-Yazarın gözünden-
"Eee... Kararını verdin mi?" diye sordu Aaron.
"Evet. Kabul ediyorum. Sana çalışıcam. Koruman olarak! Sanki çok ihtiyacın var ya."
"Haklısın.. Korumaya ihtiyacım yok..."
Alev gerçeği biliyordu. Aaron, kendisini sadece yanında tutmak istiyordu o kadar.
"... Ama sana çok ihtiyacım var." Gülümsedi Aaron.
"Bunu neden istiyosun? Yani.. Neden bana bunu yaptırıyosun?" gözlerindeki öfke silinmişti Alev'in.
"Bu senin hatan!" birden gözleri parladı Aaron'un. "Bu kadar zor olmasaydın ben de sana bunu yaptırmazdım."
"Beni neden istiyosun?!" ses tonundan anlaşıldı ne kadar sinirlendiği.
Bi süre sessiz kaldı Aaron. Alev, onun cevap vermiceğini anlayınca gözlerini kapadı derin bi iç çekti ve konuyu değiştirdi. "Söz verdiğin gibi.. Onları bırakıcaksın."
"Tamam. Her şey söz verdiğim gibi. Hadi gidelim." Eliyle gitmeleri gerektiğini işaret etti.
"Nereye?"diye sordu Alev yerinden kıpırdamayarak.
" E sözümü tutmaya. "
" Şimdi mi? "
" Sen ne zaman istersen. Yani onları görmeyi çok istiyosun sandım. "
" He. Evet. Tamam. "kafasını sallayarak şaşkın bi şekilde cevap verdi." Dur ama önce Melih'e haber veriyim. Bakkalda beni bekliyo. "
Aaron gözlerini devirerek iç çekti. Sanki Alev'in sürekli Melih'ten bahsetmesine katlanamıyormuş gibiydi.
Alev koşarak bakkala girdi ve Melih'e anlattı her şeyi. Daha sonra koşarak Aaron'un arabasına bindi.
" Evine mi gidiyoruz? "diye sessizliği bozdu Alev.
" Hı-hı" kafasını salladı ve gözlerini yoldan ayırmadı.
" Fark ettin mi bilmiyorum ama senin yaptıkların yüzünden sürekli devamsızlık kaydım artıyo. "
" Okulu kim takar? "alaycı bir ifadeyle söyledi.
" Ben..? ". Alev'in cevabından sonra kısa bi kahkaha attı Aaron." Ne yani komik mi? Senin hayallerin olmayabilir belki ama ben de sonum senin gibi olsun istemiyorum. Allah korusun. "
" Amin canım Amin. "diyerek güldü Aaron." Geldik. "
Sıradan iki katlı bi evdi karşısındaki. Babasınınkinin tam aksine. Birlikte arabadan indiler. Fakat bi sorun vardı. Burası...Alev'in mahallesiydi! Hayretle Aaron'a baktı. Aaron, Alev'in şaşkınlığının sebebini anlamıştı.
" Ben ne kadar aptalım!! Gerçekten her şey gözümün önündeyken nasıl da anlamadım!!!"
"Öyle deme ya."
"Ve sen de pisliğin tekisin bu arada."
"Teşekkür ederim."kapıyı açtı ve içeri girdiler.
" Onları gerçekten evin içinde tutmuyosun heralde. "
" Hayır. Aşağıdalar. Gel. "birlikte bodrum katı gibi bi yere indiler. Odanın kapısı açılınca içersinin salon gibi bi yer olduğunu fark etti. Tuhaf bi şekilde güzeldi. Demek ki onlara gerçekten iyi bakmış. Diye düşündü Alev.
" Geldi mi?! "diyerek şaşkınlıkla Aaron'un yanına geldi Ateş.
" Evet. Sonunda yola geldi."gülümsedi.
" Ooo sizi görmeyeli uzun zaman oldu Ateş Bey. " diye alay etti Alev.
Ateş onu dinlemedi ve Alev'in duyamayacağı bi şekilde Aarona fısıldadı." O zaman sıra Lavina'da. "
" E hadi nerdeler!? "
" He canım gel. "Alev'i odanın arka tarafına götürdü. Lavina koltukta uyuyordu. Ama Berk ortalıkta yoktu. Alev bi an Lavina'yı görünce tuhaf hissetti. Uzun zamandır onu görememiş, varlığını hissedememişti. Şimdi tekrar yan yanaydılar.
