Yours and Mine are Ours

Chapter VIII

Lee Young's POV

Nagising ako sa tunog ng cellphone. Bumangon ako at napatingin ako sa mga kapatid ko. They are sleeping peacefully with her. Yumakap pa si Jin kay Erin.
"Who's calling?" Kinuha ko yung cellphone niya.
Jonah Lee is calling...
Gigisingin ko na sana siya ng nagmulat ito ng mata. Tumingin ito sa akin. Bumangon ito.
"Someone is calling you."
"I'm sorry, "
Kinuha nito ang cellphone at sinagot iyon. Mag-alas 4 na ng umaga. Sumandal ako sa dingding.
Kahapon ay nakipagkita sa akin ang director. Sabi nito ay magiging Assistant director daw ako kapag papakasalan ko si Mi Yoo. Nagulat ako noong una. Wala akong balak maging assistant director,ayaw ko noon. Mas lalong madagdagan ang responsibility ko. Mas marami akong  trabaho kapag tatanggapin ko iyon.
Mi yoo can do many things. Natatakot ako baka at isasali na niya ang mga kapatid ko.
Bumalik na ito gaming sa labas ng sauna.
Tiningnan ko siya habang umupo ito.
"Do you have problem?" Tanong nito.  Kinuha nito ang towel at inilagay sa balikat nito.
"Do you know that if you put the pale in your shoulder and then you put water in it,it must be really difficult. But if there is someone who can help you putting the water in it,it must been very easy and less burdensome."wika nito.
" it is too early to tell you about my burden. I don't want you to worry about me. Just enjoy your life here. Don't mind me."
" Just think of me like a passersby. When my contract finished, I definitely go back to the Philippines and I surely forget what is happening here. We became good friends with your siblings. They are like my siblings too. You can tell me."
"Thank you for being so good to us. I'm sure you feel pity on us because we are orphans. We don't have parents. I know Filipinos are kind hearted individuals. But we are fine until you came."
Natigilan ito. 
"Okay,if that's what you want but please don't let them feel you are suffering because they can feel it. If you don't want to tell them,show to them that you are happy."
Kinuha nito ang towel at ang cellphone at umalis na. Naiwan akong natigilan. Matagal itong bumalik. Marahil ay umalis na ito. Nagising na sina Jae Young at si jin.
" Where is noona?" Tanong ni Jae Young.
"She left. Something came up."
Sabi ko. Ginising na namin si Tae Young at umalis na.
Dumating na kami ng bahay. Si Jae Young ay pumunta ng rooftop para tingnan kung nandoon ba ang babae sa loob.
Humahangos pa ito ng bumalik ito.
"Ms. Erin is sick."
Mabilis na umalis sina jin at Tae Young para puntahan ito.
Baka dahil sa sauna. Hindi marahil nag-adjust ang katawan nito sa sahig. At uminom pa ito ng malamig na shake kahapon.
Hindi na ulit bumalik ang tatlo. Sinundan ko sila. Pumasok rin ako sa loob ng apartment nito.
Nakita ko siyang nakahiga at nakabalot ng kumot.
Umiiyak silang tatlo.
"Why are you crying?" Tanong ko
"She is sick."
Umupo ako sa tabi nito. Nakapikit ang mga mata nito. Idinampi ko ang palad ko sa noo nito. Mainit nga ito. Kinuha ko ang thermometer. Inilagay ko sa teynga niya. 38° ang temperature nito. Kumuha ako ng malamig na tubig at bimpo. I put it on her forehead. Nagmulat ito ng mata.
"Teacher Erin."
Ngumiti ito ng makita silang tatlo.
"You look like dwarfs who are looking to the snow white."mahinang wika nito.
" and you think you are snow white."sabi ko. Idiniin ko ang bimpo sa noo niya.
Bumangon ito.
"Stay."sabi ko.
"Please rest, Ms. Erin."
Bumalik ulit ito sa pagkahiga.
"I'm hungry." mahinang wika nito. Tumayo ako at pinalitan ako ni Jae Young.
Tinungo ko ang kusina niya. Nagluto ako ng porridge para dito.
"Hyung,can I eat that too?"
Wika ni Tae Young.
Ngumiti ako.
"After teacher Erin okay?"
Tumango ito. Dinala na namin ang lugaw nito. Inilagay ko sa mesa at inaalalayan itong bumangon.
"I am just having a fever,you are babysitting me already."
Kumain na ito.
"You stay here,Jae Young-a"
Tumango silang tatlo. Iniwan ko na sila para makapasok ng trabaho.
I still have work to do.

