Yaram gittikçe toparlamıştı kendini. Ben de iyi hissediyordum artık. Yürüyebiliyordum. Haftalardır aklımda sadece Lavina ve Berk vardı. Bana bi tuzak kurulduğundan emindim ama kim olduğunu tahmin edemiyordum. Melih'le aramız oldukça iyiydi. Günden güne birbirimizi tanımaya başlamıştık. Rafet Babanın benimle ilgili şüpheleri de ortadan kalkmış olmalıydı. Baba bahçeyi dolaşıyordu. Ben hemen aşağı indim. Artık ona güveniyordum. Ve ona anlatmam gereken şeyler vardı. Koşarak babaya yaklaştım.
Alev:Baba?
Baba:Evet? (Sanki onun yanına geleceğimi biliyormuş gibi dönüp baktı bana)
Alev:Baba konuşmamız gerek.
Baba:Ne hakkında? (Gülümsedi.)
Alev:Benim..
İyice gülümsemeye başladı Rafet Baba. Birlikte çardağa geçip oturduk.
Alev:Baba ben o gün hastaneye senin sayende geldim.
Baba:Evet. (Sanki haftalardır bunu anlatmamı bekler gibiydi.)
Alev:Sen beni o yolda buldun. Ama ondan öncesini bilmiyosun dimi?
Hayır anlamında kafasını salladı Rafet Baba.
Alev:Ben oraya tek gelmedim. Lavina ve Berk adında iki arkadaşım vardı. Onlarla birlikteydim o gün. Sonra silah sesi duyduk ve bi sokağa saptık. Yerde bi silah gördüm. Silahı almak için eğildiğimde beni vurdular. Ben bi an bayıldım. Fakat uyandığımda ne Lavina ne de Berk ordaydı. Ben de yola attım kendimi. Biri kurtarsın diye..
Baba:Anladım. Keşke bunu daha önce söyleseydin. Şimdi.. Onları bulmak için benden izin istiyosun öyle mi?
Alev:Evet Baba. Yani iznin olursa.
Baba:Peki. Ama dikkatli ol. Tek gitme. Melihle Furkanı al yanına.
Alev:Tamam baba çok teşekkür ederim!
Hemen fırladım ve üstümü değiştirdim. Furkanı ve Melihi çağırdım. Nereye gideceğimi bilmiyordum. Tam bahçenin kapısından çıkarken Melih elime bi silah tutuşturdu. Cebime de mermilerini.
Melih:Silahsız mevzuya mı gidilir kız? (Gülümseyip göz kırptı.)
Alev:Kız?? Konuşma şekline bak iyice manyadı bu da. (Güldüm)
Beraber arabaya bindik. Arabanın bagajına 2 tane Uzi koydu Furkan. Sonra şoför koltuğuna geçti. Furkan o gün beni buldukları sokağı biliyordu. Zaten beni o gün yoldan alan kişi de Furkanmış. Sokağa geldiğimizde yavaş yavaş hatırlamaya başladım birtakım şeyleri. Aynı olayları geriye dönüp tekrar yaşamalıydım neler olduğunu hatırlamak için. Yürüdüğüm yerleri teker teker gezdim. Silahı almak için eğildiğim yerde durdum. O an kulaklarımda bi ses yankılandı. Lavina'nın sesi. Benim adımı sayıklıyordu. Sonra birkaç el silah sesi daha duydum. Fakat o silah sesinden sonrası yok aklımda. Bu kadarını hatırlayabildim. Acaba onlar da mı vurulmuştu? Yoksa kaçıp kurtuldular ve hala beni mi arıyorlar? Etrafta hiç kan izine rastlamadım vurulmuş olmama rağmen. Belediyenin gelip buraları temizleyeceğini sanmıyorum. Çıkmaz ve oldukça ıssız bi sokak. Bunu yapan veya yapanlar her kimse işini çok temiz bi şekilde yaptığı kesin.
Furkan arabada bekliyordu. Melih ise etrafa bakınıyordu beni nerden vurmuş olabilirler diye. Ya da bilemiyorum herhangi bi ipucu için aranıyordu. Yaklaşık yarım saat araştırdık sokağı.
Alev:Ne buldun.
Melih:Hiç bi şey.
Arabanın camına tıkladım. Furkan camı açtı.
Alev:Sen şüpheli bir şeyler gördün mü etrafta?
Hayır anlamında başını salladı.
Melih:Eee şimdi ne yapıcaz? Hiç bişey bulamadık.
Alev:Bilmiyorum.. (İç çektim)
Bi süre sessizlik oldu.
Melih:Ağrın var mı?
Alev:Biraz.
Furkan:(Camı açtı) Oğlum içeri gelsenize hava soğuk.
Melih kolumdan tutup beni arabaya bindirdi.
Furkan:Hiç bi iz yok. Onları nasıl bulucaksın?
Tam cevap vericekken telefonum çaldı. Salih Abi arıyodu. (Kendisi babanın adamlarından)
Alev:Alo?
Salih:Alev! Furkanla Melihi al gel çabuk!
Alev:Noldu abi?
Salih:Mevzu çıktı gene bizim malikanede koşun gelin! Hadi.
Alev:Ne mevzusu noldu?!
...
Alev:Kapattı... Furkan çabuk bas malikaneye. Sıkıntı çıkmış yine.
Bunu söyler söylemez pedalı kökledi Furkan. Son hızla malikaneye daldık. Çatışma sesleri 2 mahalle öteden duyuluyordu.
