Yours and Mine are Ours

Chapter I

Erin's POV

"Tell me about yourself." Ang pasiunang tanong ng interviewer sa akin. Ito ang initial interview. Ang final interview ay mangyayari kapag naipasa ko ang initial interview at ang gagawa noon ay ang employer ko.
"I am Erin Montenegro,29 years old. I have five years experience in foreign language teaching. From that,I could improve my skills as teacher."
"What point in your life that you find it difficult and how did you overcome it?"
"I was in my second year of teaching. I met this student who was really arrogant and hard to deal with. With my passion and dedication,I was able to show to him that being kind to people is better than anything in this world. That fame and money will fade."
"Why did you choose to be a teacher?"
"Looking at the student's performance level improved is  the greatest joy that a teacher could experience. I want to experience that. I want to connect with people,touch lives,and even helped them as much as I can."

Lumabas na ako mula sa room na iyon. My heart still pounding so hard. I want to get that job. It is for South Korea. I want to go there. It is my ultimate dream to stay there. My siblings are already there. They are working in a company.
"Be good to me Monday." Sabi ko sa sarili habang inayos ko ang hitsura ko.
Umuwi na ako ng bahay since they will just send notification if I pass.
Sinalubong ako ng pamangkin ko.
"tita,I need you to help me this one."
"I'm tired. Could you give me one hour to take a rest then I'll help you?"
" Sure,why not? I'll be in my room then. I'll leave this in your room as well." Prelle said and left. What a kid!
I changed my clothes and lie down on the bed. Soft mattress comforts me really.
"Erin,hapunan na. Bumangon ka na diyan."sabi ng mama ko.
" busog po ako. Mamaya na ako kakain."
"Bahala ka nga."
Ipinikit ko na ang mga mata ko. My mind is still thinking about the interview.
Lord sana po makapasa ako.
South Korea is the best place for me. Foods are great. Places are beautiful. Men are handsome. I want to marry Korean man.
Napangiti ako.
"Annyeong haseyo!" Sabi ko sabay ngiti sa sarili.
"Oppa" Kinikilig ako sa naiisip. Ang weird ko. Inalis ko ang isipin na yon. I'm sure it will never happen. I'm old and no one will ever look at me tenderly. Bumangon ako at tiningnan ang sarili sa salamin.
Sinuklay ko ang mahabang buhok ko. I planned to cut it before I'll go to Korea.
Tumunog yung cellphone ko. Mabilis kong kinuha iyon at run ngnan kong sino ang nagpadala ng message sa akin. Unknown number iyon.
This is Chimsan Academy. We would like to inform you that you passed the interview please prepare yourself tomorrow for the final interview via Skype at 2pm in our building. Please be on time. See you.

Natigilan ako sa nabasa. Is this real? Wow!!!! I got the job! Lumabas agad ako at ibinalita kina mama. Masaya din sila sa nalaman.
Naghanda na ako. Habang tinulungan ko si Prelle sa assignment niya ay ang isipan ko ay nasa final interview.
"Don't worry tita,you will get it."
Ngumiti ako sa kanya.
"Kapag makapunta ako ng Korea,I will let you go there. Don't you want it?"
"Talaga po?"
"Yes. Emerald too"
"Yes!!"
Pagkatapos ay umalis na ito at natulog na ako. I have to be beautiful tomorrow. Napangiti ako.

Kinabukasan ay naghanda na ako. I chose white formal dress at nilagyan ng suit na itim. I put light make up. This is it!
Umalis na ako. While on my way ay nananalangin ako na sana ay matanggap ako.

Hours passed by so fast. I did it without stuttering. Hinintay ko na lang ang resulta. We are five applicants.

Lumipas ang dalawang oras ay lumabas ang secretary.
"Ito yung mga pangalan na nakakapasa sa final interview. Ang hindi po nabanggit ay wag po kayong mag-alala, may darating din na magandang bagay para sa inyo."
Kinabahan na ako.
"Suzy Villega,Crysthal Dew Moreno,Erin Montenegro."
Para akong nabingi sa labas ng kabog ng dibdib ko. Narinig ko yung pangalan ko. Nakapasa ako.
"We will fly next month. Please process your papers and pass it here this week."
"Thank you"
Umalis na kami. I was in  cloud nine.
I prepare all my papers and pass it. Ako ang unang nakapasa sa mga documents. May plane ticket na rin kami. Incheon Airport,see you there.

"Dapat magkikita kayo ng mga kapatid mo. Wag kayong mag-away doon."sabi ng mama ko. Napangiti ako.
" si mama,sino ba naman ang makipag-away doon."
"Tumawag ka dito."
"Oo po"
"Kumain ka doon. Alam ko na hindi ka kumain kapag nag-iisa ka sa bahay."
"Kakain po ako."
"Wag kang magpapaloko doon."
"Oo po. "
"Mag-ingat ka doon."

Kinabukasan ay pumunta na ako sa airport. Hila-hila ko yung maleta ko at nasa likuran ko ang backpack at isang sling bag. Naabutan ko si Suzy. Ngumiti agad ito ng makita ako.
"Excited na akong makarating doon."wika nito.
" ako rin."
Dumating na rin yung si Dew at ang isang staff na sasama sa amin sa Korea para ihatid kami sa school. May accommodation na ibinigay ang company namin. Ang kaso ay magkaiba ang room.
Habang nasa byahe kami ay masaya kaming nagpaplano kung ano ang gagawin namin pagkarating sa school.

Lumipas ang oras ay dumating na kami sa Incheon. It was really big. Tsk,mawawala ako kapag pupunta akong mag-isa. Nakakatakot.
Dumiretso kami sa apartment namin.
Sa rooftop ako titira. Napangiti ako. Long time ago,I always watched Korean drama and the lead actress sometimes stayed in the rooftop. May maliit na kusina at may banyo rin. Hindi masyadong malaki ang room na iyon. Pero full air condition. Ayos na rin iyon kesa namomoreblema pa ako kung saan ako titira. Maganda na iyon. Masaya na ako.
Bukas na kami magsisimula sa school.
This is the beginning of my beautiful life in Korea. I will definitely treasure all the days I have here.
I opened the window glass. I could see the beauty of Seoul. Many tall buildings and noisy cars around. I could see bullet train too. This is what I'm imagining everyday in the Philippines. And now I am exactly in this place. I pinched myself to know if it is not a dream. Oh..it's real! What a relief.