KÜKREYEN KUTUP YILDIZI

7. Bölüm ~Geçmişin Intikamı~

Yok. Hayatım koca bir yok olacaktı. Intihar etmeyecektim. Ama hayatım okuyup bi cerrah olanup hayat kurtarmak uzere olacaktı. Belki biraz rahatlamak gerekti. Yani hayatimi boşa harcamadan rahat bir şekilde baştan yazacaktım. Eve geldim ve hemen bir şişe limonata alıp bardağa bile koymaya tenezzül etmeden kafama diktim. Nasıl olduysa uyuya kalmışım. Uyandığımda koltuktaydim ve okula geç kalıyordum. Hemen bişeyler giyinip kahve yapıp okula gittim. Yolda birisi bana omuz attı ve havalı bir şekilde gideceğini sanıyorsa yaniliyordu. "Ciddi misin hemen şimdi özür diliyorsun." "Yoksa?" Dedi. Ona yaklaştım ve sanki onu öpücekmiş gibi gülümseyip burnuna kafa attım. Çocuk bana bakıp sırıtarak uzaklaştı. Okula vardığımda ders fizikti ve hoca gelmişti. FİZİKÇİDEN BAHSEDIYORUZ benim garibime gidiyordu ve bian aklıma sabah olanlar geldi. Tam uzun uzun düşünme pozisyonuma girecektim ki içeri Cerenin ağabeyi girdi ve "Fizikçi hasta olduğy için gelemicek ben yedek öğretmeniniz olucam." Anlaşıldı derste müzik dinleyecez. Hemen airpods takıp müzik açtım kapşonumu takıp kulaklığı gizledim. Sabahki çocuğu düşünerek kendimi sinirlendirdim birden tenefus zili çaldı. Hemen Ceren ve Yasemini buldum. Ceren bana garip bi rüyasından bahsetti. Rüyasında Yasemin ve kendisinin bağlı olduğunu ve kurtulmaya çalıştıkça iplerin daha da sıkılaştığını söyledi. Ilginç bir rüyaydı. Ben rüyamı hatırlamıyordum bile. Herneyse okul çıkışı yine eve geldim ve dün yarım kalan limonatayı bitirdim. Hemen banyoya gudip elimi yüzümü yıkadım ve odama doğru gidip yatağıma yattım. Telefonumu elime alıp internette dolaşmaya başladım. Birden bi mesaj geldi ve mesajı okudum. Içimde bir his vardı ve bu sefer ilk defa hissi satırlara döküyorsum. Daha önce hiç bu hissi yaşamamıştım veya ne olduğunu bilmiyorum. Ama insan kalbinin içindeki bu ağrı ile çektiği azabı hiç unutmiycak gibi geliyordu. Sanki kedisi ağaçta kalmış bir çocuk gibiydim. Çaresiz ve umutsuz. Mesajda şöyle yazıyordu, "Eğer kitap sohbetlerini dinliyormuş gibi yapacaksan iyi biryer seç ki arkadasini göresin." O KAPININ ÖNÜ. Biz kucukken Ceren bize okuduğu kitaplardan bahseder ilgisiz olduğumuzdan da Yaseminle onu dinliyormuş gibi yapardık. Inanamıyorum! Hemen bi taksi çevirip oraya gittim. Orda oturan bir adam vardı. Beni gordu ve onunlagelmemi istedi yüzünü kapatıyordu. Tenezzül etmeden onunla gittim. Hadi ama bu bi film deil gerçekten buna inandınız mı? "Neden?" "Arkadaşlarının elimde olduğunu biliyorsun." "Aptal olmadığımı biliyorum." "Ozaman onlara veda et." Deyip teledonunda birini görüntülü aradı. AMAN ALLAH'IM CEREN VE YASEMIN? Hemen adamla beraber gittik ve kendimi eski bi evdin önünde buldum. Burayı hatırlıyorum gizlice dışarı çıkıp dolaşırken Ceren'e "keşke şimdi buraya girsek." "Açık olsa girerdik ama mühürlü orası." "Hem biraz önce ordan sular akıyordu." Dedi Yasemin. Canım arkadaşlarımın. Eve girdik ve karşımda bir adam duruyordu. Adamın yüzü tanıdıktı. Onu tanıyor muydum? Bilmiyorum ama bu ses te yabancı deildi. "Kimsin sen seni yerden bitme?" Sırıtarak "ah ah Bilge. Beni hatırlamıyor musun?" Güldüm ve ona "Who are you and who are you work?! (Kimsin ve kimin için çalışıyorsun?" "Eskiden de böyleydin. Agrasif ÇOK AGRASİF!" "Seni tanıyor muyum?" "Evet ama hatırlamıyorsun." "Bunun bi önemi yok. Yasemin ve Ceren için geldi-" "ah ve görüceksin. Tabi kabul edersen." Dedi ve bana bi silah uzattı. "Onu elime alırsam neler olucağını ikimiz de iyi biliyoruz." "Buna cesaret edemeyeceğini ikimizde iyi biliyoruz." Silahı aldım ve ne demek istediğini anlamaya çalıştım. Aniden içeri Yasemin ve Ceren bağlı bir halde girdi. Yaseminin elleri bağlı bir adam tutuyor. Cerenin ise ayakları ağzı ve kolları bağlı adamın kucağında geliyor. Belli ki Ceren kaçmaya çalışmış ve adamların canını yakmış. Adam belindeki diğer silahı alıp Ceren'in elini tuttu. PAT "ŞIMDI SIÇTIM AZINA" dedim ve silahı ona doğrulttum. Aynı anda benim arkamdaki dört adam da silahını bana doğru çevirdi. "Bana bak jöleli orospu ben ölmekten korkmuyorum." Dediğim gibi adam gülmeye başladı. "Ama canımı riske de atmam." Diyip sırıttım." Adam Cerene baktı. Ceren adamın yüzüne tükürdü ve diğerleri ne olduğunu anlamaya çalışırken. Hızlı düşünmemenin cezasını aldılar. Öbür dünyada! Yasemini tutan adam? Ona ne oldu! Yasemin atmaması gereken bir yere tekme attı. Bana silah veren adam gülmeye başladı. "Neden gülüyorsun? Az önce seni yendik." "Hayır sevgili Bilge! Tam olarak yapmamı istedigim şeyi yaptın. Yoksa xa03 demeliyim" "XANAN03" diye aynı anda bağırdılar Yasemin ve Ceren. Eski instagram hesabımın ismiydi ve neden sürekli böyle yaptığımı sonunda anlamışlardı. Yasemin ve Ceren ile yolda bi açıklama yapmam gerektigini hissediyordum. Yatıştırmak için önce hastaneye Ceren'in eline baktırmaya gittik. Yarası sarıldıktan sonra ikisini de benim evime aldım. Evde uzun bi sessizlik vardı. Sessizliği bozmak için "ben kahve yapayım." "DUR!" bize herşeyi anlat dedi Ceren. Derin bi nefes alıp verdikten sonra yerime oturdum ve başladım. "Çok çok eskidendi benim hatam deildi...
YEMIN EDERIM!"