Yours and Mine are Ours

Chapter XI

Mainit ang sikat ng araw ng gumising ako kinaumagahan. Mabilis akong naghanda sa sarili para makapasok na sa school. Bakit ba natagalan ako sa paggising?
Lumabas agad ako ng bahay at umalis na. Tahimik na ang bahay nila. Baka umalis na sila. Tsk,bakit di nila ako hinintay? Nag-abang na ako ng bus.
Biglang tumunog yung cellphone ko. Si Lee iyon.
"Hey,Erin? Bakit ka umalis  kagabi huh?" Napakamot ako sa ulo. Nag-inuman pala kami ni Lee dahil nag-out of town ang asawa nito kaya siya lang mag-isa sa bahay.
"Lasing na ako,Lee."
"May sumundo sayo kagabi."
"Huh? Sino?"
Nagulat pa ako ng sabihin niya iyon. At sino naman ang taong iyon?
"Tsk,akala ko ba ayaw mo ng Korean. Bakit may pumunta sa condo namin na Korean at sinundo ka?"
"Sino nga iyon?"
"Tsk,pinagsabihan pa ako na,bakit pinainom daw kita ng sobra gayong hindi mo raw kaya ang alak. Friend,kinikilig ako sayo."
"Ewan ko sayo. Mag-usap tayo mamya' papasok na ako."
Sumakay na ako ng bus.
"Wait,let's talk before I inform everyone."
"At ano naman ang ibabalita mo? Naku,Lee ,tigilan mo ako. Wala akong balak makipag-usap sayo."
"Talaga?sabi mo pa kagabi,'oh,my handsome neighbor is here. What are you doing here?' Did you meet again with that ex-girlfriend of yours?' Yun ang sinabi mo sa kanya."
"What!!!" Napasigaw ako sa narinig. Lahat ng pasahero ay napatingin sa akin.
"I'm sorry." Bigay dispensa ko sa isang pasahero.
"Yan ang sinabi ko?"
"Oo. Yun. Anyway,ayos din ang style mo. Gwapo din siya. I will ask Jin Ho to get him as idol."
"What?idol?he's 32 years old."
"Eh ano ngayon?"
"Bakit pumunta sya sa condo mo?"
"Tinawagan mo!"
"What?"
"Sabi mo pa nga 'if you don't come, I'll die." Natawa ito.
Namula na marahil yung mukha ko sa narinig. What?Nakakahiya naman.
"Marami ba talaga akong nainom kagabi?"
"Hindi mo ba talaga naalala friend?"
"Lee,ano kayang ginawa ko kagabi pagkarating ko sa bahay?"
"Ewan ko sayo. Sa susunod maglalagay na ako ng camera para Alam ko kung anong mangyayari sayo."
"Lee,sana lamunin na ako ng lupa."
Tumawa ito sa sinabi ko.
"Kapag lamunin ka ng lupa pati kami lalamunin din kami,kababayan." wika ng katabi ko.
Lumingon ako sa aking katabi. Pilipino iyon.
"Pilipino ka?"
Tumango ang lalaki. Nakasuot ito ng parang police officer.
"I'm Harrison Villafuente. "
"Wow. It's a small world."
"I work here as detective."
"Really?I'm Erin. I'm a Teacher."
Nagkamay kami. Binigyan niya ako ng calling card. Tiningnan ko iyon.
"Matagal ka na ba dito?" Tanong nito.
"Three weeks pa lang."
"At gusto mo nang lamunin ng lupa."
Tumawa ako.
"May nakakahiyang nangyari kasi sa akin kaya gusto ko nang lamunin ako ng lupa."
Tumawa ito.
"Just call me if you need my help. I'm your new friend now. We are on the same boat so you can lean on me."
"Thanks."
Nagpaalam na ito at bumaba na. Napangiti ako at bumaba na rin pagkarating ko sa school.
Buong araw ay pilit kong binabalikan ang nangyari kagabi.