" Berk nerde? "diye sordu Alev. Aaron ve Ateş'in yüzü asıldı birden."Nerde?"diye tekrarladı Alev.
" Siz de ne meraklıymışsınız şu Berk' e. O yukarda çatı katında. "
" Neden? "
" Rahat durmadı çünkü Lavina'yla ikisi yan yana gelince sürekli kaçmaya çalışıyolar. "dedi Ateş.
" Kaçmaya çalışıyolar!? "Alev birden sinirlendi." Ve sen de onları tutsak gibi tuttuğunuzu kabul ediyosun!"
"Aslında başka bi sebebi daha var..." Aaron dönüp Ateş'e baktı ve alaycı bi gülümsemeyle konuşmaya devam etti. "Ateş efendi onların yan yana olmasına katlanamadı. Yani ayrı odalarda kalmalarını o istedi. Benim kararım değildi."
"Ne güzel sattın bee" dedi Ateş.
"Neyse ne. Hadi bırakın da gidelim artık."
"Tamam bebeğim ne bu acele?" dedi Aaron.
"Ulan bak sabahtan beri canım diyosun bişey demiyorum, susuyorum. S***rım senin ağzına.".
"Tamam ya. Alışkanlık olmuş." Aaron bunu Alev'i kızdırmak için söylemişti ve Alev de bunun farkındaydı.
Lavina gürültüden uyandı ve karşısında Alev'i gördü. Hala uykuluydu. "Alev. Geldin mi?" yavaşça doğruldu.
"Baya mutlu görünüyosun geldiğim için ya sağol." diye sitem etti Alev.
"Eğer gitmek istemiyosan burda kalabilirsin. Sizin gibi kızlara her zaman kapımız açık." Lavina'ya bakarak göz kırptı Ateş.
Lavina beklenmedik bi şekilde küfrü bastı Ateş'e.
Lavina kalkınca 4'ü birlikte çatıya gittiler. Kapı açıldığında Berk sandalyede oturmuş yere bakıyordu dalgın dalgın. Kafasını kaldırıp Alev'e baktı. Gözlerinin içi parlıyordu.
"Alev!!"
"Berk!!"
Berk ayağı kalkmaya çalıştı fakat sendeledi ve tekrar sandalyeye çakılı kaldı. Alev o an anladı Berk'in sandalyeye bağlı olduğunu. Dönüp Aaron'a baktı.
"Ne lan bu?! Hani iyi bakmıştın? Hani güvendeydiler! Bildiğin rehin almışsın sen çocuğu!! Ko**un evladı!"
"Uuuuf."gözlerini kısıp Alev'e baktı Aaron.
Ateş sebepsizce panikledi ve Berk'i çözdü." İyi davrandık ona. Valla billa!"Gözleri Lavina'nın üzerindeydi. Ona sorun olmadığını belirtmek istemişti.
Berk birden Alev'e sarılınca Aaron'un alaycı yüz ifadesi yerini saf öfkeye bıraktı.
" Tamam bu kadar yeter. Artık ben sizi okula bırakıyım. "birden ciddileşmişti Aaron. Ve sonra sanki Alev'in onu kıskanmasını istermiş gibi:" Bi an önce bırakıyım sizi de sonra gidip Selin'i alcam daha. "
" İşte koyun can derdinde kasap et derdinde. Biz ne diyoruuz bu ne diyo. Hala Selin de Selin. Biz sana ayak bağı olmayız merak etme."
"Senin hakkında hiç bişey merak etmiyorum zaten." Aaron taktik yapıyordu. Bunu Alev de fark etmişti. İlgisiz görünüp peşinden koşturma çabası içindeydi. Ama Alev asla buna kanmazdı.
"Çok da tın."
5'i birlikte arabaya gittiler. Arabayı Aaron sürüyodu. Okula geldiklerinde Alev, Berk ve Lavina indi arabadan ama Ateş hala arabadaydı. Demek ki okula gelmicekti yine. Sigara bile içemeden sınıflarına gittiler. Alev her şeyin bu kadar hızlı ve kolay gerçekleşiceğini tahmin etmiyordu. Şimdi sanki arkadaşlarından hiç ayrılmamış gibiydi.
Diğerleri okula girince. Aaron, Alev'in arkasından baktı ve sessizce "Bakalım yarınki sürprizim hoşuna gidicek mi?" dedi ve gaza basıp gitti.
