H A S T A L I K

4.Bölüm: Ya kaybedersem!

'Anne!' diye bagırdım yine . Annem bembeyaz elbisesi içinde bana gülümsüyordu, gözlerimden yaşlar akarken agzımdan yine 'anne' sözcügü dökülmüştü. Bir kaç adım atarak yanıma geldiginde şaşırmalımıyım mutlumu olmalıyım karar verememiştim. Annem kollarını bedenime doladıgında yaklaşık bir yıldır bulamadıgım huzuru buldugumu hissettim. Yüzümde tebessüm oluşurken ' seni çok özledim' diyebildim sadece. Nerede oldugumu bilmiyordum ama annemin kokusu o kadar gerçekçiydi ki içime çekebildigim kadar çektim. ' gitmelisin tatlım' dedi ilk konuşmasında gitmemi istemesi içimi sızlatsada başımı olumsuz anlamda salladım.' hayır... Hayır seninle kalmak istiyorum anne lütfen' hıçkırıklarımın arasından sesimin anlaşıldıgından bile emin degildim. Kollarım boşluga düşünce kapalı oldugunu yeni farlettigim gözlerimi açtım ' anne nerdesin. Neden gittin hee. Niye beni bıraktın.. Anne yalvarırım geri gel' boşlukta hareket ediyor, nereye oldugunu bilmeden bagırıyordum. Dizlerimin üstüne çökerek duygusuzca ellerimi izlemeye başladım, annem bir kez daha beni terk etti. Bu düşünce beynimde dönüp dururken bir ses dikkatimi çekti ve sese odaklandım. Bip....bip....bip.. Düzenli sesler birbirini takip ederken gözlerime fazla gelen ışıkla kendimi kaybettim.

Göz kapaklarım üzerlerine taşıyamayacakları bir yük yüklenmişcesine bana zorluk çıkarıyor, emirlerime karşı gelip, kendi kafalarina göre davranıyorlardı. 'Gece'  yorgun çıkan erkek sesini ilk önce tanıyamasamda gözlerimi açıp biraz bekledikten sonra bu kişinin Buğra oldugunu gördüm. Endişeli bakışları benimle saatlerce konuşmak istedigini haykırsada kendini tuttugunu biliyordum. ' ba...babam nerde' kekelemem yetmemiş gibi cılız çıkan sesim kendimi kötü hissettmeme neden olmuştu. Ben cevabi beklerken aniden gözümün önünde görüntüler belirmeye başladı, ben buraya nasıl gelmiştim... Ediz..

Gözlerim iri iri açılırken akan yaşları durdurmak için hiç ugraşmadım. Kolumdan serum ignesini tek hamlede çıkardıgımda ignenin açtıgı delikten kan damlası süzülmeye başlamıştı, Buğra neyi hatırladıgımı sonradan anlamışcasına kollarını bedenime sarıp beni sakinleştirmeye çalıştı, hem aglıyor hemde bagırıyordum Allah ım yalvarırım Ediz e birşey olmasın. Ediz e arabanın çarptıgı görüntüler gözlerimin önünde şimşek gibi çakarken kolum bacagım başka bir yerde sallanıyor Buğra nın kollarından kurtulmaya çalışıyordum. Kulagıma yaklaşıp fısıldamaya başlamıştı 'Gece sakin ol seni onun yanına götürücem ama sakin olman gerek' Ediz in adını duyar duymaz uysallaşmıştım, başımı hızla evet anlamında salladıgımda kollarını gevşetip gözlerimin içine endişeli bakışlar gönderdi. Beni yatırdıkları yataktan önce o kalktı ve ne oldugunu anlamadan beni kucagına aldı, karşı çıkmadım kendimi yorgun hissediyordum.

Bir kapının önüne geldigimizde beni kucagından indirdi, hızla kapı kolundan tuttum ama elimin üstüne örtünen el açmama izin vermedi ' içeri gitmemiz yasak Gece' sesindeki hüzün sadece benim hissedebilecegim türdendi. Elimi kapı kolumdan çektiginde kaşlarımı çattım, beni kendine dogru çekerek bir iki adım daha ilerletti. Ona dogru dönük olan yüzümü yanımda duran büyük pencere tarzı yere çevirdigimde agzım açılmış ve istemsizce gözlerimden bir damla yaş kaçıp dudaklarımdan aşagı süzülmüştü. Aşık oldugum çocugun dudagı patlamıştı başı ve kolundaki sargılarla gerçekten kötü görünüyordu içimde hissettigim kaybetme korkusu ona sarılma istegiyle yarışırken hiç kımıldamadan 'nasıl?' diye sordum. Umursamaz degildim, dışarıdan göründügü gibi. Ben hiçbir zaman dışardan görüldügüm gibi olmamıştım ki.

Yogun bakımın önünden uzaklaşarak hastanenin çıkışına dogru ilerledim Ediz e bunu yapan kimse Arda bunu kesin biliyordur. Ediz in bir ayagının karanlık işlerde oldugunu biliyorum ve bu işleride bilse bilse Arda bilirdi boşuna onun en iyi arkadaşı degildi dimi. Hastane kapısından çıktıgımda Buğra nında peşimden geldigini biliyordum. Arabaların park edildigi yeri aradım gözlerimle arabayla gitmeyi planlıyordum. Ama biraz daha iyi bakınca daha iyisini gördüm Arda siyah bir jip in içide bana bakıyordu yanaklarımdaki ıslaklıgı silip jip e dogru ilerledim. Her adımımda içimi kemiren tek düşünce vardı. Ya kaybedersem! Ya annemi kaybettigim gibi onuda kaybedersem!

Arabanın kapısını açarak koltuga atladım ve kapıyı sertçe kapattim. Arda nın konuşmasına izin vermeye hiç niyetim yoktu, zaten tek yaptıgı soruma kaşlarını çatmaktı.' Kim Yaptı Arda?'

Multimedya da Gece nin babası var adı Selim iyi okumalar umarım begeniyorsunuzdur.