4. Duvar

sayfa 7

Yolda birkaç metre ilerledikten sonra Donna tekrar gülmeye başladı. “Bizimkilerle aynı ortamda 10 dakika durmayı başarmışsın, hem de kafayı yemeden.” büyük bir kahkaha daha. “Evden çıkarken kendimi doksanlarda çekilen kovboy filmlerinde oynuyor gibi hissettim.” Burada aslında iki gün önce gittikleri bir kovboy dizisinde, çok konuştukları ve akılda kalacak kadar olaya zıt bir sahneye gönderme yapmıştı.

  (Şerif kızını bara götürmek için gelen genç kovboya sertçe biraz baktıktan sonra elini omzuna koyup “Dikkat et delikanlı ortalıkta haylazın biri dolanıyor. Karşınıza çıkar ve sen kızımı koruyamazsan…” cümlesini tamamlayamadı. Genç kovboy kendinden emin bir şekilde onu teyit etmişti. Ama olayda en trajik olansa ‘haylaz’ dedikleri kişinin kızını yemeğe çıkartıyor olması. Babası kapıyı kapattıktan saniyeler sonra kendilerini tutmaya çalışarak sırıtmaya başladılar…)

Allen villasının arka bahçesinden müzik sesleri yayılmaya başlamıştı. Hatta haberi olmayan birkaç komşu ailelerini arayıp ispiyonlamaya çalışmıştı. Babası ve annesi ufak bir iş gezisinde olduğu için evden çok uzaktaydılar. Yinede çocukları haber vermiş ve izin almışlardı. Tamam, belki bu kadar büyük olacağını dememiş olabilirler ama…

Karen, arkadaşlarından izin isteyip gündüz partisine gelen diğer birkaç kişiye tekrar selam vermeye gitti. Laura, geniş bahçede toplu halde dağıtılmış birkaç yastıktan birinde oturmuş uzaktan arkadaşlarını izliyordu. John, arkadaşlarıyla büyük ağacın altında ayakta dikilmiş etrafa bakıp eskilerden konuşuyor, Mary’den de bir o kadar uzak kalmaya çabalıyordu. Mary, bahçeye açılan kapının yanında birkaç kızla beraber takılıyordu.

Etrafa boş gözlerle bakan Carl, tek oturduğunu fark edip Laura’nın yanına gitti. Kısık bir sesle “Oturabilir miyim?” dedikten sonra Laura’nın yanındaki yastığa oturdu. “Güzel bir parti olacağa benziyor.” Her ne kadar partilere sadece çağırıldığı için gitse de ortamdan dolayı söylüyordu. İkisinin de daha çok akşam ki  partiyi beklediğini biliyordu. Uzun süredir düzenli bir arkadaş ortamında bulunamıyorlardı. Sadece sene sonu sınavlarından değil, kısmi yasaklar ve düzensiz kurallar yüzünden.

Gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladı Laura. “Artık okullar bitiyor. En yakın arkadaşlıklar bile burada, son noktasında.” İçinden geçenler o kadar karmaşıktı ki kelimeleri kullanmak güç geliyordu. “Evet, uzun zamandır bugünü bekliyorduk ama düşündüğümüz kadar güzel bir şey değilmiş. William, Helen, Jeff, Carol, Betty… Hiçbirini uzun bir süre bir daha göremeyeceğiz. ”Kısa bir nefes alıp uzakta ki arkadaşlarına baktı. “Evet, belki ara sıra telefonla konuşacağız, belki mesajlaşıp uzak olmadığımız konusunda kendimizi kandıracağız. Karşılaştığımızda eskilerden bahsedip mutlu olacağız. Ama hiçbir zaman bahsettiğimiz o ‘eskiler’ gibi olmayacağız.” Sanki hayatında seçmesi gerek çok önemli birkaç, hatta onlarca yol varmış ama kararsız kalmış gibi hissediyordu.