Yours and Mine are Ours

Chapter XVII

Erin's POV

"What? Inatake ka na naman sa allergy mo?" Gulat na sabi ni Lee ng araw na iyon. Kumain kami sa labas ng gabing iyon. Nauna na ang mga ito sa bahay. Inihatid lang ako ng mga ito sa restaurant na doon kami magkikita ni Lee.
"What happened?"
"Binigyan niya ako ng mamahaling chocolate. Kinain ko agad. Masarap kasing tingnan." Sabi ko. Pinalo niya ako sa braso ko.
"Alam mo naman na allergy ka don,bakit ka kumain? So alam na niya ang weakness mo?"
Tumango ako.
"Baka pati ang fear of heights mo,aatake rin. Naku,Erin"
I have many weaknesses. Napangiti ako. Kaya ba dumating siya sa buhay ko dahil doctor aya at kaya niya ako ng alagaan?Ang dami na niyang alagaan tiyak mapapagod na niya sa bandamg huli.
"Bakit ka umiyak?"tanong nito.
Kinuha ko ang panyo ko at pinahid ko ang mga luha ko. Pakiramdam ko maging mahihina ako kapag iniisip ko siya.
" Naaawa ako sa kanya. May mga kapatid pa siyang aalagaan tapos dagdagan ko pa."
Pinalo uli niya ako sa braso.
"Bakit mo ba iniisip yan?Ikaw naman Ang nagdala sa mga fears at phobia mo?you should take care of yourself. Yan Ang dapat mong gawin." Sabi nito.
Umuwi na kami. Dumiretso ako sa bahay ko para makapagpahinga. Biglang tumunog ang cellphone ko. Tumawag siya.
"Hello?"
"Are you there already?"
"Hmm. I just arrived. "
"Can I go up?"
"You take a rest now. "
"I want to see you."
Narinig ko agad Ang katok ng pintuan. Lumabas ako at nakita ko siyang nakahawak sa cellphone niya. Niyakap niya ako ng mahigpit. Parang may humihigop sa akin patungo sa kanya.
"Did you have fun?" Tanong nito sa akin. Tumingin ako sa kanya.
"Hmm. We had a glass of wine and steak." sabi ko.
"Can we talk about ourselves?"
Umupo kami sa naroon na bench. Nakasandal ako sa balikat niya at hawak-hawak niya ang mga kamay ko.
"If my parents are here,they would surely love you too. My mom will cook her favorite food and let you eat." sabi nito.
"Really?"
"Yeah,my mom really likes to go to the Philippines too and swim in the beach. They planned to have vacation in there before they had accident."
"Really?"
"Yeah,my mom watched sometimes Filipino movies. She can understand English subtitles.  Maybe she will love to chat with you."
"I have allergy. She might doesn't like me."
"Don't say that. That make you special."
"Special? By the way,your TOEIC exam will be next month. If you got 900 score like mine,I'll accept you."
"What??" Gulat na sabi nito. Binitiwan niya ako.
"Are you sure?You'll marry me?" Tanong nito. Pinalo ko siya.
"Marriage is another story. Let's talk about it next time."
"I want to spend my life with you forever."
"You want to marry me?"
"Hmm. Why?"
"I will be a pain in the ass!"sabi ko. Hinawakan niya ang mukha ko at hinalikan ang noo ko for the first time.
" I am too. You'll get headache everyday. But I'll make sure I'll love you for the rest of my life. I will protect you from harm and cook you delicious meals and be with you every single day."
"Are you proposing to me now?"
"Hmm."
Ngumiti ako. Binitiwan na niya ang mga kamay ko.
"Not until you get 900 TOEIC score."
Tumingin ito sa malayo. Tanaw namin ang maliwanag na Seoul. Abot ng mga mata namin ang Namsan Tower.
"Where is my module?" Tanong ko.
"It's in my room. Let's have a deal."
"Deal?"
"Yeah,if I got that score,you will marry me,okay?" seryosong sabi nito. Tumawa ako.
"Do you think you can do it?" Tanong ko.
Nilingon niya ako. Nag-abot ang kilay nito.
"You don't believe me? Okay. That's good."
Buo ang loob nito. Kung mangyayari iyon,siya ang pinakamasayang Korean citizen na makakuha ng 900Toeic score.
"Okay. deal." sagot ko. Natahimik kami pareho.
"What will happen to me if I don't get that score?" mahinang tanong nito. Isinuksok nito Ang mga palad sa bulsa ng shorts nito. Napangiti ako.
"You will stay away from me?" Natatawang sabi ko. Humarap siya sa akin. Malungkot ang mukha nito.
"No. I can't do that."
"Then what should you do?"
"I will do my best. But I'll marry you huh?"
Natawa ako sa sinabi niya. Para itong bata na nagmamakaawa.
Tumayo ako at tumabi sa kanya. Tiningnan ko ang langit.
"I may not be always in your side but I will always pray that you are in good health,happy and have peaceful life." sabi ko.
"Are you going to leave me?" Tanong nito.
"No. But there might be times that I have to be away from you."
"Yah,don't tell me those words. I hate it. I don't want you to leave me."
Kumikinang ang mga bituin sa langit habang pinagmasdan ko ito.
"Promise me you won't go far away from me. If you do,I might die."
"How about your siblings?Think that I'll come back to you."
"Okay. I trust you. Are we okay now?do you accept my love now?"
"Not yet!"
"I can't study if I'm thinking of you. It will give me inspiration to get the 900 TOEIC score."
"Go home now. Study hard."
"Yah!!you're terrible. Okay,good night,"
"Good night."
Tumalikod na ito. Sinundan ko siya Hanggang makapasok na ito sa loob ng bahay.
Nanatili akong nakatingin sa langit.
I don't want to go away. Pero dahil maganda ang performance ko sa Chimsan Academy,they offer me to go to Jeju Island Chimsan Academy branch for another three years contract.
"Should I accept it?"
Pumasok na ako sa loob ng bahay.
Natulog na ako.
Magandamg lugar iyon at maraming bulaklak. Isang babae.ang lumapit sa akin. Napangiti siya sa akin.
"Hi,"
"Hello po."
"I'm happy you met my son at the right time. He needs you now."
"Son?"
"He never became happy before. We left him nothing but his three siblings. Don't leave him. We don't want to see him again sad and lonely. You are his happiness. I trust you Erin. You made magic to his life. You put colors to his sad experiences."
"Who is your son?"
Tumayo ang babae at umalis na naglakad palayo. Sinundan ko siya Hanggang Hindi ko na siya nakita.

"Hah!" Humahangos akong bumangon. Pinagpawisan ako. Pagtingin ko sa clock na NASA wall ay alas 3 pa ng umaga.