KÜKREYEN KUTUP YILDIZI

6. Bölüm ~Kederin Alevleri~

Uyandığımda ev alevler içerisinde yanıyordu. Odadan çıkmaya çalıştım ve ceketim ile alevleri yolumu açacak kadar söndürmeyi başardım.  Banyoya koşul duş başlığıni aldım ve kapı girişindeki alevlerden kurtuldum. Tam geçicek iken Pat dite bir ses geldi ve kafama birşey çarptı. Bir anda kendimi yerde buldum. Kalkamıyordum ve net göremiyordum. Uyandığımda hastanedeydim ve o klasik lafı -Nerdeyim ben'i kullanmadım. Başım çok ağrıyordu. Yanimda 4-5 kişi vardı ve içlerinden sadece ikisinin yüzü tanıdık geliyordu. "Bilge? Iyisin." Dedi ve ağlamaya başladı birisi. "Evet ama adımı nerden biliyorsun? Aslında yüzünü sanki biyerden hatırlıyorum." "Bilge benim Yasemin!" "YASEMIN! AMA SIZ ISTANBULDA'YDINIZ Antalya'ya neden geldiniz?" Yasemin bana herkesin ismini söyledi ve nedense Yasemin ve Ceren dışında hepsinin yüzü bana farklı geliyordu. Sarışın olanın adi Simge, Kaltak görünenin adi Nejat,  tüysüz tavuk gibi olanın adı Emre ve terli olanın ismi ise Selim'miş. "Bakın hiçbirinizi tanımıyorum ve tanımadığım insanlara da güvenmiycem." Ceren bana baktı ve "Bilge onlar senin arkadaşların, Emre senin eski grubundan, Selim abi ev sahibi, Simge de  arkadaşın." "Beni unuttun." "Oh ve Nejat" "O kim peki? Patronum filan mı?" "Sevgilinim" "OHA. Benden en az sekiz yaş büyüksün sen. Ceren bu doğru olamaz." "Bilge bunu bende bilmiyorum. Ama o bir yazar ve senden 1,5 yaş büyük." "Hmm ben yinede inanmadım." Içeri doktor girdi ve bana birşey hatırlayıp hatırlamadığımı sordu. "Hayır hiçbirşey hatırlamıyorum." "Tam tahmin ettiğim gibi. Başından sert bir darbe almıştın ve alevlerden soluduğun hava zihnini kapattı. "Ne yani ben diri diri yandım mı?" "Malesef" iki gün sonra taburcu oldum ve ev sahibi evin yanmasının tamamen onun suçu olduğunu ve bana yeni bir ev vereceğini söyledi. Evimi dekore edince benden dinlenmemi istediler. Biriki gün dinlendikten sonra yine okula gittim ve okul kapısında veni Nejat Simge Ceren ve Yasemin bekliyordu. Sınıfa yürürken Simge bana "bilip bilmediklerini sormiycak mısın?" Dedi. "Okulu hatırlamasam da hiçbirşey bilmediğimi biliyorum." Sınıfa geçince önüme birsürü öğrenci toplandı ve hepsi şu soruları soruyordu "Ne oldu? Gerçekten yandın mı? Kafan iyi mi?" Ben hepsini cevaplamak yerine "gerçekten çok başım ağrıyor" dedim çünkü bu doğruydu. Bu herkesin yerine geçmesinde yardımcı oldu. Ders arasına geçince arkadaşlarımı bulup onlarla konuşmaya başladım "geri hatırlamak istiyorum. Nejat hemen "ne gerek var hatırlamaya biz söyledik bilmen gerekeni işte." Dedi. Aradan birkaç hafta sonra okul çıkışı, hepberaber Cere'nin arabasindaydık. Yasemin önde Simge Cam kenarında ben ortada ve diğer camkendarında ise Nejat vardı. Sonra radyoda rasgele müziklerden biri çalıyordu müziğin ismi Michael Ronda-La diva de escuela idi. O an bağırdım. "İŞTE! HATIRLIYORUM. HEMDE HERŞEYI." bu müzik en sevdigim şarkıydı "Ceren. Dur!" Ceren o anki şok ile hemen durdu ve sevinçten elleri titriyordu. Hemen arabadan indim ve herkese inmesini söyledim. Hepsine sarıldım. YALANCI hariç. "Bilge bir tek Nejat kaldı?" Nejata bi tokat atip kolundan tutup yere yığdım. Burnuna yumruk attıktan sonra " bu yalancı sevgilim falan değil. İĞRENÇ." Hadi gidelim. Dedim ve gittik gerçekten hayattaki amacımı asıl istedigim o şeyi buldum. HAYATTAKİ AMACIM OLAN O ŞEY...