Neighbor Across √

0.3

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Öğleden sonra online dersi olduğu için tüm hazırlıklarını yaptı, bir sene sınıfta kalmıştı zaten dahasına gerek yoktu. Bu yüzden bu online şeysini hiç kaçırmamaya dikkat ediyordu.

İlk dersleri matematikti, derse girip bekledi. İlk giren oydu, bu da garip bir sessizliğe neden oluyordu. Hocasına zorla gülümseyip başka yerlere bakmaya başlamıştı. O sırada odasına babası girmişti "oğlum şu telefon gene gitti bir-ay pardon pardon" hemen kapıyı çekip çıkmıştı. Neyseki daha arkadaşları gelmemişti.

Tüm dersler bitmişti. Derin bir nefes verip bilgisayarını şarja takmıştı. Camının oraya bakıp iç çekmişti, neden küfür çekmişti ki şimdi çocuk ? Gayette iyi bir şey yapıyordu, çok mu eğleniyordu evde boş oturarak. Ne güzel arkadaş olacaklardı. Perdesini biraz aralayıp karşı apartmanına baktı. Mavi perdeler yarı yarıya açıktı. Gülümseyip daha dikkatli bakmayı denedi. 'Oh, inana-çocuk giyiniyor lanet olsun' diye geçirdi içinden Donghyuck. Hemen perdesini kapatıp camın önüne tündü. Yüzünün kızardığına emindi. Neyseki sadece üzerini değiştiriyordu. Kafasına vurup vurup bu anı unutmaya çalışıyordu ama nafile.

Akşam yemeğini yedikten sonra annesi çöpü atmasını istemişti. Gene aynı bahane ile kaçacakken annesi "bugün cuma, serbest gününüz" deyip gülmüştü. Donghyuck oflayıp eline çöpünü ve maskesini alıp kapıya yürümüştü. Maskesini aynada düzeltip-her zaman güzel olmalıydı- kapıyı açmıştı. Şansına kimse sokaktan geçmiyordu, maskesini çenesine indirip çöp konteynırının oraya gidip uzaktan basket atmayı denedi. Başarısız oldu tabi "hadi ama, nasıl girmezsin-" arkadan gelen gülme sesi ile cümlesi bölünmüştü, karşı apartmanında ki yakışıklı çocuk çöp atmaya gelmişti. Hemen çöpünü yerden alıp atmış ve evine doğru hızlı adımlarla ilerledi. "Hey!" arkasından gelen sese kulak asmadı, brlki baika birine sesleniyordu ? "Hey pofuduk terlikli çocuk!" Donghyuck korkarak ayağına baktı, lanet olsun. Pofuduk terlikleri ile çıkmıştı sokağa. Arkasına tedirgince bakınca yakışıklı ile göz göze geldi. Yakışıklı çocuk biraz yaklaşıp "dün için özür dilerim" "n-neden ?" "yani, küfür çekmiştim hani ?" "h-he o, boşver ya. Saçma bir şeydi zaten" garip bir şekilde gülmüş ve arkasını dönmüştü. Çocuk kolundan tutmasaydı da evine gidecekti "ister-" "hey hey hey!! Çek elini, korona var" çocuk Donghyuck'un lafına gülmüş ve elini çekmişti "özür dilerim" Donghyuck ise çocuğun gülüşünde takılı kalmıştı.

"İsterse-" "Donghyuck oğlum hadi!" "hadi ama" isyan eden yakışıklı çocuk ile gülmüş ve annesinin yanına gitmişti. Arkasından ona bakan yakışıklıdan habersiz.

"Anne teşekkürler, senin yüzünden yakışıklı ile konuşa-" "hah, biri mi var ? Çabuk anla-hey nereye Lee Donghyuck!! Hemen buraya gelip annene-kime diyorum acaba" Donghyuck annesinin seslenmelerine aldırış etmeden odasına çıkıp kapısını kapatmış ve yatağa bırakmıştı kendini "aman Tanrım çok yakışıklı" krizlerine girmişti bile.

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
°
°
°
Hepinizi seviyorum <3