"Doc,Ms. Han is looking for you."
Sabi ng nurse. Inilagay ko na ang bag ko sa office namin.
Pumunta ako sa office niya. Siya na ang tumatayong Director ng Emergency Doctors.
"Liam,I need your answer now."
Ibinigay ko sa kanya ang resignation letter. Nanlaki ang mga mata nito ng makita iyon.
"What do you mean?"
"I have to quit if that can spare my freedom." sabi ko.
"You'll resign because you don't want to get married to me?"
"I'm sorry Mi Yoo. I don't have plans to get married to you. We can be friends but I can't be your husband."
Tumayo ito at malakas akong sinampal sa mukha.
"You are such a brainless man. You didn't think that I can be a big help to you for your siblings? Why can't you just hold me?" wika nito.
"And why can't you just let me do what I want? I don't wish to have high position. I don't like it."
"Fine,if that what you want. You'll regret it in the future."
"Please stop now. We can never get anything from this. I want to live peacefully. "
"Liam,I'm sorry for what I did to you long time ago. I was so young back then. I didn't know what to do."
"I'm fine now. You don't have to ask for forgiveness. I already forgave you."
"I didn't love him. I love you more."
"That's loved. I love someone else now. I can't hurt her."
Natahimik at tinititigan ako. Ikinuyom nito ang mga kamay.
"Okay,get out."

Mabilis akong lumabas sa office nito at kinuha ko na ang mga gamit ko para makauwi na. I'm jobless now. I'm not a doctor anymore. Inilagay ko sa trunk ang mga gamit ko na nasa box. Dumaan ako sa mausoleum ng mga magulang ko.
"Mom,dad,I'm sorry if I quit from my job. I don't want to work with her anymore. I'm fine. I don't have anymore feelings towards her. She is no longer Mi Yoo that I know. She is changed. She just wanted to marry me because she wants to become the President of that hospital. Her family owns half of the Hanguk Medical hospital. She will use me to get that position."
Tumulo yung mga luha ko habang kinausap ang mga ito.
"Dad,help me to find a job real quick for my siblings. "
Pinahid ko ang mga luha ko sa pisngi.
"It's like I am becoming a baby. I cried a lot nowadays. Mom,my siblings have new friend. She's kind to them. Can you tell me what's her purpose why she came into our lives? Someday,we will bring her here. We will let you see her. She's Filipino. She's friendly,nice and pretty."
Ngumiti ako.
"I'm going home now,mom,dad. See you again."
Inilagay ko ang dala kong bulaklak sa malapit sa picture nito. They were smiling happily in that photo. Kuha iyon ng pumunta kami ng Gangnam para mamasyal.
It was our happiest day with them dahil the next day nangyayari yung malagim na pangyayari. Naaksidente sila habang patungong  hospital ang daddy ko para pumasok ng trabaho at si mommy ay pupunta ng school ni Jae Young. Napakasakit pero dapat tanggapin dahil wala na ang isang magagawa. Kundi tanggapin ang nangyayari.
Isang assistant director ang daddy ko sa Hanguk Medical hospital. Nang mamatay ito humalili ang ama ni Mi Yoo. Lumipas ang dalawang taon ay naging Director ito at pumunta na nga sa maging Presidente.
Umalis na ako at umuwi na.
Maaga akong dumating sa bahay. Wala doon ang tatlo kong kapatid. Malamang ay nasa rooftop ito.
Umakyat ako. Tahimik ang buong bahay. Binuksan ko na ang pintuan.
Naabutan ko silang natutulog. I looked at my watch. It's 4 in the afternoon. Nilapitan ko silang apat. Napangiti ako.
"Mom,did you just answer my question?" Sabi ko sa sarili. Idinampi ko ang palad sa noo niya. Mainit pa rin ito. Kinuha ko ang bimpo na nasa noo nito. Namumutla pa ito.
Kumuha ako ng ice cube sa bahay namin.
"Jae Young,get up. "
Bumangon ang kapatid ko at finding ang dalawa pa. Nilagyan ko siya ng bimpo sa noo.
"Hyung,is her fever serious?"tanong ni Jae Young.
" a little. Stay away from her. She has influenza."
Umubo ito. Nagmulat ng mata at bumangon.
"Stay."
"I'm cold." Inayos ko ang kumot nito at nilagyan ng bimpo ang ulo nito. She might get colds after we had sauna last night.
Nagluto na ako ng makakain nito.
"I don't like to eat."mahinang wika nito. Inaalalayan ko siya para bumangon. Sumandal ito sa headboard ng kama. Tumingin ito sa akin.
" Open your mouth" sabi ko.
Sinunod nga nito ang sinabi ko. Naubos niya ang isang plato ng lugaw. Pinainom ko siya ng gamit niya.
"Thank you."
"Hmm."
"You should eat now with your siblings. I have---argghh-- still meat there. Check it out." Mahinang wika nito. Tumango ako. Sa totoo lang ay kasalukuyan kumakain na nga ang mga kapatid ko.
Inayos ko ang kumot niya.
Napatitig ako sa nakapikit niyang mga mata. She has white skin. Mas lalong namumutla ito dahil sa lagnat. Nagmukha itong parang multo. Yung maikling buhok niya ay nakalatag sa unan nito. Hindi itim ang buhok nito kundi brownish color iyon.
Nagmulat ito ng mata. Tiningnan niya ako.
"Are you tired?" Mahinang wika nito.
Ngumiti ako.
"No. Take a rest."