cümleler kullanıldı. "Yalnız değilsin, ben varım" gibi cümleler. Halbuki, susmalarımız konuşsun istiyorum ben...