A Memory To Remember

8

Thank you fantasticwizard57 you're a life saver 😂💖

Napatingin ako sa wall clock na nakasabit sa pinaka-likuran ng classroom na kinalalagyan ko. Ilang minuto na lang pala lunch break na.

I sighed and looked at the window for a moment.

The cold breeze from the outside blew the curtains away making it look as if it's dancing.

Ilang araw na rin pala no'ng huli kong makita si Harris. And weirdly, I have this feeling if wanting to see him.

Hindi ko kasi napigilang isipin kung naging masyado ba akong harsh sa kanya.

Yes, he did kiss me for no apparent reason pero tama ba na bulyawan ko siya dahil lang sa pangungulit sa 'kin? He said he was so sorry for doing it and he wants to make amends but darm, feeling ko nilamin na ako ng galit at pride no'ng pagkakataon na 'yon.

Now he's nowhere to be found. Sa buong school,  siya lang ang nagingkasa-kasama mo and I feel a bit off without him by my side.

Tinotoo niya nga 'yong utos ko na layuan na niya ako dahil galit na galit ako sa kaniya.

Nang matapos na ang subject namin iniligpit ko na ang gamit ko saka umalis ng room.

Hindi ko kasi alam kung kanino kukunin ang susi ng C.R. sa room namin kaya nagpasya akong sa labas nalang tutal may C.R. pa din naman doon, naiihi na kasi ako kaya kailangan ko nang ilabas yung toxic sa katawan ko.

Naglakad ako papuntang C.R. asan na kaya yung gagong yon? Hindi na nagparamdam.

And yes I admit, I miss him. Miss ko na pangungulit niya, pang aasar niya, pagtawa niya.

Also, those words he said na kukunin niya ang tiwala ko, so he deserves to be my friend.

Sobrang nagsisisi ako sa ginawa ko. Napakatanga.

Pagkapasok ko sa CR ay agad akong pumasok sa isang cubicle, isinara ang pinto nito saka umihi.

I sighed in relief. Buti nalang din at malinis itong C.R. na to at may label sign sa labas kung saan ang lalaki at kung saan ang babae.

I mean yeah, syempre private school to, malamang malinis.

Paglabas ko sa cubicle, bigla na lamang nawalan ng ilaw sa loob. This can't be happening.

Agad akong binalot ng takot kaya napasigaw ako ng malakas. Pakiramdam ko bumabalik nanaman yung dati.

Pakiramdam ko papasok sila sa pinto na yan at pagtutulungan nila ako.

Ang dilim ng C.R. hindi ako makakilos ng maayos dahil alam kong may mangyayari nanamang masama.

Ilang beses akong sumigaw habang pinilit na binubuksan ang pinto. Nababalot na ako ng takot at kaba.

"Tulong! Palabasin niyo ako dito!" Sigaw ko.

Halu-halo ang emosyon na nararamdaman ko, takot, galit, kaba. Napaiyak nalang ako dahil hindi ko talaga mabuksan ang pinto.