Melih:Demek burdasın artık. Bizimlesin. (Gülümsedi)
Alev:Evet. Zaten paraya da ihtiyacım vardı. Oto yıkamacı işine son verdim. (Gülümsedim)
Melih:Güzel...
Birkaç dakika konuşmadık, sigaramızı içtik.
Melih:Peki bu Aaron işine ne diceksin? (Elini ensesine götürdü.)
Alev:Bilmiyorum. Kabul edicem galiba.
Melih:Ne? Neden?
Alev:Baba öyle istedi. Bize de yapmak düşer. Benim de hoşuma gitmiyo merak etme. En azından yalnız olmicam. Yanımda sen de geliceksin.
Melih:Evet ama her an yanında olamam ki. Gerektiği gibi korurum seni o sorun değil. Sadece... Endişeleniyorum biraz.
Alev:Evet. Ben de biraz korkuyorum.
Sigaramdan bi dal çektim. Sonra kafamı kaldırdım. Dolunay vardı bu gece. Ağzıma dolmuş dumanı üfledim gökyüzüne. Dolunaya haber versin diye. (iç çektim)
Alev:Ne zaman biticek Melih? Ne zaman son bulucak her şey. Ne zaman biticek bu yalanlar dolanlar? Ne zaman mutlu olucaz biz?
Melih:Hiç bi zaman.
Alev:Bıktım bu semtten. BIKTIM LAAAAĞNN!!!! (Bütün mahallede yankılanmıştı sesim)
Melih:Hayır Alev. Böyle söyleme sakın. Bu semti sevmek zorundasın. Asıl o zaman kaybedersin her şeyini.
Alev:ULAN BENİM KAYBEDİCEK BİŞEYİM Mİ KALDI?
Melih:Uğruna yaşicağın kimse mi yok Alev!?
Alev:Yok. Gerekirse bu semti yakar geçerim ben.
Melih:Naptı sana bu semt? Söylesene ne yaptı?
Alev:Benden ailemi aldı. Küçücük bi çocuğu tinercilerle dolu sokaklara terk etti. Gece soğuktan titrerken hiç acımadı o çocuğa. Banklarda uyurken üstünü örten kimsesi olmadı o çocuğun. Benim bu semte bi borcum yok. Benim bu semte vericek hiç bi şeyim yok. O yüzden bana sakın bidaha bu semti savunma.
Melih:Yaşadığın yer yuvandır Alev. Evindir. Ne kadar soğuk olsa da sokakları. Ne kadar ıssız olsa sa geceleri. Sen ne kadar yalnız olsan da senin evin burası. Senin yuvan.
Alev:Hayır. Yanılıyosun. Mutlu olduğun yer yuvandır. Acı çektiğin yer ise cehennemdir. Her şeyimi aldı benden. Neden bu semti sevdiğimi bile bilmiyorum. Artık acılarım üst üste geliyo Melih. Yıllardır içimde tuttuğum her şey şimdi aklıma geliyo ve haykırmak istiyorum. Sanki... Artık sona gelmişim gibi. Sanki yolun sonundaymışım gibi hissediyorum. Hani biri sokakta bana sıksa da ölsem diye.
Melih:Herkesin acısı kendine göre büyük. Ama geçmişte olanlar için bu semte küsme Alev. Güzel günlerimiz olucak söz veriyorum sana. Hem insanın kaybedicek bişeyi olmaması bazen daha iyidir. Eğer birine kızgınsan ya da geçmişte olanlar için intikam almak istiyosan bunu o kişiye yap. Semtine değil.
Alev:Eskiden bu semt güzel bi yerdi. Kaybettiklerimi içime gömerdim hep. Çocuktum. Bilemezdim. Böyle söyleyip avuturdum kendimi. Saklardım acımı. Ama nedense Aaron'la tanıştığımdan beri hayatım çok değişti Melih. Semtime küstüm lan ben.
Melih:Merak etme Alev. Bi yolunu bulucaz. Lavina ve... Berk miydi? (Evet anlamında kafamı salladım) Onları da alıcaz ve mutlu olucaz. Söz... Sadece küsme bu semte.
Alev:Tamam. (İç çektim) Böyle oluyorum artık. Kötü hissediyorum kendimi. Belki de ortam değişti felan ya ondan olabilir. Evimi özledim.
Melih:Haklısın. Her neyse. Boşver bunları şimdi düşünme. Demek.. Kabul edicez he?
Alev:Evet. Yarın sabah kabul edicem. Veee sen de benimle geliceksiinn.
Melih:Peki nasıl bulucaz Aaron'u?
Alev:Hahaha. Sanki çok zor bişeymiş gibi söylüyosun. Merak etme. Aklımda bikaç şey var. Önce okula gidicez. Sen de geliceksin. Büyük ihtimalle ordadır Aaron ve Ateş. Ve tabi Lavina ve Berk de onların yanında olmalı. Ben bi yolunu bulup Aaron'a ya da Ateş'e yanaşıcam. Seni de bi şekilde yanıma alıcam. İkisinden birinin bana güvenmesini sağlicam. Sonra da...
Melih:Arkadaşların yerini öğrenicez.
Alev:Aynen. Zaten sonra da Rafet Baba yeni bi görev verir.
Melih:Güzel. O zaman dinlen biraz. Yarın sabah babayla konuştuktan sonra OKULA GİDİYORUZZ!!!