"Teacher Erin,why are you late this morning?" Tanong ni Tae Young. Sabay kaming nagtanghalian.
"Ahh..Tae Young-a,today how is your brother?"
"I'm not sure but he's a little grumpy today."
"Huh? Why?"
"I don't know!"
"Did he send you both to school?"
"Yeah. We are waiting for you a little while but you didn't show up so we left."
Tumango ako. Ang aga siguro nila umalis kanina.
"Tae Young-a,last night,how is your brother?"
"I don't know. I'm already sleeping when he arrived. Did something happened? Teacher Erin?"
Umiiling ako.
"Arggghhhh..ano ba kasi ang nangyari?"
Naguluhan din ang bata na nakatingin sa akin. Tapos na kaming kumain. Naglalaro na ito sa labas kasama ang mga kaibigan nito. Nakatingin lang ako sa labas.
Biglang tumunog yung cellphone ko.
"Erin,kumusta na?"
"Jonah Lee."
"Bakit? Naku,feeling ko kinalimutan mo na ako. Magkikita na ba kayo ni Lee dyan?"
"Oo,pumunta ako kagabi sa condo niya at nag-inuman kami."
"Wag kang uminom ng sobra. Hindi mo alam kung anong mangyayari sayo. Makakalimutan mo rin yan kinaumagahan."
"Kaya nga."
"May nangyari ba?"
"Jonah Lee ,nakakahiya,paano ako haharap nito?"
"Bakit? Hindi ka tinatawagan ni Lee?"
"Hindi pa."
"Mabuti naman."
"What?anong mabuti naman?"
"Jonah Lee nakakahiya kasi. I did it now."
"What?"
"I'm drunk and I messed up my neighbor."
"Korean neighbor ba?"
"Oo."
"Tell me more about it."
"Sorry,Simula na ng klase."
Ini-off ko na at nagsimula na ang klase ko. Itinuon ko ang atensyon ko sa pagtuturo. Hanggang sa umabot ng hapon.
"Let's go,Teacher Erin."
Umalis na kami. Isinarado ko na ang pintuan ng classroom ko. Paglabas namin ay nakita naming nag-aabang na ang mga ito sa labas.
"Noona,"sigaw ni Jinyoung sa akin. Sinalubong niya ako at niyakap.
Pumasok na sila sa kotse ng lalaki. Pinagbuksan niya ako ng pinto. Nagpakunwari akong walang nangyari. Sumakay na ito. Nagseatbelt na ito.
" don't you have hangover?" Tanong nito. Mukhang galit ang mga mata nito. Ano ba kasi ang ginawa ko?
Ngumiti ako at umiling.
"Nothing."
"Don't you remember anything?"
"Huh?did I do something terrible?" Mahinang sabi ko.
"Yeah you did."
"Can you tell me?"
"It's nothing. Forget it."
Nagmaneho na ito ng tahimik hanggang dumating kami sa bahay.
"You should not drink with other men. And be sure you drink with me." Wika nito bago isinara ang pinto nito. Umakyat na ako sa room ko. Agad akong humiga sa kama.
"Arhgghhhhh,why I can't remember anything? Do I have amnesia?"
Sinampal ko ang sariling mga pisngi.
Tumawag ang kuya Martin ko.
"Yeah,hello,kuya."
"Erin,pumunta ka dito this weekend. Bibisita si Therese."
"Kumusta na siya?"
"Ayun,mag-aasawa na pala siya. Tsk,batang iyon. Uuwi sila ng Pilipinas next month."
"Korean ba yung mapapangasawa niya?"
"Hindi. Yung boyfriend niya noon."
"Ganoon ba?mabuti kung ganoon."
"Siya pumunta ka dito."
"May trabaho ako "
"Ano?akala ko ba Monday to Friday lang yung trabaho mo!"
"May trabaho ako every weekend. TOEIC training."
"Siya bahala ka nga. Ikaw kailan ka mag-aasawa.?"
