Κοίτα, σου λέω, κοίτα ακόμα πιο ψηλά
έρχονται ξανά τα σκοτεινά πουλιά
προάγγελοι της καταστροφής
δείχνουν το τέλος μίας καταραμένης εποχής...
τώρα αισθάνομαι ,και νιώθω στο στήθος τη φωτιά
το τέλος μοιραία είναι ακόμα πιο κοντά
στο λαβύρινθο του μυαλού μου μπερδεμένος τρέχω
μα δεν υπάρχει αρχή και τέλος ,παντού το βλέπω...
νιώθω τα φτερά μου πια αδύνατα
δεν θα ξαναπετάξω ,πάνω από τα κύματα
το βλέμμα μου νιώθω ελάχιστο, θαμπό
η ψυχή γυρεύει γαλήνη κάπου στον ουρανό...
όλο μου το είναι πνιγμένο σε τέλμα
γύρω μου τα πάντα βουτηγμένα στο αίμα
το τέλος στο είπα έρχεται ύπουλα , σιγά
εσύ απλά κοίτα τα σκοτεινά πουλιά...
