Now or Later

Sevgilisi İçin Avakado Olmayan Da Ne Bileyim

Bölümleri geç atıyorum ama inanın bölüm düzenlemekten daha sıkıcı hiçbir şey yok. O yüzden kusura bakmayın 

Yorum yapmayı unutmayın lütfen😘😘

Iyi okumalar 🤗🤗

Not; the rose sevin arkadaşlar

Bir anlık kararla Sehun'un peşine takılan Luhan Sehun kendisini tamamen işe vermişken bir kenarda oturuyordu. Aslında daha çok koltuğa yayılmış ve öylesine sıkılmıştı ki uyumak üzereydi.

Sehun'u öyle ateşli bir şekilde görünce doğruyu söylemek gerekirse aklına gelen tek şey onu öyle görecek olan yarı sarhoş kız ve erkeklerdi. Kendine itiraf etmesi gereken bir diğer şey ise bu düşüncenin bile onu nasıl kızdırdığıydı.

Ama düşündüğü şey kesinlikle bu değildi. Sehun geldiklerinden beri masasına oturmuş ve kendini işine gömmüştü. Luhan bar işletmenin böyle bir şey olduğunu hiç düşünmemişti. Bar işletmek eğlenceli olmalıydı ona göre ama hiç de umduğu gibi gitmiyordu.

Yattığı yerden kalktı ve bütün barı ayaklar altına seren cama ilerledi. Aşağısı çoktan hareketlenmeye başlamıştı. Öylesine içmek ve nedeni belli olmayan bir şekilde sarhoş olmak isteyen insanlar gitmiş onun yerine dans etmek, delirmek ya da geceyi geçirecek birilerini bulmak için gelen insanlar dolmuştu. Bir süre o insanları izledi ve sıkıntı ile Sehun'a döndü. Sehun'un bu kadar iffetli davrandığını bilse kesinlikle gelmezdi. Sehun'un her gece bara geldiğinde burada kağıtlarla uğraşmak yerine aşağıda deliren insanların arasında olduğunu düşünürdü. Yanılmıştı.

Derin bir nefes aldı ve biraz ses çıkardı. Amacı kesinlikle onun dikkatini çekmekti. Etrafta dolandı ve hızlı denebilecek şekilde koşturdu etrafta. Kendisinden beklenmeyen bir performansla bağırdı fakat onun dikkatinin çeyreğini bile alamamıştı. Bir kere bile kafasını kaldırıp bakmamıştı. Bu yüzden Luhan sinirlenmişti ve kaşları çatık bir şekilde masaya yaklaştı.

Her ofiste olduğu gibi bu ofiste de masanın önünde dörtlü takım koltuklar vardı ve Luhan kendini onlardan birine deyimi yerindeyse attı. Ayaklarını ise önündeki sehpaya tekme atarcasına koydu. Amacı daha fazla ses çıkarmak ve Sehun'un dikkatini çekmekti. Ona seslenmiyordu çünkü şu an bile neden dikkat çekmek istediğini bilmiyordu. Ayrıca can sıkıntısını biraz olsun onu sinir ederek geçirebileceğini düşünmüştü. Evet farkındaydı bu davranış fazla çocukçaydı.

Sehun ise Luhan'ı görmezden gelmeye çalışıyordu. Onun kendisini boş yere de olsa kıskanması hoşuna gitmişti ama yapaması gereken işler vardı. İşlerini bitirip eve gitmek istiyordu ve belki de Luhan ile zaman geçirebilirdi. Birlikte zaman geçirmek onlara iyi gelebilirdi çünkü Sehun Luhan'a iyi gelmek istiyordu. Önündeki kağıtlardan almadı bu yüzden gözlerini hatta Luhan işi abartıp ayaklarını masanın üstüne atsa bile tepki vermedi. Verse Luhan'ın mızırdanmaya başlayacağını ve bir daha işe dönmesine izin vermeyeceğini biliyordu. Aslında bu düşünce bile Sehun'u mutlu etmişti.

Luhan oturduğu koltukta biraz daha kaydı ve ayakları masada biraz daha ilerletip Sehun'un önüne biraz daha ilerleyince Sehun kağıtlarını ve dosyalarını biraz daha önüne çekti. Luhan bir süre ayaklarını salladı ve sıkıntı ile ofladı. Sehun'dan yine tepki alamayınca bacaklarını masadan çekti ve koltukta düzelmeye çalıştı. Az kalsın düşüyordu fakat Sehun'un farkında olmadığını düşündüğü için umursamadı oysa ki Sehun içinden kahkaha atıyordu ve bunu belli etmemek fazlası ile zordu.

Luhan tökezleyerek koltukların arasından çıktı ve masayı dolanarak Sehun'un yanına gitti. Kocaman ofis koltuğunun etrafında dolandı ve koltuğun arkasına tekme attı. Ne çocukluk ama... koltuğu kendisine döndürmeye çalışma çabası ise boşuna çıkınca koltuğun arkasından çıktı ve kocaman olduğu için koltuğa küfrederken  tam Sehun'un önünde masaya otururken elini Sehun'un çalıştığı kağıtların üzerine koydu. Sehun ise ona bakmayarak önündeki bilgisayara döndü ve bir kaç şeyi kontrol ettikten sonra ayağa  kalktı. Luhan'ın gözleri onun üzerindeyken odanın diğer ucunda olan dolabına gitti ve bir dosya daha aldı. Sehun elinde dosyayı rulo yaparken masasına dönüp koltuğuna geri otururken Luhan'ın eski yerinde olmadığını fark etmemiş, edememişti.