βρέθηκα σε ένα μέρος γεμάτο γκρεμούς και συντρίμμια
αλλά το προτιμώ από τον πλαστικό άχρωμο παράδεισο σας
γεμάτο από ανίερους αγγέλους, λαμπερά αποκαίδια ,της ζωής σας ''στολίδια''
εγώ μένω αυτός ο καταραμένος , λευκός αγνός δαίμονας σας
και είδα τα καλύτερα μας χρόνια να φεύγουν..να φεύγουν
και μάχη με τον ανίκητο θάνατο , στα ίσια ξεκίνησα
στα σκοτάδια ,μόνος, σαγηνευτικές χίμαιρες με γυρεύουν
στέκομαι στα πόδια μου, όπως εκείνη τη ατελείωτη νύχτα
και πλέον άρχισαν να ξεθωριάζουν τα μάτια σου που πλέον δε με βλέπουν
μπορεί να σε ρωτήσουν τι έγινα ,τι έπαθα ,που χάθηκα
εσύ απλά ,αν και δε το νιώθεις ,πες ότι μέχρι εδώ ήταν κουράστηκα
όλο το βάρος της ψυχής μου με βαλτώνει ,και είμαι μόνος, μόνος
επιτέλους το βλέπω ,όλο αυτό τελειώνει και θα είμαι μόνος ,μόνος
άνεμος, θύελλα, άρχισα πλέον να γίνομαι
σκόνη, φωτιά, με σκοτάδι τώρα εκεί ψηλά τυλίγομαι
ποτάμι ,αέρας, πέτρα άρχισα πλέον να γίνομαι
στη γη ,σαν θάνατος, θα συνεχίσω να πνίγομαι, να συντρίβομαι
φίλα με να τελειώσει εδώ ,όλο αυτό και να είμαι μόνος .μόνος..