Tumawa ako.
"Bakit ka tumawa?"
"Yayaman ba ako kapag mag-aasawa ako?"
"Hindi."
"Yun naman pala. Hahanap muna ako ng boyfriend kuya."
"Okay."
Ini-off ko na ang cellphone ko.
Kinuha ko yung calling card na ibinigay ni Harrison kaninang umaga.
"I have to help him solving his parents death." Sabi ko sa sarili.
I dialed his number.
"Good evening. Hello."
"Hello,good evening,I'd like to speak to Mr. Harrison Villafuente?"
"Yes,speaking. How may I help you?"
"I'm Erin!"
"Oh,Erin napatawag ka.?"
"I'm sorry is it late?"
"Ahh..it's okay. I'm not busy. I'm still here in my office. May tinapos lang ako. Anong maitutulong ko?"
"I have a friend. Yung magulang niya ay namatay dahil sa aksidente pero feeling niya hindi natural na aksidente iyon. Do you think you can help him?"
"Sure. I could see that. Can we meet?"
"Sure. Kailan?tomorrow after my class?"
"Okay. Call"
"Salamat,Mr. Villafuente."
" drop the formality. Call me Harrison."
"Thanks Harrison. See you tomorrow."
Napangiti ako. Naligo na ako para makatulog. Kinuha ko yung cellphone ko. Biglang tumunog ang cellphone ko. Message iyon mula sa kanya.
"Are you sleeping?"
"Not yet!you?"
"I can't sleep."
Bumangon ako. Lumabas ako ng bahay at nakita ko siyang nakaupo sa may bench. Paharap iyon sa maliwang na Seoul. Malamig ang simoy ng hanging kasi papalapit na ang taglamig.
"Why you can't sleep?" Tanong ko na umupo sa tabi niya. Ibinigay ko ang coffee na ginawa ko para sa kanya.
"I don't know."
"I'm almost sleeping." sabi ko.
"I met your friend."wika nito.
Nilingon ko siya.
" Really?"
"Hmm. You called me last night."
"What?"
"Yeah,you told me. If I don't come,you'll die."
Natawa ako sa sinabi niya. Ngumiti din ito. Lumabas ang isang dimples nito sa pisngi.
"What a shame! Did I do more terrible?"
"I immediately went to your friend's house. I thought something happened to you. I was thinking if Mi Yoo did something bad at you. So I was relieved that you are just drunk.  I even scolded your friend."
"What?"
"Hmm. But then I apologized after."
"I'm sorry for troubling you. I didn't mean it. I'm not in the right mind. I usually do that in the Philippines with my friends. "
"You don't have guy friends?"
Umiiling ako.
"Good to know that"
"I apologized for acting like that. If I did something bad at you,I did not mean to do it."
"Okay."
Biglang tumunog yung cellphone ko.
"Hello?"
"Erin,can you tell me who is his parents name?"
"Harrison?"
"Yeah. I think I know that. Two years ago right?"
"Hmm."
Napatingin ako sa katabi ko na nakatingin rin sa akin ngayon.
Tumayo ako at pumasok saglit sa bahay.
"They are Park Ji Joo and Kang Min Woo."
"Okay. I think I can help. My colleague was investigating this case but I don't know they stopped after a couple of months."
Something was behind this. I'm sure of that.
Lumabas na ako at nakita ko siyang malayo ang tingin.
"Are you okay?"
Tumango ako.
"Who's that?"
"Ahh,my Filipino friend."
"Really ? Here in Korea?"
Tumango ako.
"He's working here. I was surprised when we acquainted this morning. It's a small world ,isn't it?"
Tumango ito. Tumayo na ito.
"How was your work today? "
Tanong ko bago ito umalis.
Lumingon ito sa akin .
"I'm fine. "
"Did she disturb you again?"
"No more."
Tumango ako at tumayo na rin.
"Good night."
"Good night. Thanks for the coffee."
"Hmm."