DECEIVED (Elites #1) COMPLETED

Deceived 35

Buong araw akong balisa.

Hindi ko alam kung napansin ba iyon ni Kier habang kumakain kami sa suite ni Sir Rio, dahil napapansin ko ang madalas niyang pagsulyap sa akin.

We're still doing our act but I can't totally focus and so he's kind of lapsing din with his, kaya ending, noong nadatnan kami ni Sir, agaran ang karipas ko ng takbo para makalayo sa kanya.

He was just following me behind.

I'm so torn. Hindi kasi ako makapagdesisyon kung sasabihin ko ba sa kanya yung tungkol sa text dahil may parte sa akin na natatakot.

Palagi na lang akong natatakot. Nakakainis pero iyon kasi talaga lagi ang nararamdaman ko. My childhood was so shaky that I can't trust fate enough to actually reassure me that things won't go sour once I started getting happy.

Feeling ko may phobia ako sa sobrang kaligayahan. Is there such a thing? I don't even know.

Nakakatakot na kung hindi man ito magandang biro, baka kapag nadamay si Kier ay may masamang mangyari sa kanya.

I told myself that I can loose a lot of things, pero not him.

Not him this time.

Pakiramdam ko ay kahit anong oras, pwede siyang bawiin ulit saken, at maiiwan na naman akong lugmok.

Kinaya ko sa unang pagkakataon but, for a second time.. baka bumigay na ako. Baka di ko na kayanin. And I am afraid to face that kind of me.

Iyong ako na tuluyan nang nawalan ng pag-asa. The me that can do a lot of things, even loose myself. The me that can hurt even those I love, just to stop the pain.

Hanggang sa makauwi kami sa penthouse ay wala akong imik dahil sa labis na pag-iisip.

Bumuntong-hininga ako habang pilit na iniintindi ang mga bagay-bagay.

Nobody knows me as Gian. Ang mga taong nakakaalam lang ng nakaraan ko ay sina kuya, si Kier, si papa at ang ama ng mga kapatid ko.

Papa and Don DeLuca are both dead now, so that leaves kuya Skeet and kuya Sting, and Kier.

Pero sa kanilang tatlo ay wala naman ni isang tumatawag sa akin ng Gian. Kaya ganun na lamang akong kabahan dahil sa pinakaunang pagkakataon ay may teorya akong hindi mabuo-buo.

I can't damn well connect dots because there aint no dots to connect!

Sino ka? Bakit mo ako tinatawag na Gian? Bakit gusto mong makipagkita saken? Bakit ngayon mo naisipang magpakilala kung dati mga simpleng kumusta lang ang sinasabi mo?

"Gia, you 'kay?" I snapped back to reality when I heard him sigh my name like a frustrated baby kaya kahit papano ay napangiti ako.

Naguilty akong bigla dahil sa inaasta ko. He doesn't deserve my silent treatment dahil sa sobrang pag-iisip! Gia.. priorities please.

I turned my head and looked at him in the eye, silently reassuring him that all's good.

"Oo, why?" I gave a little smile to ease the awkward feeling. Because of my lie.

Huminga ulit siya ng malalim.

"Did I do something wrong? Naoffend ba kita sa mga ginagawa ko?" Mahina niyang tanong.

He sounded so low, I can't help the clench that came to my heart. Para siyang batang nakasimangot at may madilim na mukha, na pilit pinapagaan.

Oh, love. Sorry.

"No.. No, I'm fine. You did not offend me, ano ka ba." A chuckle escaped my lips.

"I'm sorry." Mas malungkot na bulong niya dahilan para lalo akong mapatingin.