Жонгүг Жиминыг унтлаганы өрөөний орон дээр хэвтүүлээд, өөрөө дээр нь гарч уруулыг нь зөөлөн үнсэв.
"Чи бэлэн гэдэгтээ итгэлтэй байна уу? Хүсэхгүй байвал бид хийхгүй байсан ч болно"
"Үгүй ээ. Би хүсч байна. Чамд бол би үргэлж л бэлэн байсан"
Жонгүг инээмсэглэн, хайр шингэсэн харцаар Жиминыг удаан ажиглаад, хүзүүнд нь уруулаа хүргэв.
"Чи минь дэндүү үзэсгэлэнтэй"
Жонгүг Жимины хүзүүн дээгүүр шимж, улаан толбонууд үлдээж эхэлхэд Жимин хүнд амьсгаадан, тачаадаж ядаж байлаа. Жонгүг Жимины цамцыг тайлаад газар шидэн, цээжин дээгүүр нь хэлээ гүйлгэж, хөхний товчийг нь хазалхад Жимин чангаар гиншин, уруулаа зуулаа.
"Чамтай анх уулзсан өдрөөсөө одоог хүртэл би чамайг хаана ч байхгүй тансагаар боддог. Бууны шархтай гудамжинд, бороонд нороод сууж байхад шүхэр барьж өгсөн тэр сахиусан тэнгэр шиг чи хэзээ ч санаанаас гарч байгаагүй"
Жонгүг Жимины цээжин дээгүүр хөнгөхөн үнсэн, доошилсоор өмдөн дээр нь ирээд бага зэрэг өндийн, аль хэдийн босчихсон андыг нь зөөлөн илэхэд л Жимин татагнаж, хичнээн эмзэг байгаагаа илтгэнэ.
Жонгүг удаанаар Жимины өмдийг дотуур хувцастай нь тайлахад Жимин бага зэрэг ичив бололтой, хөлөө хумин өөр тийшээ харахад Жонгүг түүний хоёр хөлийг хоёр тийшээ нь алцайлгаад
"Хэлсэн байх аа? Пак Жимин л бол би бүх зүйлд нь дуртай байна аа гэж?"
Жонгүг Жимины эрхтэнг эхлээд гараараа зөөлөн үрж байгаад амандаа хийхэд Жимин аахилан,
"Ахх Жонгүг а"
Жонгүг зайрмаг шиг долоож, хэлээрээ тоглож байгаад амандаа хийн удаанаар хөхөж эхлэв. Жимин нуруугаараа хойш хотойн, Жонгүгын толгойн дээр гараа тавин давхар түлхэж өгч байлаа.
Хоолойд нь тулан эвгүй байсан ч Жонгүг зогссонгүй удаанаас хурданлуу хөхсөөр Жимины амархан тавиулчихав. Жимин ч орь дуу тавин хамаг биеэ суллахад Жонгүг цагаан шингэний талыг нь залгиад, талыг нь хуруун дээрээ тавин
"Хонгор минь бид дуусах болоогүй байхад ядарчихсан уу?"
Жимины чихэнд шивнээд тэр үрийн шингэнтэй хуруугаа Жимины нүхэнд хүргэн, дотогш оруулахад Жимин шууд л орилон, уйлагнав.
Жонгүг Жиминыг доош дөрөв хөллүүлээд, өмдөө шувтлан гантайсан том эрхтнээ түүний нүхэнд тулган бариад, Жимины чихэнд
"Их өвдөнө шүү. Тэвчээрэй?"
Жимин арай ядан амнаасаа авиа гаргахад Жонгүг эхний бүлэлтээрээ Жимины сэрлийн цэгийг онохоор бүхэлд нь хийж орхисонд Жимин өрөөгөөр дүүрэн орилж, орны даавуунаас зулгаан, аньсыг нь даган ганц хоёр нулимс урссаар
"И-ингэж их өвдөнө гэж- ахх!"
"Жимин. Их бариу байна. Сайхан байна"
Жонгүг Жиминыг аргадах мэт нуруун дээгүүр нь зөөлөн үнсэж өгч байлаа. Хэсэг хөдөлгөөнгүй байсны эцэст Жонгүг удаанаар хөдөлж зөөлхөн бүлж эхлэв. Хүч ирэх тусам Жимин янагаар гиншин, өрөөнд тэдний ор хөнжлийн ажлын чимээ л дуулдана.
Жонгүг өвдөглөн, удаан ч гүн орохоор хийж байсан нь түүнд ч тэр таатай байлаа. Жонгүг Жимины хөлөрөх арьсан дээгүүр гараа явуулан, өө сэвгүй цагаан нуруун дээр нь шимж, тамгаа үлдээн, аахилан амьсгаадана.
Цаг явах тусам Жимин ядарч, дөрөв хөллөх ч тэнхэлгүй болоход Жонгүг түүний дээшээ харуулан хэвтүүлээд, хөлийг нь мөрөн дээгүүрээ давуулан барьж, илүү хурдан бүлж эхлэв.
Жимин дэрний хоёр өнцгөөс чанга зууран хааяадаа Жонгүгын нэрийг дуудан гиншинэ. Ойртсоноо мэдсэн Жонгүг хүчтэй мөн хурдта бүлсээр Жимины дотор тавихад Жимин дуу алдан, Жонгүгийн хүзүүнээс зууран тэврэв.
Жонгүг Жимины хөлөрч норсон үсийг хойшлуулж, духан дээр нь үнсээд
"Сайн байлаа миний бяцхан залуу"
Жимин одоо ч амьсгаагаа дарах гэж хичээн орон лээр хэвтээд Жонгүлүү харан
"Чи яагаад дээгүүрхээ тайлаагүй юм?"
"Дээгүүрхээ тайлсан бол чи уйлаад хамаг уур амьсгал нураачих байсан. Зүгээрдээ чамд дахиад харах зөндөө боломж байгаа"
Жонгүг донтой инээмсэглэн дахин Жиминыг оролдвол Жимин цаашаа харж хэвтээд
"Надад одоо үнэхээр тэнхэл алга аа"
Жонгүг Жимины ардаас тэврэн хэвтээд
"Тэгвэл хоёулаа жоохон унтчихъя"
Саяхан л дуу шуутай байсан өрөө одоо анир чимээгүйд автаж, зөвхөн хоёр хүний л гүнзгий амьсгалах чимээ сонстоно.
