PARALEL (MALEC)

Raphael

Amber aramızda en güçlü görünen olsa bile en çok onu etkilemişti.

Bana ne çıkacak bilmiyordum. Onlar gibi fantastik bir hayatım yoktu. Sıradan işkoliktim.

Odaya yürümeye başladım. Ekrandaki gibi simsiyahtı. Nerde kamera var görünmüyordu.

Brnde her yere el sallamaya başladım.

Kesin bana bakıp gülüyorlardı

.......

(Aslında dışarıda):
-Napıyo bu??
-Salak ya boşver.
-heralde anısına el sallıyo?
-manyak
.......

Simülasyonuna hoş geldin Raphael görünüşe göre senin kötü anıların o kadar fazla değil ve sıkıcı.

O yüzden sana korktuğun gelecekten bir an göstereceğim. Ve o evrende bunun gelecekte gerçekten olduğunu unutma!!

Ne olabilirdi diye düşünüyordum. O sırada karşımda genç bir kız belirdi dikkatlice bakınca onun kızım Dove olduğunu anladım.

Çok büyümüştü çok güzel olmuştu. Nerdeyse 18 yaşında görünüyordu.

Gözleri aynı annesi gibiydi... İzzy gibi...

Dove odasında oturmuş ağlıyordu. Ortalıklarda ikizi madison görünmüyordu.

Odası oldukça sadeydi.

Yatağına uzanmış günlüğüne bir şeyler yazıyordu.

"Sevgili günlük... Bugün sana yazacağım son gün... çünkü ben giyorum buralardan.

Bu baskıya dayanamıyorum.Herkes tarafından dışlanıyorum.

Niye sevdiğim kişi yüzünden mi? Rengimden mi? Yoksa popüler olmadığım için mi?

Söyledikleri her şey artık çok ağır geliyor bana. Dayanamıyorum.

Ailem ise benle konuşmuyor bile. Çok işleri varmış. Madison üniversite için kanadaya gittiğindrn beri tek başımayım bu hayatta.

Ne ailem ne 1 arkadaşım ne de sevgilim vardı. Tam tamına tek başınaydım

Artık olmuyor. Geçen hafta kızlardan hoşlandığım için aşağılandım.

Ondan önceki ay ise melez olduğum için ten rengimden dövüldüm.

Dinim yüzünden de dalga geçildim.

Dayanamıyorum artık. Niye insanlar böyle ??

Niye bu kadar aşağlayıcılar??

Neden kendi ileri ile ilgili olmayan şeylere bu kadar meraklılar??

Neden dünya bu kadar adaletsiz??

Neden herkes eşit olamıyor?

Sonuçta hepimiz insan değil miyiz??

Belki ailem benle ilgilenselerdi daha fazla böyle olmazdı.

Beni kaybetmelerine belki üzülmezler.

Belki babam parasını değil beni kaybettiği için rahatlar bile.

Bu hayat çok zor. Ve ben daha fazla burda olamam. Burdan gidince daha köyü bir yere gideceğim galiba...

Annem eş cinsellerin cehenneme gideveğini söylerdi... ve kendinin canına kıyanların.

Galiba gideceğim yer orası. Bence dünyadan daha iyi bir yerdir orası.

En azından dışlanmam. Dimi??

Neyse araştırdım baya en kolay nasıl ölünür acısız falan. Ama yokmuş. Zaten çektipimden daha fazla olcağını sanmam.