Yours and Mine are Ours

Chapter XXIII

     ~~Boiji anneun neol chajeuryeogo asseuda
Deuilliji anneun neol deureuryeo asseuda..
Boiji anteon ge boigo
Deulliji anteon ge deullyeo
Neo nareul tteonan dwiro naegen eopdeon himi saenggyeosseo~~

It is 'Miracles in December'. Kanta iyon ng favorite Kong kpop idol noon noong college pa ako. Kasalukuyan kaming nasa cafe ni Lee ng mga oras na iyon.
"Nakikinig ka pa rin niyan? Ang luma na niyan."wika nito.
Sabado iyon at wala akong trabaho.
" oo naman. Ang ganda kaya niyan. Look Lee,I can see the snow already."
"Hmm..it's December."
"Malapit nang matapos and semester. Bakasyon na "
"Kumusta na kayo ni Lee Young?"
"Ayos lang naman."
"Sinagot mo na ba?"
Umiling ako.
"Sira ka ba?"
"Bakit?"
"Bakit hindi mo sinagot?"
"Hindi na ako kinulit ehh. Ayaw na siguro sa akin."
"Maloloka talaga ako sayo,Erin."
Humihop ito ng coffee.
"Ouch,ang init."
"Mainit kasi yan. Bakit mo hinigop mo?"
"Naiinis ako sayo."
"Ayos lang naman siya."
"Ang sarap mong paluin."
"Bakit ba? Hayaan mo na iyon."
"Ang manhid mo Ms. Erin-ice-robot!"
Tumawa ako sa ginamit niyang description.
"Lumabas na na yung results ng TOEIC niya?"
"Hindi pa. Two months kasi iyon."
"Two months na ngayon."
"Maybe tomorrow or the next day."
"Ganoon ba."
My phone beeped. Ang principal iyon ng Chimsan Academy.
"Hello? Good afternoon."
"Ms. Erin,did Lee Young told you about his TOEIC?"
"Not yet ma'am"
"It's not bad. We just sent him the result earlier. He got 890. Ten points lost from the target score."
Malapit nang aabot iyon.
"Thank you ma'am"
"That's all,Bye"
"Bye"
Natigilan ako. Ikinumpas ni Lee ang mga sailing palad sa tapat ng mata ko.
"What happened?"
"He got 890 points."
"But 900 yung target score niya. Pero mabuti na din iyon. Papasa na iyon ng korean standard."
" maybe. Uuwi na ako."
Tumayo na ako at sumunod din ito sa akin. Hinatid na niya ako sa apartment ko pero umalis agad.
Tahimik ang bahay. Nagdoorbell ako. Pinagbuksan ako ni Jin.
"Is your brother around?" tanong ko.
"He is. But he is a little depressed. He knew already the result noona"
"I know too."
"He's sad because of your deal. Please tell him that its okay noona."
Pumasok ako sa loob ng bahay. Nandoon ito sa loob ng silid nito. Nagtago talaga ito sa akin.
Kinatok ko ang silid niya.
"Lee Young-sshi."
"Hmm."
"Can we talk?"
"Next time."mahinang wika nito.
" now. "
"I don't like."
"Are you upset because of your score? It's not bad."
"It's bad!"
Pinilit kong buksan yung kwarto niya.
"Let me in."
Tahimik ito at bumukas ang pinto.
Niyakap niya ako.
"It's 890 only. I feel really bad."
"You did great. You are still lucky because you get that score. "
Tinungo nito ang sofa. Naglalaro ang mga kapatid nito.
"What about our deal?"
"Null and void."
"What do you mean?"
"I accept you now. Actually, I supposed to accept you before this but I love watching you miserable. I apologized for being so mean. I love you for being you. "
Natahimik ito. Umupo ako sayo tabi niya.
"I find my missing piece with you. I want to share your burdens in life. I want to be with you too. You have told me that what my problems,worries or my happiness are also your worries,problems and happiness now. It melt my heart. It warmth my heart either. I said I love you."
Nakatingin lang ito sa akin. Pumasok ang mga kapatid nito sa kwarto ng mga ito.
"I said-----"
He kissed me.
"You didn't feel pity on me?" Tanong nito.
"No,I'm just proud of you. My boyfriend is a Korean who got 890 TOEIC score."
"Really? "
"Hmm. I'm happy for you. "
"I'm complete now. I have enough already. I have you now. I can die"
"What??" Sigaw ko.
"I'm just so happy that I couldn't breath now."
"You should not die."
"Hmm. I don't have the rights to die now."
"Of course. You don't have the right to die. "
"And you too. Don't die. We'll live forever. No one will die."
Niyakap niya ako.
"I love you. I love you. I love you."

Makalipas ang ilang oras ay lumabas na si Tae Young.
"Hyung ,I'm hungry."
Tumayo agad nito para magluto ng hapunan. Tinulungan ko na siya. Kinuha ko yung mango float ko.
"This is sweet,your allergy."
"Chocolate only."
"Okay."
Kumain na kaming Lima.
"Hyung I want tteokbeokki"
Wika ni jin.
"Yah,,you're getting bigger and bigger.." Wika ng binata.
" please hyung."
"Later ,,let's go out." Sabi niya.
Kumain na kami ni Jae Young ng mango float.
"Jin,give me some lettuce." Wika nito.
"Hyung,this is the last lettuce. I'm young so give it to me."
"Fine."
Tumayo si Lee Young para maghugas ng kamay. Kumuha ito ng kutsara para kumain ng mango float. Tumabi ito sa akin.
"I like this."wika nito.
" it's my favorite."
Naubos namin ang dessert na iyon. Naghugas na ito ng pinggan. Tinulungan ko siyang magpatuyo ng plato.
"We will do this everyday." Sabi nito. Ngumiti ako.
"Can you study how to speak Tagalog?". Tanong ko. Tumingin ito sa akin.
" of course. Tell me how."
Pinunasan na nito ang sink.
"No,you study by yourself"
"You're terrible really."
Hinila niya ako at tinungo ang sala. Umupo ako sayo sofa nito. Nagpalit na ito ng tshirt. Kulay maroon iyon. Ang gwapo nitong tingnan sa suot nito.
"Let's go."
Tinungo na namin ang malapit na park. Kumain ang mga kapatid ng tteokbboki. Ang Korean rice cake.
"You don't like,do you?"
"I am full."
"Okay."
Nanonood na lang kami sa mga bata.
"You are very young but you have children already. Please plan your family." Wika ng tindero.
"Ho?" Sabi ko.
Siniko ko siya. Tumawa lang ito.
"We are not married---"
"Not yet but you already have three children."
"Ehhh----"
"Save your money for your children's future."
"Ehhhhh----"
Yumuko ako at iniwan na sila.
Umupo ako sa malapit na bench. Kainis. Nilingon ko sila. Nag- uusap ang mga ito.
Maya-maya lang ay lumapit na ang mga ito.
"Noona, that old man is just kidding. We usually came here and buy toekkbeokki with our parents. He knew about us."
"I'm fine but why he scolded me for not saving our money?."
" he always do that with my mom."nang umupo na si Lee Young sa tabi ko.
" I am good at budgeting money."
"Yeah I know." Hinaplos niya ang likod ko. Nagsisimula ng maglalaro ang mga kapatid nito.
"If the hospital will offer me to work abroad, I will bring you there together." Sabi nito.
"No,we will stay here waiting for you." Sabi ko. Hinawakan niya ang kamay ko.
"No we'll stay together. For better or for worst until death do us part."