A Memory To Remember

24

Simula nung sinagot ko si Harris para maging kami na talaga officially, hindi niya ako pinapabayaan, lagi akong spoiled sa mga pagkain kaya minsan naiinis na ako dahil lagi niya akong ginagastusan which is hindi naman talaga dapat kasi alam kong may pangangailangan din siya.

Inaalagaan niya ako ng maayos, kahit na ang daming tao sa paligid namin ay hindi siya nahihiyang hawakan ang kamay ko, halikan ang noo ko at yakapin ng mahigpit.

I feel so secured with him. And as day passed by, my feelings for him goes deeper and deeper. Mas lalo akong nahuhulog sa mga pinaparamdam niya, mas lalo akong nahuhulog sa pag-aalaga niya sa akin. It feels like he's willing to do everything just to make me happy.

And that's enough. I really do appreciate his efforts just to make me smile.

His silly jokes, his care, his love, his weird personality really means a lot to me. It feels like I'm floating watching him happy for the both of us.

Tama ang desisyon kong makipagrelasyon sakanya, dahil ipinakita niya sa akin na kahit hindi ako perpektong girlfriend, hindi niya iyon sinumbat sa akin, hindi niya pinakita kung ano ang kulang sa akin, he accepts all of my flaws and imperfections, and that's what I dreamed for.

Minamahal ka ng taong mahal mo? Hindi lang nakakasaya, hindi lang nakakatuwa, kundi blessing yon na binigay ng Diyos.

I've learned, that pain is not a valid reason to stop loving someone, 'cause pain will make you stronger in every step of the way, and God will guide you on the person that will love and accept you on who you are.

I know, how difficult for me to trust, to open my heart to the people around me but Harris made me realize, that being stone-cold hearted will repulsing the people who wants to stay with me.

Tinataboy ko yung mga taong gustong magmahal sa akin, and that was wrong. Harris thought me, na kahit isang beses lang, magtiwala ako sa tao. And I gave my trust to a person who will never break it.

I gave it to Harris, mahal na mahal ko siya kaya ko iyon binigay sakanya. Kuntento st panatag akong hinding hindi niya iyon sisirain.

Ramdam kong mahal niya ako, at alam kong hinding hindi niya ako sasaktan.

He promised. Alam ko ang ugali niya, hinding hindi siya nagbebreak ng promise. He's my knight in shing armor, matagal ko din siyang naging kaibigan at nakita niya kung gaano ako kawasak nung mga panahon na yon, at hindi niya ako iniwan.

"Alam mo kung bakit galit na galit kami sayo?" Saad ni Philie. Nakapaligid silang magbabarkada sa akin. Nandito kami sa abandonadong room ng school, kinuha ako nila Telle. Pumalag pa ako nung una ngunit hindi ko makaya dahil tatlo sila at dehamak na mas malakas sila kaysa sa akin. Pagdating namin dito ay nakaabang na sila Dan, Wendy at Philie.

Hinding hindi talaga nila ako tinatantanan.

Lumapit si Philie sa akin, punung-puno ng galit ang mga mata niya, galit, lungkot, at sakit. Nakatayo lang ako habang titig na titig sakanya. Nakamasid lang sa amin yung lima.

"Kasi lahat nalang ikaw ang gusto!" Nanginginig ang buong katawan niya nang sinabi niya ang mga katagang iyon. Her voice echoed. Napakatahimik ng paligid kaya sobrang lakas ng boses niya dito sa room na to.

"Hindi mo alam kung gaano ako kainggit sayo, Faith" saad niya. Nakatulala lang ako sakanya, hindi ko maproseso, bakit siya naiinggit sa akin?

"Natatandaan mo pa ba?" Saad niya, humalukipkip siya saka tumawa ng may pait.

"Pinakilala kita kila Mommy at Daddy, kasama si Dan" saad niya saka tinuro si Dan sa likod niya.

"They knew, that you're a top student on this fucking school. They knew how intelligent you are, how cheerful you are, how active you are!"