KIYAMETİN ARDINDAN HAYATTA KALANLARIN DÜNYASINDAN...
*Kopan kıyametin ardından peşinden koşmayı diledim. Sessizliğin duruşu, suskunluk, çare(siz)lik; sen yoksun...*
2 yıl gözyaşı...
730 gün 12 saat gözyaşı...
Onsuz geçen 17 531 6255 saat...
Onsuzluğun dalgalara vuran kıyıları...
Hiçbir zaman gündüzü sevmemişti genç adam. O, geceye meftundu. Sonra sevdiği kadın hayatına adımını atmıştı.
Bir nebze boğuktu... Gündüzleri yaşaması için manaları olmayan adamın gündüzleri, bu kadının yeşil harelerindeki geceyle doldu...
Artık gece ikiye ayrılıyordu;
Sevdiği kadının harelerinin soluk tonu
ve
okyanusları, renginden mahrum eden soğuk siyah...
Papatya bahçesinin önünden geçerken aklına bir anı kazındı.
Aptal gibi, dilek tutmuşlardı yıldız kayarken. Oysaki bilmiyorlardı, yıldızların intihar ederek gökyüzünü terk ettiklerini...
Dilekleri ölümün soluk, korkak rengine bürünerek gökyüzünü terk etmişti...
Genç adam, papatya bahçesini terk edip arabaların yol aldığı caddeye gitti. Bir arabanın önünde durdu ve her şeyden vazgeçti.
Gözlerini acıyla kaparken asılsız karanlığa erdi. Anlık korku büyüdü ruhunda. Sevdiği kadın, burada korkup üşümüştü ama o yanında olmamıştı...
Ve...
Gökyüzünün yansımasıyla mavi rengine bürünen okyanus, gökyüzünün onu terk etmesiyle gökyüzüne kavuştu.
Artık yer göğde; gökyüzü, okyanusuyla birdi...
Mutsuz sonun arasına sıkıştırılan küçük bir avuntu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Sen" Benimsin (TAMAMLANDI) ♡
عاطفية/KISA HİKAYE/ Sigarasından bir nefes bahşederken ciğerlerine sevdiği kızın başını omzuna koydu... /Ellerin ellerime değmedikçe öyle uzağım ki sana, Kokunu hapsettiğim ciğerlerim özlemle seni beklemede Gel artık, ne olursa bırakmam artık seni çünkü g...