The Girl Who Can't Be Moved

Chapter 11

Avy's POV

Marahan kong pinunasan ang mga luha ko ngunit parang may sariling isip ang mga ito, at patuloy parin sila sa pagu-unahan sa pagpatak.

Ipinikit ko ang mga mata ko at unti-unting nag-flashback ang mga nangyari noon.

***Flashback***

Third year highschool kami nagkakilala noon ni Bryan, actually nakikita ko na talaga sya noon pa sa school, but I'm not into him kaya para sa akin ay hindi sya noon nage-exist sa mundo ko, not until we became classmates.

A month passed and still, kahit na magkaklase na kami ay hindi pa din kami nagiging friends man lang, until one day sya na ang unang um-approah sakin.

"Hi Avy! A-ahm I'm Bryan!" lakas loob na pakilala nya

"Yeah I know we're classmates right! Hi!" walang emotion kong sagot habang nililigpit ang mga gamit ko.

"a-ah may kasama ka na bang mag-lunch mamaya? gusto sana kitang yayain, we've been classmates for a month pero ni hindi man lang tayo nagpapansinan that's why I'm asking you for lunch, so that we could know each other more and it's my treat." sabi nya na may pilit na ngiti sa labi

"sorry may kasama na ako, so no need in fact iniintay na nga nya ako sa labas"

Matapos kong sabihin iyon ay lumabas na ako ng room, wala akong balak na maging close sya, isa pa, ba't gustong makipag kaibigan sakin nun eh pagnapapasin ko sya paminsan na pinaliligiran ng mga kaklase naming mga babae eh hindi naman sya ganun makitungo sa mga yon.

I wonder why?

Paglabas ko ng room hinanap ko agad si Jane, ang classmate ko na dapat eh kasabay ko sanang mag-lunch kaso mukhang nakalimot na naman ang bruha, malilimutin kasi yun eh.

"So I guess sasama kana sakin ngayon?"

Anak naman ng tinapa Oo! bigla bigla na lang nangggu-gulat!

"Do I have a choice then?" sabi ko at sumama na nga ako sa kanya at nauna ng naglakad papuntang canteen tutal mukhang hindi din talaga ako lulubayan nitong Bryan na to ei.

Since highschool palang kami eh bawal pa kami sa labas mag lunch kaya eto at nasa Canteen kami sa may dulong part para hindi naman masyadong live na live sa campus na magkasama kami, kaya lang mukhang kahit saan pwesto kami pumwesto ay mapapansin at mapapansin pa din kami dahil nga sa medyo sikat tong kasama ko at medyo madami din ang nagkaka-gusto sa kanya.

Matapos naming mag-lunch ay agad agad nya akong hinila papunta sa may Garden ng school namin at na-upo sa isa sa mga benches doon, mabuti nalang at kami lang ang tao ngayon dito.

"ah sorry nga pala kanina ha? andaming nagi-interrup satin, di tuloy tayo nakapag-usap ng maayos" sabi nya ng naka-yuko at pinaglalaruan ang mga damo gamit ang mga paa nya.

"ayos lang! wala sakin yun, teka bakit mo nga ba ako niyayang sumabay sayo mag lunch kanina? tsaka sa pagkaka-alam ko hindi mo naman din halos kina-kaibigan ang mga kaklase natin kahit na sila na mismo ang lumalapit sayo!" takang tanong ko

" A-ahm, sa totoo kasi nyan Avy a-ano, a-ahm--"

"ano ka naman ng ano dyan eh, ano ba yun ha Bryan?" pagpuputol sa kanya

"I-I l-like you Avy! I really do, ikaw na mismo ang nagsabi na hindi ako ganito sa mga ibang babae, sayo lang Avy! Isn't it obvious that I'm treating you in a special way? matagal na kitang gusto Avy but it's seems like you didn't feel the same way kaya it took me so long na makakuha ng lakas ng loob para sabihin sayo to"

Hindi agad ako nakapag-salita, I couldn't find a word to say, isa pa hindi din naman ako sure sa mga pinagsasabi nya ngayon, malay ko ba kung trip lang nya to dahil sa hindi ako naa-attract sa kanya na maybe na cha-challenge lang sya sakin?

But then after ng confession na yun, he prove to me that he's feelings for me is real.

Naging magaan nadin ang loob ko sa kanya, he's too caring and I can feel that he's true that's why when he asked me if he can court me, I smiled at him and say

"Yes, Bryan" then he hug me very tight

A year passed and Bryan is still courting me, he's very patient and he never stop to show that he's feelings we're true.

Napag desisyonan ko na din na sagutin si Bryan on the same day that he started courting me.

That day came.

Hindi pumasok si Bryan, hindi ko alam kung bakit, this passed few days kasi parang medyo iniiwasan nya din ako at pagtatanungin ko naman sya kung anong problema he will always say...

"Nothing Avy, just dont mind me" then he will fake a smile

Alam kong may problema sya pero mas minabuti ko nalang na wag syang pilitin na sabihin ito saakin.

Pinuntahan ko sya sa bahay nila, nag doorbell ako at pinag buksan naman agad ako ng maid nila.

"Ano pong kailangan nyo?" tanong nung maid

"a-ahm andyan po ba si Bryan? may group activity po kasi kami!" dahilan ko dahil hindi naman alam sa kanila na nililigawan ako ni Bryan

"ah si sir. Bryan po ba? umalis po sila kaninang daling araw ng mommy nya"

"Huh? eh saan daw po sila pupunta? kelan po ang balik nila?" tanong ko agad

" sorry po ma'm pero hindi ko din po alam eh, basta umalis lang po sila at hindi sinabi kung saan sila pupunta" sagot sakin ng maid

Pagkarinig na pagkarinig ko ng sinabi nung maid ay parang bigla-bigla nalang gumuho ang mundo ko.

Madami pa sana akong itanong ngunit mas minabuti ko nlang na umalis na at naglakad na nga ako paalis sa tapat ng bahay nina Bryan, hindi ko alam kung saan ako papunta, basta ang alam ko lang ngayon ay sobra akong naguguluhan at nasasaktan.