Aşk, kalbi sarsan bir duygu. Öyle bir sarsar ki kriz geçiriyormuşsunuz hissi verir. İnsan aklını toparlayamaz, dengesi şaşar. Baş döndürür, aşk. Büyüsü de buradadır, zaten. Peki aşkı tatmış bir insan normale dönebilir mi, o büyü sona erdiğinde büyünün etkisi geçer mi? Yani insan, aşk duygusunu yitirdiğinde aşkı yaşamamış eski haline dönebilir mi ?
Cevap, kesinlikle hayır. Aşk öyle güçlü bir duygu ki misafir edildiği yerde kalıcı bir iz bırakmadan gitmiyor. Bu iz insandan insana değişiyor tabii. Olgunlaştırıyor da bir bakıma. Tecrübe sahibi oluyoruz bu sayede. Aşk anlık güzeldir zaten geriye kalanlar can yakar. Kısa sürmesi üzücü bir şey. Ancak aşkın olayı bu. Gelir, güzellikler getirir beraberinde; sonrasında kırıklıklar bırakır ki her elimiz kalbimize gittiğinde batalım. Kanayalım.
Aşk gülle başlar dikenle son bulur. Güzeller güzeli gül kokusuyla etkiler bizi. Sonra gerçek yüzünü döner bize, o sivri dikenlerine gelir sıra. Elimiz battıkça gülü gördüğümüz için mutlu oluruz ancak acısını çektiğimiz o gülün üstünde çok durursak kan kaybından ölebiliriz.
Bir gül çok yakmışsa canınızı, başka bir güle fırsat verin. Belki dikenleri önceden kesilmiş olur, kim bilir ?
Sağlıkla kalın, önemli olan gerçekten sağlık. Gerisi halloluyor bir şekilde. Kendinize iyi bakın. Çünkü siz değerlisiniz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENLİĞİN YANSIMALARI
RandomBir esinti yalarken yüzümü, ayaklarım ıslak kumlara batıyordu, dalgalar hafif bir hırçınlıkla çarpıyordu bacaklarıma. Eteğimin yarısını ıslatan bu huzuru seviyordum. Dünyanın ışığı turuncu hallerindeydi, en sevdiğim haliydi. Tatlı bir ses duyuyordu...
