LAVİNİA

Seni Koruyacağım

*Miraç Akdağ

Kaybediyordum onu. Saniyelerle canımdan çok sevdiğim kadını kaybediyordum.

Ben bu gece anlıyorum ki ben ondan intikam alamam. Babasının yaptıklarından kadınımı suçlu tutamam.

Onun canını yakanın canını alırım. Seni daima koruyacağım güzelim . Ne kuzenim olan o piçin ne de başka birinin sana dokunmasına izin vermiyeceğim.

Gerekirse ailemden bir kişiden daha olurum . Ama seni benden almalarına izin vermem.

~Beş saat önce~

Odamın camından havuzun rüzgarla dalgalanmalarını izliyordum.

Uyuyamıyordum. Ne zaman gözümü kapatsam annemin çığlıkları geliyordu kulağıma.

'aağğğaaahhh. İkizler. Çocukları kurtarın. Ceyhun nerdesin . Yardım et . Kızlarımız ölüyor ! Koş yetiş. Miraaaaaaaççç'

Annemin son sesi kulaklarımda durmadan çınlıyordu.

On yıl önce *yangın gecesi*

O akşam babam şirkete , bir görüşmeden geç gelmişti. Şirkettedeki işlerle ilgilenmediği için işler yığılmıştı.

İşleri üç saatte anca halletmiş gece yarısı eve dönüyorduk. Çok yorgundum. Eve gider gitmez anneme bir öpücük verip kendimi yatağa atacaktım.

Eve yaklaştığımızda insanlar sokağı doldurmuştu.

Bir yangın olduğu gecenin karanlığını saran dumandan belliydi.

Gece olmasına rağmen dumanın karalığı gecenin karanlığına karşı çıkar gibi dikkat çekiyordu.

Babam daha hızlı sürdü arabayı.
Bir şeyler mırıldanıyordu kendi kendine.

Evimizin önüne geldiğimizde ev diye bir şey yoktu.

Evimiz büyük bir alev topuna dönüşmüştü.

Annemin çığlıkları kulağımı doldurdu. Koşarak içeri girmeye kalktım. Ama babam beni tuttu.

"Babaaa! Bırak beni . Annem...Annem ölüyor. Kardeşlerim ölüyor . Lütfen baba bırak beni . Anneeeeeee!"

Babam konuşmuyor sadece beni sıkı sıkı tutuyordu. Ben ise kriz geçiriyordum.

Annenim çığlıkları kulağımda çınladıkça
"Baba bırak beni , bıraaaakkk!! Nolur bırak" diyordum.

Ama nafileydi. Her sözümde babam beni daha sıkı tutuyordu.

Elinden kaçmak annemi , kardeşlerimi o yangından çekip almak istedim.

Yapamadım...

Annem gözümün önünde kül oluyordu.

Hep bana "Sen benim küçük kahramanımsın. Eminim ki beni her seferinde , başımdaki beladan kurtaracaksın"

Kurtaramadım anne seni. Kardeşlerimi kurtaramadım. Senin küçük oğlun bir kahraman değil.

Artık daha fazla ayakta tutamamıştım kendimi . Kaldırıma oturup ağladım.

Bir yandan ağlıyor bir yandan annemin , kardeşlerimin çığlıklarını dinliyordum.

Babamsa yanıma çökmüş karısının ve çocuklarının kül oluşunu izliyordu.

"Merak etme oğlum bunu yapanlar intikamsız kalmayacak"

"Be-ben intikam değil , annemi istiyorum. Annemi getir baba bana . "