𝓅𝒶𝓈𝓉 // 𝒥𝒿𝓀

Κεφάλαιο τριάντα - εννιά

●Επόμενη μέρα●

Εγώ: Καλά Χριστούγεννα❣

Έγραψα στην κολλητή μου αλλά και στα αγόρια και εστίασα το βλέμμα μου έξω από το παράθυρο κοιτώντας το πυκνό χιόνι.

Πόσο θα ήθελα να περάσω αυτή την μέρα με τον Jungkook. Να κάθομαι μαζί του μπροστά από τζάκι και να απολαμβάνουμε την υπέροχη στιγμή.

Το κινητό μου άρχισε να χτυπάει και αφού είδα ότι με παίρνει ο Kookie, αμέσως το σήκωσα.

"Καλά Χριστούγενναααα!" Του είπα με ένα χαμόγελο και τον άκουσα να γελάει ελαφρώς.

"Καλά Χριστούγεννα, μωρό μου!" Μου ευχήθηκε με την βαριά του φωνή και χαμογέλασα. Αυτομάτως τα μάτια μου δάκρυσαν και τα έκλεισα αμέσως για να μη στάξει κάνα δάκρυ. "Μου λείπεις!" Μουρμούρισε.

"Και..και μένα!" Προσπάθησα να πω με δυσκολία. Δε θέλω να καταλάβει ότι κλαίω αλλά λίγο δύσκολο επειδή μου βγήκε από το στόμα ένας λυγμός.

"Irene? Τι έγινε? Γιατί κλαις? Ποιος σε πείραξε?" Ρώτησε ανήσυχα και γέλασα ελαφρώς σκουπίζοντας με το ένα μου χέρι τα δάκρυα που έπεσαν στα μάγουλά μου.

"Κανείς δε με πείραξε απλώς.. απλώς μου λείπεις!" Του απάντησα ειλικρινά και τον άκουσα να ξεφυσάει από ανακούφιση.

"Σε 3 μέρες θα 'μαι ήδη εκεί, μωρό μου." Μου είπε. "Εκτός και αν πείσω τους δικούς μου να έρθω μία μέρα πιο πριν για να 'μαστε μαζί!" Συνέχισε.

"Όχι, μη το κάνεις Iungkook. Είσαι με την οικογένειά σου και τους παππούδες σου. Δε θα στο χαλάσω εξ' αιτίας της παιδιάστικής μου συμπεριφορά επειδή μου έχεις λείψει." Του είπα και εκείνος γέλασε.

"Δεν κάνεις σαν παιδί, Irene! Εξάλλου και μένα μου λείπεις αρκετά. Και τι δε θα έδινα να ήσουν μαζί μου αυτή τη στιγμή?" Μουρμούρισε χαμηλόφωνα και ένιωσα τα μάγουλά μου να καίνε. Πάλι καλά δεν είναι εδώ για να τα δει. "Τι θα κάνεις σήμερα?" Άλλαξε το θέμα.